بی توجهی محیطی و شهری به نوجوانان / محرومیت دختران نوجوان بیشتر از پسران

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، کلمه «جامعه» دو تعریف متفاوت دارد. جامعه را می توان اینگونه تعریف کرد: «گروهی از مردم که در یک مکان زندگی می کنند یا دارای یک ویژگی مشترک هستند» یا «احساس معاشرت با دیگران، در نتیجه اشتراک نگرش‌ها، علایق و اهداف مشترک».

جامعه و نقش جامعه در زندگی اقشاری که در آن اجتماع زندگی می کنند بسیار موثر است. در این گزارش قصد بررسی نقش جامعه بر زندگی نوجوانان و بسترهای مورد نیاز شهری مناسب با توجه به زیست این قشر جامعه مدنظر است.

 به طور کلی، جامعه توسط گروهی از افراد مشخص می شود که به یکدیگر اهمیت می دهند و احساس می کنند که به هم تعلق دارند. یک گروه می تواند به ایجاد حس تعلق، حمایت متقابل، نفوذ بیشتر و کاوش برای نوجوانان جوان کمک کند.

 یک جامعه سالم می تواند به رشد مهارت های اجتماعی شدن یک نوجوان کمک اصلی را داشته باشد. جامعه می تواند با دادن مسئولیت و فرصت به نوجوان آنها را به  انسان هایی خلاق، پویا و اثرگذار برای آینده کشور تبدیل کند. البته بی توجهی به نوجوانان هم می تواند سلامت اجتماعی جامعه را نشانه بگیرد. یکی از راه‌هایی که می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای نوجوانان ایجاد کند فراهم کردن فضاهای مشارکت است حتی کشاندن آنها به کار خدماتی می تواند از آنها انسان های مسئولیت پذیر بسازد که هم در سن نوجوانی شخصیت بهتری داشته باشند و هم در آینده در برابر مشکلات و معضلات کشورشان مطالبه درستی داشته و تنها نقش طلب بهبود نداشته باشند بلکه خودشان نیز در کنار مطالبات، گام هایی برای بهبود داشته باشند. 

برخورد با نوجوانان اهمیت استراتژیک دارد

جامعه سالم که توجه مناسب به سن حساس و مهم نوجوانی دارد می تواند مهارت های حل تعارض و تصمیم گیری موثر را به نوجوان بیاموزد. برنامه ریزی درست اجتماعی برای تربیت نوجوانان می تواند فرصت آموزش بخشش  اجتماعی را برایشان ایجاد و این مهم باعث می شود که انسان های آرام تری برای یک جامعه تربیت شوند، اینگونه  آمار خشونت کاهش یافته و چیدمان درست تربیت اجتماعی که مسئولیت آن در جامعه به بخش های آموزش و شهرداری و مدیریت استراتژیک کشور بر می گردد باعث شکل گیری روابط سالم افراد می شود که ستون آن در سنین نوجوانی محکم می شود.برخورد مناسب با نوجوانان اثر مستقیم با سرنوشت آینده یک کشور در همه ابعاد دارد. جامعه دیدگاه ما را تغییر می دهد.

دنیای نوجوانان هم شلوغ است و هم منزوی

شناخت و اهمیت دادن به نوجوانان یک کشور مهم است زیرا آنها در همین سنین شخصیت اجتماعی خود را شکل می دهند. نوجوانان دنیای خاص خود را دارند حتی تصویر آنها از جسم و بدنشان حال و هوای رده سنی خودشان را دارد. بسیاری از آنها  آرزو دارند که جامعه حمایت کننده و پذیرنده آنها باشد و به عبارتی جامعه حوصله سن و رفتار سنین آنان را داشته باشد. بعضی هایشان تمایل دارند آنها را رها کنند و سکوت و تنهایی را طی کنند. دوره سنی آنها با استرس درگیر است. فشار زیادی را از طرف همسالان، والدین و جامعه احساس می کنند. آنها در معرض خطر مشکلات روحی و جسمی هستند.

 برخی از نوجوانان که جمعیت کمی را نیز ندارند پیگیر فضاهای خشن ، تصاویر خشن، فیلم های خشن ، رفتارهای خشن می شوند حتی ممکن است در فعالیت ها و رفتارهای جنسی پرخطر شرکت کنند.

و با وجود این شرایط آنها فاقد مربیان، الگوها و قهرمانان خوب هستند و وقتی این شرایط حاکم باشد آنها وسوسه می شوند که الگوهای ناسالم را با مواد مخدر و الکل شروع کنند

نیاز نوجوانان از شهر چیست؟

وقتی در شهرهای ایران قدم می زنید کمتر فضاهایی را مشاهده می کنید که مختص سن نوجوانی باشد. سن کودکی و بزرگسالی برنامه ریزی هایی را به خود معطوف کرده اند اما نوجوانی جای خالی برنامه ریزی های شهری است در حالیکه تربیت اجتماعی هر فرد در این سن شکل می گیرد.

شاید بد نیست مسئولان شهری بدانند که حتی طراحی محلی برای قدم زدن نوجوانان در شهر و به اصطلاح پاتوق های نوجوانی چقدر مهم است و باید تفاوت های خاص و مطلوب این رده سنی را مورد توجه قرار دهد . نوجوانان اکثرا، شب شهرهای شان را دوست دارند. پیاده روی یک نوجوان در شب نیاز به ایجاد فضای امن برای او دارد و طراحی و هدایت می خواهد. نور و فضا مخصوص آنها و امنیت آنها باید مدنظر باشد. محل های مخصوص نوجوانان باید با عصر و دوره آنها همخوانی داشته باشد، جایی که بتوانند خود را در آن رها کنند و البته باید آنقدر طراحان از نوجوانان شناخت داشته باشند که مرز کودکی و بزرگسالی را درک کنند و فیک سازی نکنند.

نوجوانان باید ضمن حضور در فضاهایی که حس کنند به آنها اهمیت داده اند بتوانند انرژی پرشور خود را تخلیه کنند. اهمیت این تخلیه انرژی از آنجا شکل می گیرد که فقر این نقاط در شهر برای نوجوانان از آنها انسان هایی می سازد که خشونت و پرخاشگری به جای آرامش و تعامل و درک در وجودشان شکل می گیرد.

محرومیت شهری دختران نوجوان بیشتر از پسران

نوجوان چه می خواهد؟ وقتی با نوجوانان صحبت می کنیم بسیاری می گویند که می خواهند مکان های پاتوقی داشته باشند.می‌خواهند در فضای باز به موسیقی گوش دهند، بدون اینکه مجبور به پرداخت بلیط باشند.(توان مالی نوجوان کم است) می خواهند که مکان های تفریحی هیجانی داشته باشند که برای استفاده از آنها نباید حتما پول کلان خرج کنند. نوجوان وجودش پر از انرژی است و باید این انرژی را در فضاهای پرهیجان و خلاق استفاده کند. نکته ای که در میان صحبت کردن با نوجوانان تاکید شد این بود که  فضای شهری برای سن نوجوانی برای دختران خیلی کمتر از پسران است.