کمبود آهن در 20 تا 30 درصد از زنان ایرانی

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، کمبود آهن زمانی اتفاق می‌افتد که بدن به اندازه کافی آهن نداشته باشد تا هموگلوبین کافی تولید کند. هموگلوبین پروتئینی است که در گلبول‌های قرمز وجود دارد و به حمل اکسیژن از ریه‌ها به سایر قسمت‌های بدن کمک می‌کند. وقتی سطح آهن پایین باشد، بدن نمی‌تواند مقدار کافی هموگلوبین تولید کند و این می‌تواند منجر به شرایطی مانند کم‌خونی فقر آهن شود.

کمبود آهن در مردان می‌تواند منجر به خستگی مزمن، ضعف، کاهش توان فیزیکی، اختلال در تمرکز و حتی کاهش میل جنسی شود. این شرایط به‌ویژه در ورزشکاران و مردانی که فعالیت‌های فیزیکی سنگین دارند، می‌تواند تأثیرات منفی جدی بگذارد.

زنان به دلیل دوران قاعدگی، بارداری و شیردهی بیشتر از مردان در معرض کمبود آهن هستند. این مشکل می‌تواند باعث خستگی شدید، کم‌خونی، ضعف عمومی، ریزش مو و مشکلات مرتبط با باروری شود. زنان باردار که از کمبود آهن رنج می‌برند، ممکن است با خطراتی نظیر زایمان زودرس، وزن پایین نوزاد و عوارض پس از زایمان مواجه شوند.

بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی (WHO)، بیش از 1.6 میلیارد نفر در سراسر جهان از کمبود آهن رنج می‌برند. این مشکل به‌ویژه در کشورهای کم‌درآمد و در حال توسعه شایع است. کمبود آهن بیشتر در زنان نسبت به مردان دیده می‌شود و طبق تخمین‌ها، حدود 30 تا 35 درصد از زنان در سراسر جهان به این مشکل دچار هستند.

سازمان بهداشت جهانی بارها نسبت به شیوع گسترده کمبود آهن هشدار داده است. این سازمان بر ضرورت اقدامات پیشگیرانه مانند تأمین مکمل‌های آهن، ارتقاء سطح تغذیه، و اطلاع‌رسانی عمومی درباره علائم و عوارض کمبود آهن تأکید دارد. همچنین، این سازمان کمبود آهن را یکی از مهم‌ترین عوامل خطرزا برای سلامت زنان باردار و کودکان در جهان معرفی کرده است.

در ایران، کمبود آهن یک مشکل جدی به‌ویژه در میان زنان و کودکان است. بر اساس آمار وزارت بهداشت، حدود 20 تا 30 درصد از جمعیت زنان ایرانی به کمبود آهن مبتلا هستند. این مسئله به‌خصوص در مناطق کم‌درآمد و روستایی بیشتر دیده می‌شود. عوامل مؤثر در کمبود آهن در ایران شامل تغذیه نامناسب، مصرف پایین گوشت قرمز و محصولات حیوانی، و مصرف بالای غذاهای غنی از فیتات‌ها (که جذب آهن را کاهش می‌دهند) است.

کودکان نیز به دلیل رشد سریع و نیاز بیشتر به آهن، مستعد کمبود آهن هستند. طبق گزارش‌ها، درصد قابل توجهی از کودکان ایرانی در سنین پیش‌دبستانی و دبستان با کمبود آهن مواجه هستند. این مشکل می‌تواند بر توانایی یادگیری، رشد فیزیکی، و سلامت عمومی کودکان تأثیر منفی بگذارد. 

برای پیشگیری از کمبود آهن، مصرف غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز، مرغ، ماهی، تخم‌مرغ، و حبوبات، استفاده از مکمل‌های آهن، کاهش مصرف غذاهایی مانند چای و قهوه؛ همچنین مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین C برای بهبود جذب آهن توصیه می شود.

کمبود آهن یکی از مشکلات تغذیه‌ای جهانی است که پیامدهای جدی برای سلامت عمومی دارد. اگرچه این مشکل در بسیاری از نقاط جهان به‌خصوص در کشورهای در حال توسعه شایع است، اقدامات پیشگیرانه مانند بهبود تغذیه و استفاده از مکمل‌های آهن می‌تواند به کاهش شیوع آن کمک کند.