صیادان سواحل مکران، ۳۰ سال است در انتظار مجوز صید مانده اند/ به ناچار به سمت شغل های کاذب رفته اند

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، چند روز پیش، محمد انور بجارزهی، نماینده مجلس اظهار کرده بود که صیادان سواحل مکران، بیش از ۲۰ تا ۳۰ سال است که در انتظار دریافت مجوز برای صید هستند و باتوجه به اینکه شغلشان صرفا صیادی است و شغل و حرفه دیگر و سرمایه‌ای برای سرمایه گذاری ندارند، از مسئولان درخواست می شود هر چه سریع تر نسبت به صدور مجوز صید برای آنان مساعدت کنند.

در این خصوص که وجود چنین وضعیتی، چه آسیب هایی برای جامعه و آن منطقه به وجود می آورد با ساجد جوهر، عضو شورای شهر شهرستان دشتیاری به گفت و گو نشستیم.

او در ابتدا گفت: وقتی با تلاش بسیار، مجوز صید به صیادان داده نمی شود، آنها بدون مجوز به فعالیت خود ادامه می دهند. در این صورت، هیچ خدمات و امکاناتی نیز از طرف سازمان شیلات دریافت نمی کنند. البته لازم به ذکر است که مهم ترین چیزی که صیادان مجوزدار از سازمان شیلات دریافت می کنند سوخت یارانه ای است و بس! این افراد حتی برای تهیه تور ماهیگیری و لوازم دیگر، کمک هزینه ای دریافت نمی کنند؛ درصورتی که در گذشته، شرکت های تعاونی این خدمات را ارائه می دادند؛ ولی الان آنها نیز وجود ندارند.

ساجد جوهر تاکید کرد: قبلا شرکت های تعاونی، محصولات صیادان را نیز مستقیما خریداری می کردند و در ازای این همکاری، خدماتی همچون تهیه تور صیادی، ادوات صید، مواد غذایی و... به صیادان می دادند؛ اما الان شرایط به گونه ای شده که اختیارات از شرکت های تعاونی گرفته شده و صیادان می بایست با شیلات در ارتباط باشند.

وی در پاسخ به اینکه قیمت سوخت یارانه ای صیادان چقدر کمتر از بازار آزاد است، گفت: یک بشکه سوخت آزاد، حدودا پنج میلیون تومان است؛ در صورتی که سوخت یارانه ای، 121 هزار تومان فروخته می شود که این تفاوت زیاد قیمت در دریافت سوخت، مهم ترین عامل بیکار شدن و ضرر کردن صیادان بدون مجوز است.

این عضو شورای شهر دشتیاری با تاکید براینکه اغلب صیادان، از قشر ضعیف جامعه هستند و به حمایت نیاز دارند، افزود: این افراد، از پس هزینه های تامین سوخت آزاد برنمی آیند. فقط نزدیک به یک میلیارد تومان باید برای تامین سوخت هزینه کنند. همچنین ادوات صیادی نیز هزینه های خودش را دارد. تازه اینها در شرایط مناسبی در نظر گرفته می شود که این صیادان گرفتار دزدان دریایی سومالی نشوند، به مقدار کافی بتوانند ماهی صید کنند، قیمت ماهی پایین نیاید و...! اینها همه برای صیادان ریسک در نظر گرفته می شود و احتمال ضرر کردنشان خیلی بیشتر از سود است. در این شرایط وقتی صیادان می بینند هیچگونه حمایتی از طرف دولت برایشان در نظر گرفته نمی شود، به شغل های کاذب روی می آورد.

ساجد جوهر در پایان تاکید کرد: در استان سیستان و بلوچستان ، شغل های پایدار از جمله صیادی و کشاورزی تقریبا از بین رفته است؛ لذا مشاغلی همچون سوختبری، گزینه مردمی که شغل پایدارشان را از دست داده اند در نظر گرفته می شود.