کرونا در بدترین حالت زامبی می سازد / نیاز برنامه ریزی جهانی برای زندانیان کرونا

پساکرونا/ به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، گمانه زنی ها حاکی از آن است که تا دو سال آینده کرونا با همین دست فرمان پیش می رود و کسی جلودار آن نخواهد بود و تنها راه فرار از این دست ویروس عجیب و غریب که هر روز یک علامت و رفتار از خود نشان می دهد و جهشی به مرحله جدید دارد، فاصله گذاری و استفاده از ماسک است. شاید این فاصله گذاری ها در کشورهای اروپایی که پیوندهای خانوادگی محکمی ندارند و دید و بازدیدهای کمی دارند مشکلی ایجاد نکند اما در ایران می تواند بحران اجتماعی را در پی داشته باشد و به مشکلاتی همچون فردگرایی، منزوی شدن، عادت به دور بودن انسان ها و... دامن می زند.

دکتر مصطفی فروتن، روانشناس و محقق علوم رفتاری در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا تاکید کرد: شاید به جرات بتوان گفت که مهیب ترین فاجعه انسانی پس از جنگ جهانی دوم کووید-19 است. از کلمه مهیب استفاده می کنم چرا که کشتار بی رحمانه و وسیعی دارد. در جنگ ها امید به صلح و سازش وجود دارد و اگر افراد به توافق می رسید نقطه پایان متصور می شد. از طرف دیگر با وجود آن که میلیون ها در جنگ ها کشته می شوند اما تمام کشورهای جهان درگیر نمی شوند.

آسیب های کرونایی حتی به آنهایی که جزیره اختصاصی دارند

وی با اشار به شیوع بیماری کرونا افزود: کووید-19 به همه دنیا اثبات کرد که موفق ترین افراد در جزایر اختصاصی خودشان نیز از این قضیه و مبرا نیستند و باید هزینه های سنگین پرداخت شود. نکته دیگر آسیب های کووید-19 است که در دو دسته کلان بسته بندی می شوند. آسیب هایی که در حوزه فیزیکی انجام می شود که به دو دسته تقسیم می شوند. آسیب هایی که ناشی از اقتصاد به وجود می آید یعنی ضربه و لطمه های اقتصادی که به هر فرد و خانواده آن می زند. گاهی نیز فیزیکی بودن از دست دادن مال یا عزیزان است. بنابراین برخی از آسیب ها مانند ورشکستگی قابل رویت است و برخی مانند از دست دادن عزیزان قابل رویت نیست اما متاسفانه آمارها به تدریج برای همه جامعه عادی می شود.

حداقل روزانه 1000 نفر در ایران داغدار کرونا می شوند

این محقق علوم رفتاری ما با آمار 300نفری روبرو می شویم اما واقعیت این است که این عدد پیامدهای بسیار سنگینی به بار می آورد. هر کدام از این نفرات حداقل 3نفر باید در نظر گرفته شود و روزانه حول و حوش 100نفر داغدار می شوند. مشخصا به دلیل درمان در بیمارستان ها، آمار بیشتر از این است. داغدار با عزادار بودن متفاوت است. داغدار کسی است که باید پاسخگوی عاطفی – اقتصادی باشد. اما افرادی نسبت به اقوام درجه دو عزادار می شوند.

ترس از مرگ کرونایی

مصطفی فروتن با اشاره به خانواده که یک بیمار کرونایی در خانه داشتند، گفت: تمام افراد یک خانواده که بیماری کرونایی داشتند، با وحشت از دست دادند روبرو هستند و بیمار نیز با ترس از مرگ زندگی می کند. قرنطینه های اجباری ضوابط نامطلوب اجتماعی را به وجود می آورد. فاصله گذاری اجتماعی و فیزیکی بر انزوا تاثیر دارد. نهایتا ترسی به وجود آمده که سبک زندگی جدیدی برای ما به وجود آورده است. دست و روبوسی در فرهنگ ایرانی جزو پیش فرض های ما بود. اما حالا فاصله فیزیکی را تا حدی رعایت می کنیم که اگر گلوی یک نفر در خانواده خشک شده و سرفه کرد باید پاسخگوی جرمی همرده قتل و جنایت باشد. در گذشت یک نفر عطسه می کرد همه می گفتند: "عافیت باشد" اما حالا به سرعت از او دور می شوند.

به آخرالزمان رسیده ایم

وی با بیان این که متاسفانه هنوز امیدی در بیماری کووید-19 به وجود نیامده است، به تاکید کرد: در شرایطی که ناامیدی طولانی مدت، از پیش فرض خرافات هم استفاده می شود. وقتی که افراد درگیر مشکلات سخت می شوند روی به خرافات می آورند و برخی با مهمل گویی پیش می روند که هیچ جایگاهی در علم پزشکی ندارد. ضمن آن که زلزله و سیل و بلایای طبیعی مزید برعلت مشوش شدن جامعه شده است. به همین دلیل این جمله را زیاد می شنویم که "ما به آخرالزمان" نزدیک می شویم. چندین نفر از مراجعان من تحت تاثیر زلزله ترکیه واکنش های هیجانی نشان می دادند. آنها می گفتند ما قرار نیست از این مرحله رد بشویم.

به مدت نامعلوم در زندان

این روانشناس با اشاره به این که بنا به قاعده اجتماعی بودن انسان و نیاز به چگالی روانی انسان های دیگر، اظهار کرد: متاسفانه پساکرونا سر راه است. گمانه زنی ها برای کنترل این بیماری زیاد است ولی اگر فرض کنیم که ظرف 2سال آینده این بیماری مهار شود، باید ببینیم برای دوران پساکرونا چه چیزی به جا مانده است. دوره کرونا را برای برخی از مراجعین من که ترس بسیاری دارند اینطور توضیح می دهم: "فرض کنید برای مدت نامعلوم و با دلیلی که نمی دانید، زندانی شده اید، حالا شما چه کار می کنید؟ آیا سرتان را به دیوار می کوبید تا از بین بروید؟ اعتصاب غذا می کنید؟ می خوابید؟ یا دنبال راه فراری می گردید؟" این در حالی است که افراد به آینده خود امیدوار نیستند. از سوی دیگر با سوگ های بد به دلیل نوع مرگ و نبود شرایط برگزاری مراسم عزاداری روبرو هستند.

راهکار ورود به دوران پساکرونا

مصطفی فروتن تاکید کرد: رژیم غذایی های نامتعادل، اضطراب، بی تحرکی، اختلالات خواب، اقتصادی بیمار، روابط انسانی نامطلوب و... مانند شرایطی است که فرد در یک زندان قرار گرفته است. اگر بخواهیم دوران پساکرونا را در نظر بگیریم که معلوم نیست چه زمانی به آن می رسیم، می پرسیم در این زندان چه می کنید؟ برخی می گویند ما در این شرایط ورزش می کنیم. در فیلم ها هم اینگونه است که افراد سعی می کنند آمادگی بدنی خود را خوب نگه دارند و سعی می کنند تغذیه خوبی داشته باشند. یعنی به قاعده فیزیکی سعی در نگهداری از بدنشان دارند. برخی می گویند سعی می کنند ارتباطات خود را نگه دارند. این پاسخ ها می شود راهکاری برای حفظ روحیه تا زمان ورود به دوره پساکروناست.

این محقق علوم رفتاری با اشاره به این که بسیاری امید خود را از دست داده اند، افزود: توصیه ما این است که کسانی از گیاهان زنده استفاده کنند. این بهترین اتفاق ممکن است و مناسبت ها را در خانواده (افرادی که زیر یک سقف هستند) حفظ کنند و با اطرافیان خود دیدارهای با فاصله ای داشته باشند و ارتباطات خود را نگه دارند.

چرا نسل انسان منقرض نشد

این روانشناس با بیان این که تنها چیزی که گروه رفتارشناسان و روانشناسان را خوشحال می کند این است که انسان ذاتا موجودی انطباق پذیر است، گفت: اگر قرار بود انسان با شرایط منطبق نشود، گونه انسانی منقرض می شد. گونه هایی از انسان در یک میلیون سال گذشته گزارش شده است و با این همه تغییرات اقلیمی انسان به حیات خود ادامه دارد. همانطور که انسان امروزه رفتاری عاقلانه تر نسبت به ویروس کرونا نشان می دهد، در دوران پساکرونا هم همین خواهد بود مشروط بر این که در دوران زیست کرونایی حداقل ها را برای خود نگه داشته باشد.

یک روزی از زندان آزاد می شویم

مصطفی فروتن با تاکید بر این که بسیاری از ما استانداردها را از دست می دهیم، اظهار کرد: متاسفانه چربی هایی به صورت اشباع تحت تاثیر رژیم های نامتعال به وجود آمده است و فقدان تحرک به دلیل رعایت در خانه ماندن و قرنطینه پیاده روی و ورزش باشگاهی وجود ندارد. نهایتا اگر به طور درست و حساب شده مدیریت شود و با انجام رفتارهایی که در قفس کوچکی به نام خانه وجود دارد بهتر کنار بیاییم، در دوران پساکرونا وضعیت بهتری خواهیم داشت نسبت به کسانی که این روزها به متغیرهای ریز دقت نکرده اند. رعایت جزئیات می تواند سلامت ما را نگه دارد. بالاخره یک روز از زندان آزاد می شویم و کرونا تمام می شود. ولی سلامت فیزیکی و روانی باید باشد که پس از رهایی از زندان سرپا بایستیم و حال خودمان را خوب نگه داریم.

چگونگی شکل گیری فاجعه ای در پساکرونا

وی در پاسخ به این سوال که بحران های اجتماعی که می تواند جامعه را در دوره کرونا تهدید کند، چیست؟ گفت: ما همیشه حالت خوب و حالت بد داریم. من معمولا مشابهت های تاریخی را پیدا می کنم. حدود 70-80میلیون نفر در جنگ جهانی دوم بیگناه از بین رفتند. هزاران نفر از ایرانیان پاک نیز در دفاع مقدس شهید شدند و هزینه های روانی و اجتماعی به تنه ایران وارد شد. چیزی که در نهایت برای ما به جا می ماند نگاه به موضوعات است. بدترین حالت این است که استانداردها را امروز نداشته باشیم در دوران پساکرونا حتما به فاجعه برخورد می کنیم.

احتمال افزایش بی سابقه تجرد و تفرد

این محقق علوم رفتاری با اشاره به پساکرونا، افزود: اگر در دوران پساکرونا استانداردها را حفظ نکنیم، تجرد و تفردی رخ می دهد که در 21قرن رخ نداده باشد. کرونا باعث شده که افراد با حداقل ارتباطات زندگی را بگردانند. در مثال های قدیمی آمده که ملانصرالدین از جایی می گذشت مردی از او پرسید: "من چه کنم که پولدار شوم؟" ملانصرالدین گفت: "یکسال نون و سبزی بخور!" سال بعد ملانصرالدین می بیند که مرد پولدار شده است. به او می گوید: "از این به بعد نون و مرغ بخور!" مرد می گوید: "نه. من به همین شیوه عادت کرده ام! نون و سبزی مرا کفایت می کند."

کرونا در بدترین حالت زامبی می سازد

این روانشناس تاکید کرد: کرونا ممکن است باعث تغییر ذائقه ما انسان ها شود و مشخص نیست که نهایتا چه اتفاقی رخ می دهد. ما نمی دانیم چه اتفاقی رخ می دهد و کرونا با چه خسارتی تمام می شود. در سیاه ترین حالت اگر دولت ها از شهروندان خود حمایت نکنند به اضافه ترس ناشی از فشارهای اقتصادی اتفاقات دیگر را تجربه می کنیم. برخی از دولت ها به اندازه کافی همکاری نمی کنند و درصد آسیب های روانی و فیزیکی افزایش می یابد. اگر بدترین حالت را بخواهیم در نظر بگیریم مانند فیلم هایی می شویم که در آخرالزمان زامبی ها دنبال هم می کنند و همدیگر را می خورند.

ترس از مرگ کم نیست

این روانشناس تاکید کرد: ترس ناشی از کرونا جامعه جهانی را گرفته است. انسان میل به بقا دارد و ترس از مرگ کم نیست. حتی قوی ترین آدم های عادی نیز در حالت نرمال نسبت به مرگ واکنش نشان می دهند. گفته می شود تعداد بسیار زیادی از افرادی که اقدام به خودکشی می کند، نهایتا تمنا می کنند که آنها را نجات دهند. یعنی در میانه راه از مرگ خودخواسته تصمیم به زنده ماندن می کنند. دقیقا این چند ماه با ترس زندگی می کنیم و نگرانیم که اگر از چاله مرگ از کرونا بیرون بیاییم با عوارض آن چه کنیم؟

فردای کرونا در دست مدیریت امروز

مصطفی فروتن گفت: نیروی انتظامی از افزایش 50درصدی سرقت اولی ها خبر می دهد. هر شب یک خبر کلاهبرداری در اخبار می بینیم. چه اتفاقی رخ می دهد؟ اگر مدیریت نشود فردا چه اتفاقی می افتد؟ کسی می تواند جامعه را جمع کند؟ اگر به این صورت پیش برود دیگر نه دلخوشی باقی می ماند نه آینده امنی. اگر رعایت نکنیم آینده جذابی وجود نخواهد داشت. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.