حکایت بیمارستانی ۶۴ ساله و کودکان بیماری که شهید شدند + عکس
حوادث رکنا: دکتر یوسف مجتهدی رییس بیمارستان کودکان بهرامی از روزهای موشک باران در دوران جنگ 8 ساله ایران و عراق گفت.
به گزارش رکنا، دکتر یوسف مجتهدی - رییس بیمارستان کودکان بهرامی می‌گوید: تعداد بیمارستان‌های تخصصی که انحصارا فقط از کودکان بیمار پذیرش دارند و تک تخصصی باشند، کم است؛ بیمارستان بهرامی در شرق تهران منحصر به فرد است و در این منطقه تنها بیمارستان تک تخصصی کودکان است. این بیمارستان فوق تخصصی است و تقریباً تمام رشته‌های مربوط به فوق تخصص‌های کودکان را پوشش داده و حداقل دو پزشک در هر تخصص فعالیت کرده و خدمات ارائه می‌دهند.
- در بیمارستان بهرامی چه خدماتی و در چه زمینه‌هایی ارائه می‌شود؟
بیمارستان کودکان بهرامی بیمارستانی تک تخصصی است و به کودکان مربوط است و سال ۱۳۳۴ توسط منشی باشی بهرامی راه‌اندازی شده است و جزو قدیمی‌ترین بیمارستان‌های کودکان در سطح تهران و کشور است. تعداد بیمارستان‌های کودکان در سطح کشور زیاد نیست و شاید بیمارستان‌ها از تخصص‌هایی بهره‌مند باشند و در یک بخش به کودکان و نوزادان هم بپردازند ولی بیمارستان‌های تخصصی در زمینه کودکان که فقط کودکان بیمار را پذیرش دارند و تک تخصصی هستند، اندک هستند. این بیمارستان در شرق تهران منحصر به فرد است و ما در این منطقه تنها بیمارستان تک تخصصی هستیم که بجز شرق تهران به محدوده‌های اطراف تهران مثل ورامین و پاکدشت نیز پوشش خدماتی ارائه می‌دهیم. مردمی در این مناطق زندگی می‌کنند که از سطح اجتماعی و اقتصادی پایینی برخوردارند؛ از جمله اتباع خارجی که مجبورند از سرویس‌های درمانی دولتی استفاده کنند و یکی از سرویس‌های دولتی که به آنها خدمات می‌دهد بیمارستان بهرامی است.
این بیمارستان فوق تخصصی است و تقریباً تمام رشته‌های مربوط به فوق تخصص‌های کودکان را پوشش داده‌ایم و در اکثر رشته‌ها نه تنها یک نفر بلکه حداقل دو نفر پزشک در هر رشته داریم که در این زمینه فعالیت می‌کنند و خدمت ارائه می‌دهند. این خدمات در دو بُعد بستری و سرپایی انجام می‌شود و کلینیک‌های ویژه و درمانگاه‌های ما به تعداد زیادی بیمار سرویس می‌دهند؛ به طوری که گاهی شاید نزدیک به ۱۰ هزار نفر بیمار در طول یک ماه به این بیمارستان مراجعه می‌کنند و اگر این رقم را به تعداد درمانگاه‌هایمان تقسیم کنیم مشخص می‌شود که درمانگاه‌های بیمارستان بهرامی بسیار شلوغ است و روزانه تعداد زیادی بیمار را پذیرش می‌کنند. ما حتی بیمارانی از استان‌های همجوار و گاه دوردست داریم؛ خود من به دفعات بیمارانی از سیستان و بلوچستان و خراسان داشتم.
- درباره بخش‌های فعال بیمارستان بیشتر توضیح دهید.
یکی از بخش‌های خوب و مجهز بیمارستان که از قدیم وجود داشته، جراحی کودکان است. اساتید بزرگی در این بیمارستان قبول زحمت کرده‌اند و این رشته را راه‌اندازی کرده‌اند و از مدت‌ها قبل به عنوان یکی از بخش‌های بزرگ فوق تخصصی جراحی کودکان شناخته می‌شد و شاید بی‌اغراق بتوان گفت اولین مرکزی بود که در این خصوص راه‌اندازی شده است. آقای دکتر محرابی و اساتید بزرگواری که بنیانگذار رشته جراحی کودکان هستند در این بیمارستان حضور داشتند و امروز بخش جراحی کودکان جزو بخش‌های فعال این بیمارستان است و تعداد زیادی بیمار پذیرش می‌کند و اعمال جراحی که بعضا در بسیاری از بیمارستان‌های کشور به تعداد انگشتان دست انجام می‌شود، در این بیمارستان بطور مرتب انجام می‌شوند و از مناطق مختلف کشور برای جراحی کودکان پذیرش داریم. بخش مراقبت‌های ویژه اطفال با ضریب اشغال تخت ۹۰%و دو بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان با ضریب اشغال تخت ۸۲% فعال هستند که یکی از این بخش ها بیشتر از بخش جراحی حمایت می‌کند، زیرا که قبل از ورود به اتاق عمل وضعیت بیمار باید پایدار شود و بعداز انجام اعمال جراحی سنگین، نوزاد باید به بخش مراقبت‌های ویژه بازگردد و به همین دلیل بخشی به منظور مراقبت‌های ویژه از نوزادان به منظور جراحی ایجاد شده است.
خوشنامی در آموزش پزشکی
نکته دیگر بحث خوشنامی بیمارستان ما در مقوله "آموزش" در کشور است. یعنی ما خدمات درمانی خوبی ارائه می‌دهیم و اگر از چند سال اول شروع به کار این بیمارستان در ۴۰ سال گذشته بگذریم، در باقی تاریخ این بیمارستان مرکزی موفق در آموزش بوده است و تعدادی از بزرگان پزشکی کشور دوره‌های آموزش اطفال خود در دوره پزشکی عمومی را در این بیمارستان گذرانده‌اند.
بمباران تهران و کودکان بیماری که شهید شدند
از دیگر نکات مربوط به بیمارستان این است که این بیمارستان از گزند حوادث به دور نبوده است و دوره‌های مختلفی را پشت سر گذاشته است؛ از جمله در موشک باران تهران این بیمارستان آسیب دید و ما در این مرکز کودک شهید داشتیم. این مساله وظیفه‌ای را بر دوش ما می‌گذارد و چه من و چه دکتر احمدی که مدیر این بیمارستان است و چه کادر پزشکی و پرستاری بیمارستان در جایی قدم می‌گذاریم و کار می کنیم که با خون شهدا عجین است و این حرمتی دارد و احساس وظیفه‌ای در همه ما ایجاد می کند تا به نحو خاصی و با تمام علاقه و از عمق وجود خدمات ارائه کنیم تا دین خود را ادا کنیم و این مساله در کیفیت خدمات‌دهی تاثیر دارد.
تجهیز بیمارستان به سی‌تی‌اسکن کودکان
این بیمارستان دارای مراکز پاراکلینیک خوبی است و آزمایشگاه مجهز و سرویس رادیولوژی خوبی دارد. همچنین این مرکز جزو معدود بیمارستان‌های تک تخصصی منطقه است که مجهز به دستگاه سی تی اسکن است و می‌توانیم کودکان نیازمند را سی تی کنیم. می‌دانید که سی تی در کودکان کار آسانی نیست و نیازمند آماده‌سازی‌ها و ملاحظاتی است که اگر در مرکزی آموزشی انجام شود، بسیار ارزشمند و بهتر است و کیفی‌تر و دقیق‌تر و بجا انجام شود.
- بزرگترین سرمایه شما در این بیمارستان چیست؟
من ادعا نمی‌کنم که هتلینگ عالی داریم و یا سرمایه ما تجهیزات پزشکی مدرن ماست که هرچند هتلینگ خوبی هم داریم و از تجهیزات پزشکی پیشرفته‌ای هم برخورداریم، اما آنچه که من به آن افتخار می‌کنم سرمایه انسانی خوب این بیمارستان است که من به آن می‌بالم و فکر می‌کنم ما باید به این سرمایه افتخار کنیم. هیات علمی بسیار ارزشمند و والا مقامی در بیمارستان حضور دارند. ما استاد تمام هم داریم که تمام مدارک ترقی و ارتقای خود را در این بیمارستان طی کرده است و حداقل پنج شش نفر دانشیار خوب داریم که تمام مدارج ترقی خود را در این بیمارستان طی کرده‌اند و تعدادی استادیار جوان و علاقمند که همه دست به دست هم داده‌اند و به وجود آنها مباهات می‌کنیم. ما در چند رده مختلف به دانشجویان و انترن‌ها آموزش می‌دهیم و سطح آموزش ما به گونه‌ای است که به دفعات و به صورت‌های مختلف مورد تقدیر و تشکر دانشکده‌های پزشکی قرار گرفته‌ایم و تشکل‌های دانشجویی چند بار به خاطر آموزش خوب اساتید این بیمارستان تشکر ویژه کرده‌اند که مایه افتخار من و همه اساتید ماست.
جزو قدیمی‌ترین مراکز آموزشی دوره دستیاری تخصصی کودکان هستیم که به این موضوع بسیار می‌بالیم؛ چراکه فکر می‌کنم تعداد قابل توجهی از متخصصان کودکان کل کشور در این بیمارستان آموزش دیده‌اند و در حقیقت دومین مرکز آموزشی تخصصی کودکان در دانشگاه علوم پزشکی تهران هستیم و هر سال بین ۱۰ تا ۱۲ نفر دستیار تخصصی در این بیمارستان پذیرش می‌کنیم که این معادل با کل ظرفیت پذیرش دستیار تخصصی در بعضی از دانشگاه‌های علوم پزشکی سطح کشور است. امسال ۱۳ دستیار تخصصی کودکان را جذب این بیمارستان کرده‌ایم.
مایه افتخار ماست که در دو رشته فوق تخصصی دستیار داریم. اولین فراگیر رشته تخصصی خون و انکولوژی اطفال دانشگاه علوم پزشکی تهران توسط بیمارستان ما پذیرفته شد و دوره آموزشی آن با مرکز طبی کودکان مشترک است و بحث فوق تخصص جراحی کودکان نیز در این بیمارستان همه ساله پذیرش می‌شود.
محیطی مناسب برای پژوهش
تعداد مقالات هیات علمی بیمارستان بیش از ۲۰ تا ۲۵ مقاله در سال است که هرچند آمار قابل قبولی است، ولی کافی نیست و باید پژوهش در این مرکز ارتقا یابد. یکی از برنام هایی که از طرف دانشگاه و با پیگیری بیمارستان انجام می‌شود، راه‌اندازی مرکز تحقیقاتی است که این مرکز می‌تواند در زمینه مشارکت در کارهای پژوهشی قدم خوبی بردارد. ما گرانت ویژه‌ای برای طرح‌های پژوهشی مشترک در پایان‌نامه‌های مقطع دستیاری فوق تخصصی ارائه می‌دهیم که بودجه خوبی برای ارائه با کیفیت پایان‌نامه‌ها است و بیمارستان بهرامی از نظر تعداد و تنوع بیماران، محیط پژوهشی مناسب و خوبی است.
بناست مرکز تحقیقاتی کودکان جدیدی در بیمارستان فعال شود، کار این مرکز در همین راستاست یا هدف متفاوتی خواهد داشت؟
ما با همان سیاست دیده شده قبلی وظیفه داریم اعضای هیات علمی خوبی را جذب کنیم و این اعضای هیات علمی باید ارتقا پیدا کنند. برای جذب افراد خوب و اینکه ماندگار شوند و در این منطقه نسبتاً محروم تهران خدمات خوبی ارائه دهند، باید فکری برای ارتقا آنها می‌کردیم؛ همانطور که دانشگاه علوم پزشکی تهران در زمینه‌های مختلفی ما را ساپورت می‌کند و به ما کمک می‌کند، دراین زمینه هم بهترین کمک حال ما است و سیاست دانشگاه این است که بیمارستان بهرامی خدمات خوب و با کیفیتی را ارائه کند و شخص ریاست محترم دانشگاه گفته‌اند که توجه ویژه به ارتقای اساتید این بیمارستان دارند.
اعضای هیات علمی خوبی جذب شده و همه آنها علاقمند هستند، ولی به این دلیل که بیمارستان بهرامی از سایر مراکز پژوهشی دانشگاه فاصله دارد، بسیار تمایل دارند برای کار ارتقای خود به مراکزی بروند که مرکز تحقیقاتی دارند و شرایط مهیاتر است. این موضوع در سطح هیات رییسه دانشگاه مطرح و در جلسات مختلف پیگیری شد و برای آن نقشه راهی دیده شد تا چه راهکارهایی برای ارتقای اعضای هیات علمی وجود دارد. خوشبختانه معاونت‌های آموزشی و پژوهشی دانشگاه از بیمارستان بازدید کردند و راهکارهای خوبی ارائه کردند. مهم‌ترین راهکار این بود که اعضای هیات علمی در کنار ارائه خدمات درمانی توانمند شوند و بتوانند در زمینه پژوهش و آموزش مهارت‌های بیشتری کسب کنند و همین مسئله خود پایه‌ای برای حل مشکلات درمانی و سلامتی مردم منطقه خواهد شد. برخورد باز دانشگاه باعث شد پیشنهاد بدهیم که یک مرکز تحقیقاتی داشته باشیم و سعی ما بر این باشد که این مرکز در زمینه آسیب‌های اجتماعی در منطقه کار کند. این رسالت بزرگی است و نیازمند آن است که در زمینه‌های مختلف اجتماعی و جامعه شناسی و بهداشت روان و رشته‌های مختلفی مثل روانپزشکی کودکان و خون و سرطان و… محققین را جذب کنیم و این فراخوان انجام شد و در حال تشکیل هیات موسس این مرکز تحقیقاتی هستیم و من یقین دارم این کار به نحو خوبی انجام خواهد شد.
ماجرای راه‌اندازی "خانه استاد"
- راه‌اندازی خانه استاد در بیمارستان را نیز در دستور کار دارید، این اقدام به چه منظور و با چه هدفی انجام می‌شود؟
بحث خانه استاد به دانش آموختگان دانشگاه مرتبط است. دانشگاه علوم پزشکی تهران سبقه زیادی دارد و از اساتید برجسته‌ای بهره برده است. ما مرحوم دکتر قریب را داشتیم که بنیانگذار رشته کودکان در ایران است. یا مرحوم استاد علیرضا یلدا را داشتیم که کرسی بیماری‌های عفونی دانشگاه را داشتند و چند وقت اخیر فوت کردند. دکتر بهادری را داریم که عمرشان دراز باد و از اساتید برجسته پاتولوژی هستند. این اساتید عمر خود را وقف این کار کرده‌اند و می‌خواهیم به صرف بازنشستگی از محیط خارج نشوند تا ما کماکان از تجارب آنها استفاده کنیم. از طرف دفتر دانش آموختگان پیشنهاد شد که در مراکز بیمارستانی "خانه استاد" راه‌اندازی شود که در بیمارستان امام و بیمارستان رازی راه‌اندازی شده و محلی است که اساتید آن مرکز کماکان بعد از بازنشستگی در مرکز حضور بهم برسانند و دور هم جمع شوند و دیدار تازه کنند و شور و شوقی در هیات علمی ایجاد کنند که بعد از بازنشستگی نیز کماکان حضور خواهند داشت. افرادی مثل استاد دکتر پورنگ با حضور خود در بیمارستان نفسی مسیحا دم با خود می‌آورند و بسیاری از مشکلات با حضور آنها حل می‌شود. افرادی چون دکتر قوامی که خدا ایشان را سلامت بدارد چندین سال رییس بیمارستان بودند و مدت‌ها به عنوان استاد در این بیمارستان زحمت کشیدند. اگر فراگیران این اساتید را ببینند، از نظر اخلاق و تعهد حرفه‌ای آنها را الگوی خود قرار خواهند داد.
- اشاره کردید به طور میانگین ماهانه به ۱۰ هزار بیمار خدمات ارایه می‌دهید، به طور میانگین چه تعداد پرسنل در بیمارستان در حال فعالیت هستند؟ و برنامه‌ای برای توسعه بیمارستان دارید؟
بیمارستان حدود ۳۸۲ نفر نیروی انسانی دارد که ۵۶ درصد نیروهای کادر پرستاری و حدود ۱۰ درصد کادر پزشکی و سایر کادر اداری و پشتیبانی هستند.
متعهد به عدم ساخت و ساز جدید
برنامه‌های توسعه‌ای فیزیکی برای بیمارستان نداریم؛ چون این بیمارستان موقوفه است و ما هر کاری بخواهیم انجام دهیم باید از صاحبان وقف اجازه بگیریم، ولی در این خصوص که بیمارستان بخش‌های جدیدی داشته باشد یا فضاها بازسازی شود یا جابجایی صورت گیرد، امکان پذیر است؛ چون بخش‌هایی از بیمارستان فرسوده است و اصابت موشک در دوران جنگ تحمیلی باعث شده برخی از قسمت‌های سازه مناسب نباشد. ما در عین خدمات آموزشی به دلیل استانداردهای فضاهای آموزشی، از مراکز مهارت‌های بالینی استفاده می‌کنیم و سعی داریم با بهسازی فضا مراکز موجود را در جای بهتری تغییر ساختار داده و استانداردتر کنیم.
مساله دیگری که بیمارستان از آن رنج می برد بحث فضای آموزشی بصورت کلاس‌های کارگاهی و آمفی تئاتر است که ما بیشتر از یک سالن آمفی تئاتر نداریم. تعداد فضاهای کلاسی ما کم است و با توجه به اینکه آموزش کلاسی ما زیاد و گسترده است نیاز داریم به طور هم زمان کلاس‌هایی داشته باشیم و این جزو برنامه‌های بیمارستان است که به فضاهای ما اضافه شود و برنامه‌ریزی داریم، اما متعهدیم که به سمت ساخت و ساز جدید پیش نرویم.
- برای پیشبرد اهداف و خدمت رسانی به بیماران، با چه کمبودهایی مواجه هستید؟
در زمینه فضای آموزشی مشکل داریم که در حال رایزنی هستیم و سعی کردیم از کمک خیرین در این زمینه استفاده کنیم. در زمینه فضای درمانی در حال حاضر معضل جدی نداریم و فضاهای ما فضاهای خوبی است. ولی از نظر تاسیساتی و سازه‌های مرتبط مشکلاتی هست و لازم است بخش مراقبت‌های ما ارتقای استاندارد داشته باشند. در زمینه تاسیسات در چند حیطه در حال کار هستیم و بودجه جذب می‌کنیم. یکی بحث آسانسورهاست و یکی بحث تاسیسات سرمایشی و وضعیت اکسیژن ساز بیمارستان است که مدت‌هاست اورهال نشده است و ما به طور موقت با منبع اکسیژنی که تهیه کرده‌ایم مشکل را حل می‌کنیم.
- بیمارستان بهرامی برای ارایه خدمات درمانی با کدام یک از بیمه ها طرف قرارداد است؟
ما با تمام بیمه‌های دولتی قرارداد داریم و از این نظر مشکلی نداریم. از نظر اعتبار بخشی، بیمارستان درجه یک است. اعتبار بخشی بیمارستان در دو زمینه خدمات درمانی و آموزشی مرتبا انجام می شود و از نظر شاخص ها وضعیت قابل قبول و مطلوبی داریم. ولی ما بیمارستان کودکان هستیم و وضعیت ما با سایر بیمارستان‌های تک تخصصی فرق دارد. بیمارستان‌های کودکان خدمات زیادی ارائه می‌دهند و خدمات ما ویژه است. ویزیت مدت زمان زیادی را از متخصص اطفال می گیرد. در تمام دنیا بیمارستان های کودکان مورد حمایت قرار می گیرند و سازمان‌هایی چون شهرداری و نهادهای خیریه و سایر سازمانهای مردم نهاد، بیمارستان‌های کودکان را حمایت می کنند.
لزوم کمک‌های خیرین
برخی از خدماتی که ما ارائه می‌دهیم با هیچ منطق اقتصادی جور در نمی آید. وقتی درآمد کم است و اقتصادی کار نمی‌شود، در آمد پرسنل کم است و از طرفی کار آنها بیشتر است. البته پرسنل بیمارستان سوختگی و روان هم همین مشکلات را دارند و نسبت به بیمارستان‌های چشم یا جراحی کارکرد بیشتری دارند؛ ولی آنچه به عنوان کارانه دست آنها را می‌گیرد کم است و من شرمنده آنها هستم. چون قانون همین است و پرداخت‌های ما بر اساس قانون است. در عین حال لازم است دولت هنگام تعرفه‌گذاری نگاهی ویژه به بیمارستان‌های کودکان داشته باشد. اگر کمک‌های دانشگاه و خیرین نباشد، ما قادر به اداره بیمارستان با درآمد بیمارستان نیستیم. خدماتی که ارایه می‌شوند توجیه اقتصادی ندارند و همواره رفع برخی از نیازهای ما با کمک خیرین بوده است.
سیستم سی تی اسکن ما با کمک خیرین راه‌اندازی شد چون نمی‌توانستیم برای سی تی اسکن منتظر بودجه‌های دولتی بمانیم و من همین جا از تمام کسانی که می‌خواهند کار خیر کنند، می‌خواهم که به بیمارستان بهرامی نگاه ویژه داشته باشند و در محیط بیمارستان کودک بهرامی نتیجه کار خیر خود را مشاهده کنند. ما تعدادی تخت داریم که مربوط به بیماران خاص است؛ مثلا بخش تالاسمی و دیالیز. مثلا بیماران دیالیزی ما باید سه بار در هفته و هر بار چهار ساعت در بیمارستان حضور پیدا کنند. بخش دیالیز ما بخشی نسبتا خوب و پیشرفته است که دوستان خیر مختلف مشغول هستند. کار خیر فقط هزینه دادن نیست برخی می آیند و با کودکان نقاشی می‌کشند و کاری می‌کنند که آنها چهار ساعت باقی ماندن را زیر دستگاه تحمل کنند. بسیاری از این خانواده‌ها به حمایت‌های مشاوره‌ای و روانشناسی احتیاج دارند. کارشناسان روانشناسی ما با کمک خیرین جذب می‌شوند وگرنه ما کارشناس روانشناسی نداریم. در بخش سرطان نیز بعضا محک به بیماران ما کمک می‌کند. اگر آنها را ببینید متوجه می‌شوید که کمک‌ها تبدیل به دستگاه یا وسیله‌ای می‌شود. دغدغه من این است که باید محیط بخش‌ها و محوطه بیرونی بیمارستان را شاداب کنیم که هم برای روحیه پرسنل خوب است و هم بچه‌ها تا به این ترتیب بعد از ورود متوجه نشوند که وارد محیط بیمارستانی می‌شوند.
- با توجه به اینکه بیماران تحت درمان در بیمارستان بهرامی، کودکان هستند، قطعا خانواده‌ها و نزدیکان این کودکان از لحاظ روانی و عاطفی تحت فشار مضاعف قرار دارند و ممکن است آستانه تحمل پایینی داشته باشند. چه توصیه‌های اخلاقی و رفتاری به پرسنل بیمارستان دارید؟
نظر شخصی من این است که پرسنل ما آنچنان در این خصوص کارآزموده شده‌اند که نیازی به توصیه من ندارند. من این نکته را به فراگیرانم می‌گویم چون پرستاران و پزشکان این نکته را می‌دانند. هر وقت بخواهیم در مورد بستری شدن یک کودک تصمیم بگیریم، تصمیم بسیار سختی خواهد بود و ما نمی‌توانیم در این قضیه به راحتی تصمیم بگیریم؛ چراکه یک خانواده را گرفتار محیطی درمانی خواهید کرد پس این رسالتی است که بر دوش همه ما است. تصمیم‌گیری در رشته‌های دیگر آسان‌تر از کودکان است. ما سعی می‌کنیم تا جایی که امکان دارد درمان را خارج از بیمارستان پی بگیریم و باید بر این مساله حساس باشیم که بیمار بدون اندیکاسیون پزشکی در بیمارستان نماند؛ چراکه در این صورت به کودک و خانواده لطمه زده‌ایم و ریسک انتقال عفونت در بچه ها بالاتر است.
نکته دیگر این است که آستانه تحمل پرسنل ما بالاست؛ وقتی بچه‌ای را وارد محیط می‌کنید می‌دانید که حفظ ایمنی بچه با ما است. در بخش‌های بستری بزرگسالان امکان سقوط از تخت کمتر است. ولی بیمار ما بچه است و همراه می خواهد. ما در هر بخش به پدران و مادران توضیحی 10 - 15 دقیقه‌ای در مورد مقررات هر بخش داریم. پرسنل ما محدود است و به ازای هر تخت نفر نداریم. نکته بعدی این است که در ملاقات‌ها هر روز تعداد زیادی از افرادی را داریم که وارد بیمارستان می‌شوند و باید تا حد امکان بچه‌های دیگر را وارد محیط بیمارستان نکنیم. این بچه‌ها گل هستند و فرشته‌اند؛ اینجا بیمارستان است و بیماران حضور دارند که کسالتی دارند. نباید در شرایط ایمنی کم و آسیب‌پذیری بچه‌ها آنها را وارد بیمارستان کنیم. اما آموزش‌های پرسنل به مراجعین باید بزرگوارانه باشد و دید بالا به پایین نداشته باشد تا خانواده‌ها این توصیه‌ها را جدی بگیرند.
بیمارستان وظایف آموزشی هم دارد که از لحظه ورود بیمار به بیمارستان باید حفظ شود. بعضا تلویزیون‌هایی که در بیمارستان کار می‌کنند پیام‌های بهداشتی می‌دهند و مهم‌ترین مطلب این است که یادمان باشد با خانواده‌ای بیمار طرفیم که عزیزترین دارایی خود را که فرزندشان است به ما می‌سپارند. ما خود نیز به بچه‌ها علاقه داریم و به مدد علم و تجربه شرایطی فراهم می‌کنیم که آن بچه هرچه زودتر به آغوش خانواده بازگردد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر