جلودارزاده : کارگرانی که خود را مخفی می کنند / برای پرداخت بیمه بیکاری کارگران یک روز قیف نیست ، یه روز قیر

کارگران کارگاه های حاشیه شهر/ به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، بیکاری در چند سال اخیر باعث شده که بسیاری از کارگران از حق و حقوق قانونی خود بگذرند و در کارگاه ها و کارخانه ها بدون مزایا مشغول به کار شوند. آنها به دنبال یک لقمه بخور و نمیر هستند. قدرمسلم دولت در مقابل شرایط این کارگران مسئول است. کارگرانی که حالا به حاشیه شهرها رفته و در کارگاه های زیرزمینی و غیرقانونی توان خود را می گذارند تا یک لقمه نان سرسفره خانواده شان بگذارند. سهیلا جلودارزاده، نماینده سابق مجلس و عضو شورای مرکزی خانه کارگر در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا گفت: ارزش نیروی کار به میزان عرضه و تقاضای نیروی کار مربوط می شود. علیرغم این که ارزش قانونی (حداقل حقوق، میزان بازنشستگی، مبلغ درمان و...) تعیین می شود ولی وقتی عرضه نیروی کار زیاد باشد و فرصت شغلی وجود نداشته باشد، عده ای مجبور می شوند برای امرار معاش به هر شرایطی تن بدهند.

ترس از دست دادن شغل

وی افزود: فردی در کارگاه های حاشیه شهرها کار می کند از ترس اخراج شدن، به بیمه یا اداره کار مراجعه نمی کند. به محض مراجعه کارگر از بیمه بازرسی به محل کار آنها اعزام می شود. حتی بسیاری از مواقع بازرس بیمه به کارگاهی می رود، کارگران را مخفی می کنند و کارگران هم برای از دست ندادند شغل، خودشان را مخفی می کنند. البته باید نظارت وجود داشته باشد اما تا زمانی که درست نشود، نظارت ها هم بی فایده است.

عضویت داشته باشید امکانات دریافت می کنید

جلودارزاده در پاسخ به این سوال که تمام مردم از شرایط کارگران کارگاه های حاشیه ای خبر دارند، اما چرا در اکثر موارد این کارگران از حمایت های دولتی جا می مانند؟ تاکید کرد: دقت نظر مجریان و فعالیت تشکل های کارگری را می طلبد. تا جایی که می دانم کارگرانی که در خانه کارگر عضو هستند، امکاناتی را از سمت خانه کارگری دریافت کرده اند. البته عضویت آنها مربوط می شود. ولی وظیفه دولت این است که به ادارات کار یا سازمان های تامین اجتماعی در حاشیه شهرها تاکید کند که شرایط کارگران را ساماندهی کنند. کارگرانی که در شرایط سخت زندگی می کنند، نه فرصت و نه امکانات پیگیری شکایت را دارند. امروزه برای شکایت کردن مشکلات زیادی پیش پای کارگران وجود دارد. قرار بود کارگرانی که به دلیل کرونا بیکار شدند از بیمه بیکاری استفاده کنند اما یک روز سامانه خراب است، روز بعد باید به دفتر پیشخوان بروند و یک روز باید به کافی نت مراجعه کنند. برای پرداخت بیمه بیکاری کارگران یک روز قیف نیست یک روز قیر .کارگران امکانات کمی دارند و به سختی به بیمه بیکاری خودشان می رسند. این خدماتی است که دولت باید به این افراد ارائه کند چرا که این کارگران نه شاغل، نه بیکار و نه کمیته امدادی محسوب می شوند. مستحق ترین افراد محروم ترین می مانند. به عنوان مثال می گوییم کارمندان دورکاری کنند و امکاناتی در اختیارشان قرار داده می شود اما متاسفانه کارگران همیشه از قلم می افتند.

ضعیف کشی در حوزه کارگری

عضو شورای مرکزی خانه کارگر با بیان این که از ابتدای کرونا تمام مدت با کارگران ارتباط داریم، گفت: بیمه بیکاری از طرف تشکل کارگری به دولت پیشنهاد شد و مسائل دیگری مانند وام یا کمک های نقدی را مطرح و پیگیری شده است. ولی متاسفانه وقتی حساب کمک به کارگران می شود همیشه کمبود بودجه مطرح می شود. به عنوان مثال بدهی های دولت به سازمان تامین اجتماعی یک حق و بدهی است که باید پرداخت می شد. وقتی از همسان سازی صحبت می کنیم سازمان تامین اجتماعی اعلام می کند دولت بدهی های ما را بدهد. ارائه امکانات و مزایا به کارگران را مشروط به مسئله دیگری می شود. به همین دلیل در طول 40سال بدهی ها پرداخته نشده و حق به حقدار نرسیده است. این ضعیف کشی است. اگر دو روز پرداخت حق بیمه کارگران عقب بیفتد دفترچه بیمه او باطل می شود و امکانات را از او دریغ می کنیم. اما وقتی باید مطالبات کارگران پرداخت شود، 2 روز که هیچی 40سال است که چون و چرا می کنیم. در صورتی که یک کارگر سهم بیمه خود را پرداخت کرده چیزی بیشتر از حق خود طلب نمی کند.

افزایش تعداد کارگران متقاضی بیمه بیکاری

سهیلا جلودارزاده در پاسخ به این سوال که 25 فروردین اعلام شد 500هزار کارگر درخواست بیمه بیکاری داده اند، آیا در طول این چند ماه تعداد کارگران افزایش یافته است؟ تاکید کرد: آمار دقیقی از افزایش تعداد کارگران برای درخواست بیمه بیکاری وجود ندارد اما از روی مشاهداتی که داشتیم به نظر می رسد که این تعداد بیش از 500هزار کارگر است. البته در بخش خدمات تا حدودی جبران شده است اما نه به اندازه ای در آمارها تغییری ایجاد کند.

راه رسیدن کارگران به حداقل های زندگی

عضو شورای مرکزی خانه کارگر به این سوال که با توجه به عرضه و تقاضایی که به آن اشاره کردید، کارگران چه اقدامی کنند که حداقل دستمزد و بیمه را داشته باشند؟ پاسخ داد: کارگران باید سعی کنند از طریق کانال های دولتی استخدام شوند که متاسفانه شرایط آن وجود ندارد. اگر هم جایی استخدام شدند با تامین اجتماعی منطقه تماس بگیرند تا سوابق بیمه ای آنها از بین نرود و بتوانند از حداقل ها استفاده کنند. دولت و کارفرما و وجدان عمومی باید شرایط حداقلی را کارگران مهیا کنند. البته نباید نادیده گرفت که بسیاری از کارفرمایان در شرایط اضطراری به سر می برند. مثلا یک رستورانی که در پیک کرونا مشتری ندارد مجبور به تعدیل نیرو می شود. در حقیقت کارفرمایان نمی توانند یک کارگر دائم برای یک کار موقت استخدام کنند.

استیصال خانواده های کارگری در درمان کرونا

وی در پاسخ به این سوال که از یک میلیارد یورو برداشت شده از صندوق توسعه ملی چند درصد به کارگران رسیده است؟ گفت: ما می دانیم که خانواده های کارگری برای درمان بیماری کرونا مستاصل می شوند. می گویند که بیماران در منزل بمانند، اما در منزل دارو به آنها نمی رسد و بیماری پیشرفت می کند. در بیمارستان نیز دارو به کارگران نمی رسد. خانواده ها می گویند: "داروها گران است و نمی توانم آن تهیه کنیم!" و متاسفانه این موضوع منجر به مرگ کارگران شده است. اگر قرار است کمکی به کارگران بشود در این موارد به آنها کمک شود.

کارگاه های زیرزمینی چگونه به وجود می آید؟

سهیلا جلودارزاده با اشاره به کارگاههای حاشیه ای و زیرزمینی، تاکید کرد: در تهران با مشکل مسافت 120 کیلومتر روبرو هستیم. در 120 کیلومتری شهر مجوز ایجاد کارگاه نمی دهند و کارگاه های زیرزمینی شکل گرفته که از موادمخدر، شیشه، مشروبات تقلبی گرفته تا کارگاه های نساجی و پوشاک در آن تولید می شود. ممکن است این کارگاه های زیرزمینی در آمارهای رسمی نیایند. بارها این مشکل 120 کیلومتر را بارها در مجلس اعلام کردیم اما هنوز این سد قانونی رفع نشده است. کارگاه های آلاینده باید خارج از محدود 120کیلومتری باشد. اما با این قانون مشکل را داریم و داشتیم که کارگاه ها به صورت غیرقانونی و زیرزمینی با شرایط بسیار بدی به طور خلاف محصولات خود را تولید می کنند. این کارگاه ها راغب هستند که مجوز بگیرند اما مانع اصلی قانون شعاع 120کیلومتر است.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.