مهاجرت معکوس اجباری به روستاهای بدون شغل / فروپاشی نهاد خانواده از آثار تورم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، از آنجایی که اقتصاد کشور ما از نوع متمرکز است؛ لذا دورترین شهرها و روستاهای کشور تاثیر نوسانات اقتصادی قرار می گیرد. در کشورهایی که به شکل ایالتی اداره می شوند و تصمیم گیری ها غیر متمرکز و از ایالتی به ایالت دیگر این موضوع فرق می کند. در ایران، دولت تصمیم گیرنده اصلی در حوزه اقتصاد است؛ لذا طبیعی است که این سیاست های متمرکز دورترین نقاط کشور را به هم ربط دهد.

روستاها خودشان دچار مشکلات اقتصادی هستند

بسیاری از مهاجران روستایی که در شهرها زندگی می کنند، به علت افزایش افسارگسیخته قیمت ها، ناچار به مهاجرت می شوند؛ اما این مهاجرت به روستای محل زندگی خودشان نیست. اگر روستاها به اندازه کافی کار و شرایط مناسب برای زندگی داشتند، به شهرها مهاجرت نمی کردند. اکنون روستاها به مناطقی برای ویلاسازی برای گذران اوقات فراغت تبدیل شده اند و جایی برای مهاجرت معکوس به روستا نیز باقی نمانده است. حاشیه شهرها اکنون جایی برای این دسته از مهاجران شده است که یک کمربند ناایمن برای همان شهر را به وجود می آورد. 

فروپاشی نهاد خانواده از آثار سوء وضع نامناسب اقتصادی است

وقتی که شرایط معیشتی جامعه از نظر اقتصاد و امنیت دچار خدشه شود، بقیه حوزه ها به حالت تعلیق در می آید و این آثار خودش را در حوزه روابط اجتماعی، روابط سلسله مراتبی، هنجارها و ارزش های اجتماعی و فرهنگ نشان می دهد. 

در اینجا این مشکلات، نهاد خانواده ها را دچار مشکل می کند و گاها موجب فروپاشی آن می شود. تاکید مسئولان بر تشکیل خانواده است؛ ولی خانواده هایی که الان وجود دارند، رو به فروپاشی گام بر می دارند.

امکان بروز خشونت در خانواده نیز افزایش پیدا می کند. همچنین روابط اجتماعی به تشنج کشیده می شود و تعهدات انسان ها دچار خدشه می شود.

همچنین اقتصاد در یک شرایط پایدار افراد را به سمتی سوق می دهد که به تعهداتشان عمل کنند؛ اما در شرایط اقتصادی نامناسب، عمل به تعهدات به حاشیه می رود و منشاء بسیاری از دعاوی می شود.