سخنگوی آموزش و پرورش:۵۲ هزار و ۹۷۳ مدرسه داریم که جمعیت دانش آموزی آن کمتر از ۱۰۰ نفر است/بحران منابع انسانی در نظام آموزشی ایران + فیلم و جدول

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، سخنگوی آموزش و پرورش اعلا کرد: در مجموع ۵۲ هزار و ۹۷۳ مدرسه داریم که جمعیت دانش آموزی آن کمتر از ۱۰۰ نفر است.

فرهادی سخنگوی آموزش و پرورش  در ادامه افزود: به ازای هر ۵۹۷ دانش‌آموز مقطع ابتدایی، یک معاون پرورشی داریم.در مقطع ابتدایی ۴۱۳ مدرسه داریم که یک دانش‌آموز و یک معلم دارد.۵ هزار و ۲۸۶ مدرسه ابتدایی داریم که از ۲ تا ۵ دانش‌آموز دارد.۵ هزار و ۶۹۶ مدرسه ابتدایی داریم که از ۶ تا ۱۰ دانش‌آموز دارد.۴ هزار و ۱۹۶ مدرسه ابتدایی داریم که از ۱۱ تا ۱۵ دانش‌آموز دارد.۳ هزار و ۷۱۵ مدرسه داریم که از ۱۶ تا ۲۰ دانش‌آموز دارد.۳ هزار و ۱۸۸ مدرسه داریم که از ۲۱ تا ۲۵ دانش‌آموز دارد.۳ هزار و ۲۵۴ مدرسه داریم که از ۲۶ تا ۳۰ نفر دانش‌آموز دارد.۱۱ هزار و ۴۳۶ مدرسه داریم که از ۳۰ تا ۵۰ دانش‌آموز دارد.۸ هزار و ۴۸۶ مدرسه داریم که از ۵۱ تا ۷۵ دانش‌آموز دارد.۷ هزار و ۳۰۳ مدرسه داریم که از ۷۶ تا ۱۰۰ دانش آموز دارد.۹ هزار و ۸۷۷ مدرسه داریم که از ۱۰۱ تا ۱۵۰ دانش آموز دارد.

این جدول بر اساس تعداد دانش‌آموزان و تعداد مدارس در هر گروه دسته‌بندی شده است.

این جدول تعداد مدارس را بر اساس تعداد دانش‌آموزان دسته‌بندی می‌کند.

چالش‌های ساختاری و بحران منابع انسانی در نظام آموزشی ایران

آمارهای ارائه‌شده توسط سخنگوی آموزش و پرورش، تصویری از توزیع نامتوازن جمعیت دانش‌آموزی و زیرساخت‌های آموزشی در ایران را نشان می‌دهد. چند نکته کلیدی از این داده‌ها قابل استنتاج است که هر کدام به چالشی در ساختار آموزشی کشور اشاره دارند:

چالش  مدارس کم‌جمعیت و توزیع منابع انسانی

وجود بیش از ۵۲ هزار مدرسه با کمتر از ۱۰۰ دانش‌آموز بیانگر عدم تمرکز جمعیتی در بخش‌های مختلف کشور است. مدارس ابتدایی زیادی با کمتر از ۱۰ دانش‌آموز یا حتی یک دانش‌آموز فعالیت دارند. این موضوع در مناطق دورافتاده و کم‌جمعیت، مدیریت منابع انسانی و تأمین نیروی آموزشی را به چالش می‌کشد. حضور یک معلم برای تعداد محدودی دانش‌آموز در این مناطق، از یک طرف نیاز به نیروی انسانی بیشتر را به همراه دارد و از طرف دیگر هزینه‌ها و فشارهای مالی بیشتری به نظام آموزشی تحمیل می‌کند.

کمبود کادر پرورشی و تاثیر آن بر کیفیت آموزش

نسبت کم تعداد معاونان پرورشی به تعداد دانش‌آموزان (یک معاون به ازای هر ۵۹۷ دانش‌آموز) نشان می‌دهد که حوزه‌های پرورشی و فرهنگی در مدارس ابتدایی با کمبود نیروی انسانی مواجه هستند. این کمبود می‌تواند تأثیر منفی بر کیفیت برنامه‌های آموزشی و تربیتی بگذارد، زیرا دانش‌آموزان نیازمند حمایت‌های روان‌شناختی و برنامه‌های پرورشی بیشتر هستند، به‌ویژه در مناطق محروم که این حمایت‌ها برای رشد سالم آنها بسیار حیاتی است.

پراکندگی جغرافیایی و هدررفت منابع

وجود مدارس با تعداد کم دانش‌آموز در مناطق مختلف، باعث ایجاد هزینه‌های اضافی برای دولت می‌شود. این پراکندگی موجب می‌شود که برای هر دانش‌آموز در مناطق کم‌جمعیت، هزینه‌های بیشتری نسبت به مناطق پرجمعیت صرف شود. این عدم توازن، نظام آموزشی کشور را از لحاظ اقتصادی به چالش می‌کشد و نیاز به یک بازنگری در مدل‌های تخصیص منابع دارد.

اثرگذاری بر کیفیت آموزش در مناطق محروم

مدارس کم‌جمعیت در مناطق دورافتاده به طور معمول از امکانات و تجهیزات آموزشی به اندازه مدارس مناطق پرجمعیت برخوردار نیستند. این امر موجب ایجاد شکاف آموزشی می‌شود، به طوری که دانش‌آموزان در مناطق روستایی و کم‌جمعیت به دلیل نبود امکانات و نیروی انسانی کافی، کیفیت آموزشی پایین‌تری نسبت به مناطق شهری تجربه می‌کنند. این مسئله می‌تواند در درازمدت نابرابری آموزشی و عدم توانایی رقابت این دانش‌آموزان را در مقاطع تحصیلی بالاتر به دنبال داشته باشد.

لزوم بازنگری و اصلاح ساختار آموزشی

این آمارها نیاز به بازنگری و اصلاحات ساختاری در نظام آموزشی را نشان می‌دهد. تغییر در سیاست‌گذاری‌ها برای بهبود شرایط آموزشی در مناطق کم‌جمعیت و تخصیص منابع بیشتر به کادر آموزشی و پرورشی این مناطق ضروری به نظر می‌رسد. با اتخاذ راهکارهای نوینی مانند آموزش از راه دور و استفاده از تکنولوژی‌های آموزشی می‌توان بخشی از مشکلات کمبود منابع انسانی و تجهیزات آموزشی را پوشش داد و شرایط بهتری را برای دانش‌آموزان سراسر کشور فراهم آورد.

به طور کلی، این وضعیت نشان می‌دهد که نظام آموزشی ایران در مناطق محروم و دورافتاده به تغییرات و حمایت‌های بیشتری نیاز دارد تا بتواند شرایط برابری را برای همه دانش‌آموزان ایجاد کند و از هدررفت منابع و کاهش کیفیت آموزشی جلوگیری شود.