سرپرست وزارت آموزش و پرورش:ترک تحصیل ۹۷۰ هزار دانش‌آموز/ 760 هزار دانش‌‌آموز دبیرستانی ترک تحصیل کردند

علیرضا کاظمی در گردهمایی مشترک اعضای شورای معاونان و مدیران کل آموزش و پرورش استان‌های کشور که در اردوگاه شهید باهنر برگزار شد، اظهار کرد: در دو ماه اخیر دو کار مهم «تدوین الگوی بازگشایی» و «تمهید اجرای این الگو» در عرصه بازگشایی مدارس و آغاز سال تحصیلی جدید انجام شد، اگر چه «تمهید مقدمات اجرای این الگو» و جلب رضایت مسئولان دولتی و ستاد ملی مقابله با کرونا در این شرایط سخت بود.

وی با اشاره به این که در آموزش و پرورش با چالش‌های جدی روبرو هستیم، گفت: یکی از مهم‌ترین چالش‌ها ترک تحصیل و بازماندن از تحصیل دانش‌آموزان در برخی مناطق است. در حال حاضر آمارها نشان می‌دهد حدود 210  هزار دانش‌آموز دوره ابتدایی و در حدود  760 هزار دانش‌آموز دوره متوسطه، تارک تحصیل داریم که این یک آسیب جدی است و باید برای آن برنامه داشته باشیم و بر آن تمرکز کنیم.

وی گفت: در آموزش و پرورش، کوچک‌ترین اختیارات را از مدیران کل اخذ کرده‌ایم، اگر «مدرسه محوری» اصل است باید بتوانیم اختیارات را به مدیران استانی واگذار کنیم و تفویض اختیار داشته باشیم تا سیستم را چابک کنیم.

ناکارآمدی برنامه درسی

سرپرست وزارت آموزش و پرورش گفت: «ناکارآمدی برنامه درسی» در نظام تعلیم و تربیت یک چالش درسی است و ما هرگز نخواهیم توانست با این برنامه درسی به سمت انسان تراز سند تحول بنیادین برویم، این بدین معنی نیست که محتواهای درسی اشکال دارد خوشبختانه با تلاش همکاران سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی درسی می‌توان ادعا کرد که محتواهای درسی عالی است ولی فرآیند آموزش برنامه‌های درسی، فرآیند «حافظه محور» است و نه تربیت محور و این چالش بسیار بزرگی است.

وی افزود: وقتی کنکور به عنوان یک آزمون دو ساعته برای دانش‌آموزان و آینده آنها، بدون در نظر گرفتن گذشته دانش‌آموزان در دوران تحصیل، تصمیم‌گیری می‌کند، وقتی از دانش‌آموزان می‌خواهیم در کلاس درس، مطالب درسی را بیاموزند و مهارت را از یاد می‌بریم، چگونه انتظار داریم دانش‌آموزان تربیت شوند؟ با آموزش محور بودن برنامه درسی، متاسفانه «نقش پذیری دانش‌آموزان» و «تمرین مهارت‌های اجتماعی، اقتصادی و آموزشی» را  در مدارس کم رنگ کرده‌ایم و باید آن را تقویت کنیم.

کاظمی چالش بعدی را افت کیفیت آموزشی دانست و گفت: در دوران کرونا همه دنیا با کاهش کیفیت آموزشی روبرو شدند ولی صحبت من در مورد کیفیت پایین آموزشی در دوران قبل از کرونا است که مهارت خواندن، نوشتن و  سواد مهارتی در آموزش و پرورش، حتی در آن دوران هم از کیفیت بالایی برخوردار نبود و باید برای ارتقای آن برنامه‌ریزی کنیم. بخشی از این ارتقای کیفیت به ارتقای نیروی کیفی آموزشی بستگی دارد. نیروهای با مهارت بالا می‌توانند باعث ارتقای کیفیت آموزشی شوند و باید دانشگاه‌های فرهنگیان و شهید رجایی را در این مورد تقویت کنیم و تنها این دو دانشگاه را مسیر ورودی به آموزش و پرورش قرار دهیم.