آموزش و پرورش 44٪ دولت را تشکیل می‌دهد، ولی در قعر جدول پرداخت‌هاست! / سحرخیز: وزیری هست که برای حقوق معلمان بایستد؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، در حالی که سخنگوی وزارت آموزش و پرورش اعلام کرده بود که این وزارتخانه، 44 درصد از کل دولت را تشکیل می دهد؛ اما سازمان اداری و استخدامی کشور گزارش وضعیت پرداخت دستگاه های اجرایی را منتشر کرد که طبق این جدول بیشترین میانگین ناخالص پرداختی مربوط به وزارت نفت و آموزش و پرورش با میانگین ناخالص پرداختی کمتر از ۱۶ میلیون تومان در قعر این جدول قرار گرفته است.

در این خصوص، ابراهیم سحرخیز، معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا گفت: گزارش سازمان امور استخدامی کشور از میانگین حقوق و مزایای پرداختی به دستگاه های مختلف اجرایی و کارگزاران نظام، نشان می دهد آموزش و پرورشی که عبور از گردنه های سخت و دشوار روزگار برای رسیدن به پیشرفت و بالندگی کشور بدون یاری و شکوفایی آن، شدنی یا ممکن نخواهد بود سال‌هاست که در قعر این جدول افتاده است و با وعد و وعید دولت مردان اصولگرا و اصلاح طلب یا حتی مجلسی های سوپر انقلابی، به اندازه سر سوزنی از ته جدول، تکان نخورده است.

وی تاکید کرد: این جداول نشان می دهند بر خلاف تمامی آن شعارهای پوپولیستی و عوام گرایانه، مدال خوش رنگ کرامت و منزلت اجتماعی و اقتصادی، تنها از آن کارکنانی است که با دریافتی، معادل چند برابر میانگین حقوق یک معلم، سکوهای نخست این جدول را به نام خود ثبت و ضبط کرده اند. البته انتشار این جدول یا جدول های این چنینی، آن هم بدون پرداختن به چرایی و جزییات این اتفاق پرچالش و آکنده از تبعیض، تنها بخشی از نیمه پیدای این ماجراست!

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش گفت: چراکه راه یافتن به پستوی تاریک و بی حساب و کتاب حقوق ها یا انواع و اقسام پاداش های نجومی مربوط به شرکت های دولتی و خصولتی ، بنگاه های اقتصادی وابسته، طیفی از بانک ها و موسسات مالی ناتراز و زیان ده، اما پرافاده و ارتزاق کننده از خزانه دولت، از عهده و توان دستگاههای نظارتی خارج و حسابش تنها با کرام الکاتبین است.

ابراهیم سحرخیز افزود: پس از آن بزرگ نمایی که دولت ، مجلس و رسانه‌ها، به خاطر آثار و نتایج معیشتی برخاسته از اجرای رتبه بندی ، به خورد جامعه معلمان و آموزش و پرورش دادند کاشف به عمل می آید برغم تمامی آن لفاظی‌ ها، دستگاه آموزش وپرورش همچنان با اختلافی فاحش و معنادار از دیگر دستگاه ها در رتبه آخر جا خوش کرده است.

او تاکید کرد: آموزش و پرورشی که از دست نمایندگان مجلس و تخصصی ترین کمیسیون مربوط به آن یعنی آموزش، چیزی جز رشد و توسعه بی سابقه مدارس غیردولتی، تبدیل مدارس به بنگاه اقتصادی و درآمدزایی یا حراج داشته ها و مستغلات آموزش و پرورش، ساخته نیست باید هم با سهم ناچیز ۹ درصدی از بودجه عمومی دولت بسوزد و بسازد تا در تمامی جدول های ملی و بین‌المللی جزو شاگرد تنبل های رتبه آخری باشد.

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش گفت: این زخم ناسور یا پدیده ناگوار، طبیعتا دلایل خاص خود را دارد که شوربختانه حتی مرکز مطالعات آموزش وپرورش نیز از سر محافظه کاری، تا کنون جرات پرداختن به آن را، آزادانه یا فارغ از تجویز های تکراری،  به عنوان یک «تحقیق پس رویدادی» را به خود نداده است. 

ابراهیم سحرخیز تاکید کرد: شاید یکی از دلایل، پرداختن به این پرسش باشد که «آیا وزیری را در آموزش وپرورش سراغ دارید که با شهامتی تمام و مثال زدنی، بدون ترس از جایگاه و مقام عاریتی خویش، پای حقوق معلمان و قدر السهم واقعی آموزش و پرورش از بودجه ایستاده باشد؟» آیا وزیری را می شناسید که از جنس معلمان بوده، یک سالی را با حقوق معلمی سر کرده خودش هم دغدغه معیشت داشته باشد تا بفهمد با ۱۶ میلیون حقوق، چگونه می توان مثل یک معلم زندگی کرد؟ از شهیدان رجایی و باهنر که بگذریم اغلب آنها، فرقی هم نمی کرد اصولگرا یا به قول ذوق زده های امروزین تازه رئیس شده، اصلاح طلب شناسنامه دار، حقوق بگیر دانشگاه بودند که حقوق معلمی کسری از درآمد آنها هم نبود!

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش تاکید کرد: بماند که بقیه نیز هرکدام برای خود صاحب یک بنگاه اقتصادی نام و نشان دار به اسم مدارس  یا موسسه آموزش عالی غیردولتی بوده و است. تازه برخی از همین ها، وقتی به رئیس‌جمهور وقت که می رسیدند می گفتند: قربانت گردم همین بودجه هم زیادی است. اگر رخصت بفرمایید تمام مدارس را یکجا حراج کرده، با خرید خدمات آموزشی، از بنگاه آموزشی حاجی ارزونی، آموزش وپرورش را به یک سوم این قیمت، اداره می کنیم!» برغم وجود فراکسیونی با اعضایی نسبتا پر شمار، به اسم فرهنگیان، تخصصی ترین کمیسیون مجلس یعنی آموزش و تحقیقات، نصیب کسانی شده که قرابتی با حقوق و دریافتی یک معلم نداشته و ندارند.

ابراهیم سحرخیز گفت: اینکه یک کمیسیون با بیش از بیست عضو، اظهار عجز کرده بگوید به تجربه ثابت شده است دولت توان خرج کردن بیش از ۹ درصد از سهم بودجه را برای آموزش وپرورش ندارد؛ اما ما با همین میزان می خواهیم ایران در میادین بین المللی  تیمز و پرلز به پای سنگاپور و ژاپن برسانیم از همان حرف های صد من یک غاز، غیر کارشناسی است. اگر این جدول سازمان امور استخدامی را همراه با دیگر جداول پیدا و پنهان پیش روی خود قرار دهید خواهید دید دولت برای همه جا پول دارد ولخرجی کند مگر آموزش وپرورش! می گویند اگر دست به حقوق دیگر دستگاه ها بزنیم متخصصان و نوابغ روزگار از کشور پر کشیده ، چنین و چنان می شود گویا تنها جایی که باید به ثمن بخس با غیر متخصصان اداره شود آموزش وپرورش است!

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش گفت: اگر کسی هم به کیفیت در مدارس دولتی اعتراض یا نقدی داشته باشد آنها را تحقیر آمیز به مدارس غیردولتی حواله داده، می گویند راه باز و جاده دراز! مجلس اراده کرده است با تبدیل مدارس به واحد درآمد آفرین، مردم برای همیشه در این کشور با آموزش وپرورش رایگان دولتی خداحافظی کنند. گویا یکی از ایده های نوآورانه که انقلاب ما می خواهد در صادر کردن آن به دنیای نو، تنها پیشگام آن در جهان باشد «تبدیل نهاد اجتماعی مدرسه به بنگاه اقتصادی و سرعت بخشیدن به خصوصی سازی در آموزش و پرورش است» این حرف من نیست گزارش های بانک جهانی است که ایران را در روند خصوصی سازی در آموزش وپرورش ، پیشگام ترین کشور دنیا می داند حالا تو حدیث مفصل بخوان از این مجمل!