میرسلیم : افراد زالو صفت مانع پیشبرد اقدامات بهداشتی و درمانی / مفسدان فساد را به اوج رسانده اند

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا ، اما پس از چندی اعلام شد که شکایتی از میرسلیم صورت نگرفته است.

سید مصطفی میرسلیم، نماینده مردم تهران در مجلس درباره فسادهایی که در کشور وجود دارد در گفت و گو با گروه اجتماعی رکنا چنین گفت که در ادامه می خوانید:

قبل از ورود به مجلس شوراى اسلامى و اکنون نیز در کسوت نمایندگى مردم مدعى وجود فساد در کشور و ضرورت مبارزه با آن شده اید ، پیش از این همه کسانی بودند که از فساد ها گفتند ولی راه آنها به هر دلایلی ادامه نیافت، فرصت ادامه این مسیر مبارزه را تا کجا برای خود می بینید؟

اهمیت مبارزه با فساد به این نکته اساسى بر مى گردد که براى چاره جویی مشکلات کشور و به اجرا گذاشتن طرح هاى پیشرفت و سامان دادن به معیشت مردم و حل مسائل روزمره آنها ما ناگزیریم موانعى که بر سر راه است برداریم. در حال حاضر طرح هاى بسیار خوبى در مجلس براى گره گشایى دولتمردان از مسائل بغرنج موجود پیشنهاد شده و حتما دولتمردان نیز پیشنهادات خوبی در این باره دارند ولی اگر به یک مقدمۀ اساسى و لازم عنایت نکنیم، آن طرح هاى خوب به ثمر نمى رسد و حتى ممکن است نتواند آغاز شود، یا اگر شروع شود پیشرفت چندانی نکند و در نطفه خفه شود. آن مقدمه واجب مقدمه مبارزه با فساد است. من مثال مى زنم تا موضوع براى شما قدری روشن شود: در شرایطى که همۀ دنیا گرفتار مصیبت بیمارى کرونا شده و ایران نیز بدان آلوده شده است، کدام فرد باوجدانى که بویى از انصاف برده باشد و ذره اى احساس همدردى با مردم داشته باشد راضى مى شود که وسائل بهداشت و درمان این بیمارى را احتکار کند؟ ولى مى بینیم که تا کنون بالغ بر دو هزار نفر را به جرم احتکار آن وسائل و داروها بازداشت کرده اند! وجود چنین افراد سودجو و زالو صفت مانع پیشبرد اقدامات بهداشتى و درمانى مى شود. این موضوع براى تمام زمینه ها مصداق دارد و به شکل هاى مختلف مانند موریانه به ریشه هاى انقلاب صدمه مى زند و انکار کردن آن حاشیۀ امن اجتماعى براى مفسدان ایجاد مى کند. متأسفانه امروز این آفت به جامعۀ ما رسوخ پیدا کرده و در مواردی اصلا قبح آن از بین رفته است و لذا باید قبل از هر اقدام و توام با هر برنامه اصلاحی مبارزه با فساد را مدنظر قرار داد والا چه بسا بدون مبارزه با فساد، طرح های خوب نتیجه بد پدیدار کند: از قضا سرکنگبین صفر افزود!

برخورد با مفسد نباید به قصد تلافى جویى شخصى باشد

هدف، البته، جامع تر از این است که در تحقق مقدمۀ ضرورى پیشرفت خلاصه شود. اکنون با انگیزه اى که رئیس محترم قوۀ قضائیه براى همکارى مردم و شناساندن مفسدان ایجاد کرده است، حاشیۀ امن تبهکاران بسیار محدود شده است. براى موفقیت در همین مرحله باید به چند نکته توجه کرد:

1) برخورد با مفسد نباید به قصد تلافى جویى شخصى باشد؛ این همکارى باید با نیت احقاق حقوق عمومى شکل گیرد و ادامه یابد.

2) مبارزه با مفاسد باید با هدف نجات کشور و یکى از مراحل اساسى گام دوم انقلاب باشد و نه با نیت محدود محله اى و خرد.

3) این همکارى باید با نیت حفظ ارزش هاى انقلاب و پاسداشت آبروى انقلابیون اصیل و جدا کردن صف انقلابى نماها و منافقان از آنها، انجام گیرد.

4) مهم تر از همه این که چنین مبارزه اى باید براى جلب رضاى خدا و با نیت تقرب به او باشد.

 آیا بستر برای مبارزه با فساد را در این روزها مهیا می بینید؟

آمادگى نسبى فراهم شده و شرایط امروز ما بهتر از چند سال پیش از این است؛ امروزه گردآورى اطلاعات نظام مند شده و با دقت بهترى انجام مى گیرد و به ویژه اطلاعات دریافتی غربالگرى مى شود و سامانه هاى پیشرفته اى بدان منظور آماده شده که مراحل آزمایشى خود را طى مى کند. علاوه بر آن باید به فکر نیروى انسانى واجد شرایط در تمام مراحل بود: آموزش و تبحر آنها نیازمند زمان است و در حال حاضر گلوگاه هایى وجود دارد که باید رفع شود: تجهیز مناسب دستگاه هاى اطلاعاتى و قضائى به چنان نیروهایى رمز موفقیت این تلاش مقدس است. خصوصا به مدیریت کلان این جبهه مبارزه با مفاسد و شایستگی هاى آن باید بسیار اهمیت دا د. رطب خورده منع رطب کى کند؟

 به مراحل اجرائى مبارزه با فساد اشاره کردید. منظورتان چه مراحلی است؟

مراحل متعددى وجود دارد که با دقت باید به آنها توجه شود؛ من به چند نکته اشاره مى کنم:

1) توجه به ریشه هاى فساد و بسنده نکردن به دستگیرى مفسدان. اگر ریشه فساد را نخشکانیم، در همان شرایط و با همان فرهنگ فساد، مفسدان جدیدی متولد می شوند که شاید ماهرتر باشند و خسارت بیشتری وارد آورند. نمونه هایى داشته ایم که دل خوش کرده ایم به گرفتن مفسد ولى چون به ریشۀ فسادزا نپرداخته ایم مفسدان بعدى فساد را به اوج خود رسانده اند!

2) توجه به حفظ آبروى مؤمنان در کل فرآیند مبارزه با فساد به طورى که نوعى یأس از خود در جامعه شکل نگیرد و این طور گمان نشود که فساد فراگیر شده و به همگان سرایت کرده است: حیثیت مدیریت و مدیران صالح باید محفوظ بماند.

3) توجه شود به چگونگى بازجویى و محاکمه و آگاهى رسانى عمومى که حتما فاقد جنبه هاى بدآموزى باشد و برعکس به ریشه کنى فساد و انزجار عمومى از مفسدان کمک کند و اجراى حکم و مجازات مفسدان را به صورت مطالبه عمومى درآورد.

4) توجه شود به مطلب اساسى احقاق حقوق عمومى جامعه و بازگشت اموال به بیت المال و به مردمی که حقشان پایمال شده ،روند اصلاح باید براى همگان ملموس باشد تا به تقویت خودباورى بینجامد.

صحبت از ریشه کنى فساد کردید و اولویت آن نسبت به بازداشت مفسدان؛ آیا شناختى از ریشه هاى فساد به صورت کاربردى وجود دارد؟

ریشه هاى فساد در جوامع مختلف و در گذر زمان یکسان نیست و در هر منطقه و در هر دوران باید به صورت تخصصى براى شناخت و اشراف دقیق بر آنها اهتمام ورزید؛ البته مبادلۀ اطلاعات و استفاده از تجربیات گذشتگان را نباید کم ارزش تلقى کرد؛ در این جا به چند نمونه اشاره مى کنم:

1) ریشه هاى اقتصادى فساد: تجاوز به بیت المال و دارایى هاى عمومى، فرآیندهاى تخصیص تسهیلات بانکی با رقم هاى درشت و تبانى ها، رباخوارى و نزول خوارى، سوءاستفاده از مبالغى که با نیت خیر عطا مى شود ولى به دلیل فقدان شفافیت و نداشتن حساب و کتاب به انحراف کشیده مى شود؛ در این مورد گروههاى تخصصى تبهکارى در قالب بنگاهها و شرکتهاى تجارى و مؤسسات مشاوره اى و بنیادهاى نیکوکارى ... پدیدار شده است.

2) رایج شدن برخى رویه هاى غلط نظیر نرخ گذاشتن براى تخلف، تراکم فروشى خارج از ضابطه، عادى شدن حق حساب و زیر میزى ، بروز شیوه هاى نوین رشوه و طراحى کلاه شرعى براى آن متناسب با اقتضاى دوران معاصر، سوء استفاده از اختیارات و از نواقص مقررات یا ابهامات قانونی براى کسب حقوق و مزایاى شخصى و گروهى که در زیر سرفصل عمدۀ تبعیض دسته بندى مى شود.

3) ریشه هاى اجتماعى و فرهنگى که بویژه در شرایط سخت اقتصادى کمتر بدان پرداخته مى شود و به نوعى افسارگسیختگى و ناهنجاریهاى اجتماعى و تضعیف شالوده خانواده مى انجامد.

4) ریشه هاى سیاسى که منجر به تداخل منافع ، زدوبند و وامدار کردن افراد به منظور چشم پوشى و با هدف سهل انگارى در هنگام مراعات الزامات شایسته سالارى انجام می گیرد و در نتیجه باعث بروز انحرافات متعدد مى شود و از جمله اساس تفکیک قوا را متلاشى مى کند.

آیا این مبارزه با فساد مسئولیت دستگاه یا گروه خاصى است؟

به نظر من در به موفقیت رساندن این مبارزه با فساد، همه داراى تکلیفند؛ البته هرکدام در چهارچوب وظایف قانونى و شرعى خود. یقین داشته باشیم که در مبارزه با فساد به نتیجۀ مطلوب نمی رسیم مگر با همکارى منسجم و صمیمانۀ قوۀ مجریه و قوۀ مقننه که در رأس امور است و باید باشد. طبیعتا قوۀ قضائیه که رسیدگى به جرائم و تخلفات باید در آنجا انجام گیرد و فراموش نکنیم ضرورت همکارى احزاب و مردم نهادها و آحاد مردم را؛ هیچ کس و هیچ دستگاه و نهادى نباید وظیفۀ خود را معطل دیگرى بگذارد. این زنجیره وقتى محکم است که تمام حلقه هاى آن مسئولانه و به صورت خستگی ناپذیر متصل باشند.

سؤالات ما بیشتر متوجه مبارزه با فساد بود اما این سؤال به ذهن متبادر می شود که آیا راهى براى پیشگیرى از بروز مفاسد مى توان تصور کرد؟

حتما! اگر در جامعه اى فساد لانه مى کند و رشد مى نماید و فراگیر مى شود به فقدان پیشگیرى مؤثر یا سهل انگارى در امر پیشگیرى برمى گردد. براى پیشگیرى باید مانع شکل گیرى عوامل فساد از ابتدا شد از جمله حذف عوامل انسانى غیر ضرورى؛فرآیندهاى خدمت باید به گونه اى تعریف شوند که کمترین امکان برا ی دامن زدن به وسوسه وجود داشته باشد. عوامل محتمل فساد در زمینه ها و دستگاه هاى مختلف یکسان نیستند و هر دستگاه باید به طور تخصصى زمینه هاى فساد آفرین خو د را رصدکند و مانع نضج گرفتن آن بشود؛ پیشگیرى امرى متمرکز نیست، همه در آن به نوبۀ خود و با توجه ویژگی هاى حاکم بر محیط کارى و اجتماعى و خانوادگى خود باید هوشیار و سهیم باشند: از اول خلقت فساد در میان انسانها وجود داشته و تا قیامت هم خواهد بود اما در هر دوران و براى هر نسل این تباهى ها شدت و ضعف داشته و خواهد داشت. جوامعى که به پیشگیرى اهمیت مى دهند بیشتر مصون مى مانند و آیندۀ بهترى را تضمین مى کنند. در این مسیر توجه به سرنوشت گذشتگان و عبرت گرفتن از آن و نیز مبادلۀ تجربه بین نسل ها و مبادلۀ اطلاعات بین مناطق و کشورها و در سطح جهانى به ویژه در زمینه درک فساد و شکل ها و ترفندهای آن و رتبۀ مبارزه با فساد مى تواند براى پیشگیرى جامع و مانع، بسیار سودمند باشد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.