مبارزه زنان با کرونا با کوبیدن دستوک بر دارها / دولت بیمه قالی بافان را برقرار کند + فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، مژگان صفیعی، کارآفرین نمونه سال استان قزوین، کارآفرین اهل بوئین زهرا است. صفیعی از سال 1392 کار خود را آغاز کرد. او با به کارگیری بانوان روستا‌های شهرستان بوئین زهرا توانست در صنایع بافت فرش، تابلو فرش، گلیم و گبه اشتغال ایجاد کند . مژگان صفیعی در گفت و گو با رکنا، کار و مشاغل وابسته به تعاونی خود را شرح داد.

او برای دو دوره توانسته است به عنوان کارآفرین نمونه کشوری در استان قزوین انتخاب شود. فعالیت او در حوزه فرش، به سال 75 باز می گردد. وقتی که در خانه به صورت انفرادی پای دار قالی بود و وقتی که می دید دیگران به هنر او گرایش دارند. برخی از آنها مایل بودند که قالی بافی را از او یاد بگیرند. هنری که او از زنان کهن سال روستای خود یاد گرفته بود. آنطور که می گوید تنها آنها این بافت را به شکلی سنتی و با الیاف درجه چندم، همچنین قطعات کوچک انجام می دادند. زبردستی صفیعی آن بود که رنگ به سیمای هنری سنتی کشاند و آن را بدل کرد به فرش هایی که خود را و هنر خالق خود را نمایش می دهند. جاذبه فرش های او از سال 1392، به کسب و کاری بدل شد که می توانست گسترده تر شود. دستاوردی که خوی معلمی برای آن هدیه آورد. مژگان صفیعی می گوید در ابتدا که علاقه دیگران را دیدم، سعی کردم تا این هنر سنتی را رواج دهم. می گوید این حرفه آهسته داشت فراموش می شد. احساس کردم که باید زنده بماند.

جنگ و سازگاری با مشکلات به نتیجه رسید 

صفیعی گفت: ما فکر کردیم این حرفه را با ثبت یک شرکت تعاونی و احداث آموزشگاه زنده نگه داریم. بنابراین با عضویت هفت نفر از اعضای خانواده خودم، یک شرکت تعاونی را ثبت کردیم. سپس چهار آموزشگاه حرفه ای آزاد تاسیس کردیم. در این آموزشگاه ها آنها بعد از آموزش مدرک حرفه ای از سازمان فنی و حرفه ای دریافت کردند. مشکلات زیادی وجود داشت. با کمک هم و بویژه دخترم، توانستیم با آنها بجنگیم یا کنار بیاییم. این تلاش سبب شد که تلاش ها به دستاوردی چشم گیر بدل شود. این رضایمندی ایجاد می کرد. هم برای ما و هم برای کارآموزانی که به کارگاه می آمدند. ما با رضایتمندی خود و دیگران امیدوار می شدیم و سعی می کردیم حرفه را روزآمدتر و مطابق با استانداردهای جهانی کنیم. این اتفاق سرانجام افتاد. این تعاونی در ابتدا با یک کارآموز شروع شد اما به آهستگی به شرایطی بدل شد که می توانیم در هر دوره 16 نفر را آموزش بدهیم.

715 آموزش دیده و 140 نفر بافنده

وی بیان کرد: این کارآموزان اغلب زنانی بودند که نیاز به کار داشتند. در این بحران اقتصادی، تمام دغدغه مردم امرار معاش است. فرش هنری بود که زنها دوست داشتند یاد بگیرند، چون می توانستند در کنار خانه داری، یک منبع درآمد هم ایجاد کنند. بنابراین کنار آموزش توانستیم خط تولید هم ایجاد کنیم. ما توانستیم این آموزش و همکاری با تعاونی را به عنوان شغل در منطقه بویین زهرا اثبات کنیم. بنابراین ما به زنانی که بعد از آموزش علاقه داشته باشند تا همکاری کنند، سفارش بافت می دهیم و شیوه دستمزد آنها هم بنا به نیاز آنها و امکانات ما تفاوت می شود. برخی از آنها با هر فرش برخی ماهانه یا هفتگی مزد حق الزحمه دریافت می کنند. با دوره ی جدید که تعریف کردیم تا الان 715 بافنده آموزش دیده اند.

نیاز دو روستای بویین زهرا به اشتغال فوری 

صفیعی گفت: این 715 نفر ، از اقوام عضای خانواده خود من و اهالی خود شهرستان بویین زهرا و نه روستای شهرستان بویین زهرا هستند. با ایجاد آموزشگاه سیار، توانستیم در نه روستای شهرستان کار تعریف کنیم. از این بین 140 نفر بصورت متمرکز و غیر متمرکز با ما همکاری کنند. بوئین زهرا امکانات زیادی ندارد و شرکت تعاون ما ( یعنی شرکت تعاونی نقش جهان) توانست امکانات خوبی را برای مردم ایجاد کند. الان هم دو تا از روستاهای شهرستان ما که از ما فاصله زیادی دارند، تقاضا ی آموزشگاه دادند. اینگونه روستاهای محروم می توانند امکانات بهتری برای معاش پیدا کنند. ما نیاز داریم به سرعت در آنجا آموزش و همکاری را شروع کنیم و این به دلیل آن است که زنان آنجا بسیار به این کار نیازمند هستند. و از آنجایی که بنده یکی از اعضای زنان اتاق بازرگانی استان هم هستم، به نحوی از مشکلات معیشتی مردم منطقه بویین زهرا و استان آگاهی دارم.

توانستیم بازارمان را در جهان پیدا کنیم 

وی گفت: کشور مشکلات زیادی دارد. اما نباید ایستاد و من هرگز به این ایستایی قائل نبودم. برای این که فرش ها به فروش بروند، برای اینکه بفهمیم مشتری چه می خواهد، با همه کس مشورت کردیم تا راهی پیدا کنیم. من با هم غرفه ای هایمان که حرفی برای گفتن داشتم صحبت میکردم. فرش دنیای بزرگی است و کسی نمی تواند بگوید تمام آن را بلد است. از این رو با آنها که کار کرده بودند، همان افراد محلی که این سنت را نگه داشته بودند، مشتری هایمان و حتی کارآموزانم در باره فرش صحبت می کردم. تمام اینها در تولیدات ما تاثیر گذاشت و از اواخر 96 ما به کشور ژاپن قالی صادر می کنیم. ما توانستیم بازار را پیدا کنیم و هیچ وقت تولیداتمان انبار نشدند. این سبب شد که ما، مشتری هایمان و تجاری که با آنها کار می کنیم، راضی باشند. بافندگان ما نیز از آنجا راضی هستند که می توانیم به محض اتمام کار آنها مزدشان را تقدیم کنیم.

ژاپن حتی در کرونا  فرش بیشتر می خواهد

این کارآفرین اشاره کرد: کرونا اقتصاد جهان را متاثر کرد. اما ما توانستیم راندمان کارمان را نگه داریم. حتی می توانیم بگوییم آن را بالاتر بردیم. این شاید به دلیل پخش کردن دارهای قالی در خانه ها بود. زیرا اینگونه اوقات فراغت آنها بیشتر شد. بنابراین هنوز هم مشتری قالی ما را می خرد و می گویند اگر ماهی صد تخته هم به آنها برسانیم، غرفه هایشان پر نمی شود.

مشکل ما واسطه ها و بیمه فرش است 

صفیعی در پایان گفت: مشکل عمده ای که در این کار داریم، دست واسطه هاست. اگر این امکان وجود داشته باشد که این واسطه ها کمتر شوند، و اگر بشود که ما بتوانیم با مشتریان مستقیم خودمان قرار داد ببندیم، می توانیم دستمزد بافندهایمان را بالا ببریم. همچنین می توانیم تعداد آنها را 2 تا 3 برابر افزایش بدهیم. مشکل دوم بیمه قالی بافی است. خواست ما از دولت این است که این بیمه را برقرار کند، بیمه ای که از سال 92 قطع شده است. تعداد زیادی از بافندگان یا رفوگران و رنگ کاران ما می توانند آینده مطمئنی از طریق این بیمه داشته باشند. این مشکل عمده ی ما و طبق تحقیق من مشکل عمده همکاران ما در کشور است. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.