فقر مطلق بی شناسنامه ها در سیستان و بلوچستان/ آبرسانی به منطقه، میانبر حل آسیب ها

به نظر کارشناسان اجتماعی یکی از مهمترین دلایل حاشیه نشینی و معضلات مربوط به آن این است که به روستاها و موضوع خشکسالی و امکانات مربوط به آن توجهی نشده است.

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، شهین قورزهی(اربابی)، فعال اجتماعی در رابطه با کمک نهادها و سازمان های اجتماعی به افراد زاغه نشین، بی شناسنامه و محروم در سیستان و بلوچستان به خبرنگار اجتماعی رکنا اظهار داشت: براساس مشاهدات عینی و ظاهری تقریباً اقدام خاصی توسط نهاد های دولتی و رسمی در این حوزه برای مردم محروم این ناحیه انجام نشده است. همچنین بنا به مشاهدات به نظر می رسد که فقط کمک های مردمی به دست افراد زاغه نشین، مستضعف و بی شناسنامه و ضعیف می رسد.

در حاشیه شهرهای استان سیستان و بلوچستان افراد بی خانمان کم نیستند

اربابی در خصوص آمار افرادی که جان خود را در اثر بی پولی و استضعاف از دست داده اند، مانند خانمی در زاهدان که درهفته گذشته بر اثر دیر رسیدن نفت به خانه اش جان خود را از داد، گفت: تا کنون آماری از این افراد در دست نیست اما براساس مطالعاتی که در خصوص فردی که چند روز قبل بر اثر سرما و یخ زدگی درگذشت، باید گفت این فرد جزو خانواده های حاشیه نشین زاهدان بوده و با توجه به این که شوهرش نیز اعتیاد به شیشه داشت، از شرایط بسیار سختی برخوردار بوده است. بسیاری از افرادی که مانند این خانم در حاشیه شهر زندگی می کنند در واقع بی خانمان هستند، به عبارتی درست است که سقفی بالای سرشان است اما فرقی نمی کند که در خیابان زندگی کنند یا در آن مکان. متاسفانه در زاهدان و در سایر شهرستان های استان سیستان که افراد در حاشیه شهرها، کپرها و مکان هایی این چنینی زندگی می کنند، این اتفاقات کم نیستند.

محرومیت شدید افراد نامرئی در سیستان و بلوچستان

این فعال اجتماعی در خصوص وضعیت افراد بی شناسنامه در منطقه سیستان و بلوچستان گفت: افراد بی شناسنامه در واقع افرادی نامرئی هستند و هویتی ندارند. کسانی که فاقد شناسنامه هستند از بسیاری از امکانات عموم مردم محروم اند، در این ماجرا هم دولت و هم خود این افراد در بخشی از این موضوع مسئول و مقصرند. بعضی اوقات وقتی کنشگران به این مسائل ورود می کنند، در می یابند که بسیاری از این افراد خودشان نیز دغدغه ای برای شناسنامه دار شدن و هویت پیدا کردن ندارند و برای آن تلاش نمی کنند. گاهی اوقات افرادی که شناسنامه ندارند به قدری که برای گرفتن نفت، مایحتاج زندگی و سایر موارد دیگر تلاش می کردند اگر برای گرفتن شناسنامه تلاش می کردند، می توانستند الان شناسنامه دار باشند. اگرچه این موضوع هزینه دارد و برای اخذ شناسنامه علاوه بر اینکه باید به مراکز شهرها سفر کنند باید هزینه هایی هم پرداخت کنند که در توان شان نیست. تعداد زیادی از این افراد علاوه بر اینکه سطح فرهنگی نامناسبی دارند، از سطح مالی و اقتصادی مطلوبی نیز برخوردار نیستند. با این حال از کسی که توان پرداخت هزینه سفر از یک نقطه شهر به نقطه دیگر آن را ندارد چگونه می توان انتظار داشت که برای شناسنامه دار شدنش هزینه کند؟ اگرچه باید تاکید کرد که نباید همه افراد بی شناسنامه را از نظر امکانات و شرایط اجتماعی با هم جمع کرد.

وضعیت بی شناسنامه ها در سیستان در مناطق دیگر هم وجود دارد

اربابی تاکید کرد: وضعیت بی شناسنامه ها و افراد بی خانمان فقط در استان سیستان بلوچستان مطرح نیست، مثلاً در شهرستان مرزی سرخس در استان خراسان رضوی تا آن جایی که من اطلاع دارم نیز چنین وضعیتی حاکم است. افراد مهاجر و در واقع افاغنه با توجه اینکه این شهر در منطقه صفر مرزی قرار گرفته است، با بانوان این منطقه ازدواج کرده اند و با توجه به اینکه مهاجر افغانی شناسنامه ای نداشته، طبعاً فرزندش هم بدون شناسنامه می ماند، در این وضعیت گاهی دیده شده که فرد مهاجر به وطنش برگشته و یک زن با فرزند بی شناسنامه اش در اینجا مانده است. کسی که بی شناسنامه است دیگر نمی تواند به مدرسه برود، یارانه دریافت کند، بیمه شود و از خدماتی از این قبیل بهره مند شود. اگرچه مجلس به تازگی تصویب کرده است که مادران ایرانی که فرزندشان پدری خارجی بوده، می توانند صاحب شناسنامه شوند. با این حال حتی همین روند شناسنامه دار کردن فرزندان دارای مادر ایرانی هم هزینه دارد، مثلاً کسی که از شهری مثل سرخس می خواهد به تهران بیاید و چند روز در آن جا بماند، مجبور است چند میلیون تومان خرج کند تا کارش به نتیجه برسد.

برای رفع معضل حاشیه نشینی به خشکسالی سیستان توجه شود

این کنشگر اجتماعی در مورد کمک های دولت به مردم حاشیه نشین و مستضعف گفت: اگر دولت می خواهد به موضوع حاشیه نشینی بپردازد، بهتر است به موضوع خشکسالی استان سیستان و بلوچستان رسیدگی کند. اکنون بسیاری از روستاییان به دلیل خشکسالی منطقه شان به شهرها مهاجرت کرده اند، زیرا آن ها یا دامدار و یا کشاورز بوده اند. بنابراین وقتی این افراد به شهرهایی مثل شیرآباد که جزو حاشیه نشین ترین شهرهای ایران محسوب می شود، مهاجرت می کنند و در آنجا هم کار پیدا نمی کنند، به سمت اعتیاد کشیده می شوند و وقتی هم که معتاد می شوند، به خاک سیاه کشیده می شوند. افراد معتاد به عنوان کسی که تجربه کاری در شهر را ندارند و سرمایه ای ندارند، وقتی به اعتیاد هم کشیده می شوند زندگی شان نابود می شود. افرادی که شناسنامه ندارند و از طرفی هم معتادند گاهی فرزندان شان را به کار کردن وا می دارند و معضل دیگری به نام کودکان کار را به وجود می آورند.

اربابی با تاکید بر اینکه با تاخیر دولت ممکن است وضعیت حاشیه نشینی توسعه یابد، افزود: تنها راه مقابله با حاشیه نشینی شهرها، رسیدگی و آباد کردن روستاهاست. وقتی روستاها آباد شود، از توسعه حاشیه نشینی و مهاجرت روستاییان به شهرها جلوگیری می شود.  آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.