پژوهشگر اجتماعی: یک فرد می تواند مسلمان باشد یا یهودی، می تواند 30 ساله باشد یا 75 ساله، در هر صورت، اگر کارآمد باشد، می تواند کار کند + فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، همواره یکی از شعارهای انتخاباتی افراد، استفاده از ظرفیت زنان، اقلیت ها، نخبگان، جوان و... بوده است و معمولا هم به این شعارها، عمل نشده است. این روزها نیز موضوع درباره انتخاب اعضای کابینه دولت، بسیار داغ است؛ اما آیا لزومی دارد راجع به این موارد که حق طبیعی افراد است صحبت شود یا باید آن را در عمل مسئولان دید.

سید جمال هادیان، پژوهشگر اجتماعی در گفت و گو با رکنا گفت: شعار اغلب دولت ها، جوانگرایی و میدان دادن به اقلیت ها، اقوام و زنان بوده است؛ اما این خودش یک تبعیض آشکار است. اگر افراد کارایی و تجربه داشته باشند، آن موقع زنان با مردان چه فرقی می کنند؟ اگر همه کابینه را زنان تشکیل دهند، چه اتفاقی می افتد؟ مهم این است که یک شخص، دارای صلاحیت های علمی، کارکردی و خلاقیت باشد و بتواند امورات را پیش ببرد.

وی در ادامه تاکید کرد: با چنین دیدگاهی، یک فرد می تواند مسلمان باشد یا یهودی، می تواند 30 ساله باشد یا 75 ساله، در هر صورت، اگر کارآمد باشد، می تواند کار کند. پس این یک نوع تبعیض است و باید به وضعیت حال افراد نگاه کرد و دید چه کسی در کار قبلی خود موفق بوده و توانسته یک کار را از صفر شروع کند و بالا ببرد و همچنین کم خطا باشد.

سید جمال هادیان افزود: تبعیض جنسیتی ، تبعیض قومیتی و سنی و اقلیتی ناپسند است. با این گفتمان که افراد می گویند باید به همه اینها سهم بدهیم موافق نیستم و معتقدم اگر شایستگان را انتخاب کنیم، به صورت ناخودآگاه خانم ها، اقلیت ها و اقوام در جایگاه های درست قرار می گیرند و این سهمیه ها برای کم برخوردارها و ضعفا است؛ لذا این افراد ضعیف نیستند بلکه خود مسئولان با دیدگاه هایشان آنها را ضعیف کرده اند.

این پژوهشگر اجتماعی در پاسخ به اینکه چرا دولت ها، به موضوع بازگرداندن نخبگان خارج از کشور توجه نمی کنند، گفت: اکثریت نخبگانی که از ایران رفته اند با ایران و جمهوری اسلامی زاویه ای نداشته اند، بلکه فقط از وضعیت اشتغال، تورم ، ادامه تحصیل و... ناامید شده اند و رفته اند. من اگر مسئولیتی داشتم، به استقبال این افراد در فرودگاه می رفتم و دولتی فراگیر تشکیل می دادم که ایرانیان خارج از کشور را در بر بگیرد.

او در پایان گفت: معاندین در بین ایرانیان خارج از کشور تعداد خیلی کمی دارند و اغلب این افراد، تحصیل کرده و درجه یک هستند که قلبشان برای ایران می تپد. بازگرداندن این افراد البته باید در شرایطی باشد که دولت کمی از مسیر را جلو ببرد و ببینیم آیا برای آنها شرایط امید بخش ایجاد می شود یا اینکه دوباره همه چیز مثل قبل پیش می رود. فعلا در بر همان پاشنه می گردد؛ ولی امید داریم با حضور این دولت، شرایط تغییر کند و هوای تازه ای دمیده شود و نخبگان بازگردند، مورد استقابل قرار بگیرند، حرف هایشان شنیده و از ظرفیتشان استفاده شود.