انسان ها در دوران کرونا به مفهوم مهربانی بیشتر فکر کردند/ خانواده های مهربان تحت اسارت روانی کرونا نرفتند

محققان روان شناسی در تحقیقی دریافتند که مهربانی یکی از موضوعاتی بود که خانواده ها بیش از سایر موضوعات به آن اندیشیدند. احتمالاً یکی از دلایل بیشتر فکر کردن به مهربانی ، بیشتر کنار هم بودن اعضای خانواده است. مهربانی مصادیق فراوانی دارد و برای شناخت آن ابتدا باید مهربانی را تعریف کرد. دکتر منصوره شهریاری احمدی، روان شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه توضیحاتی در رابطه با مفهوم مهربانی و جاری شدن آن در زندگی خانواده ها ارائه کرد.

به گزارش خبرنگار اجتماعی، بعضی تحقیقات روان شناسی دریافتند که یکی از موضوعاتی که خانواده ها در دوران شیوع کرونا به آن اندیشیدند، موضوع مهربانی و مهربانی کردن بود. این اتفاق ممکن است درابتدا با توجه به شرایط پر تنشی که کرونا خصوصاً در ماه های ابتدایی شیوع اش در دنیا ایجاد کرده بود، غیرقابل پذیرش باشد. با این حال باید پذیرفت که تعداد زیادی از خانواده ها در عصری که اعضای خانواده عمده وقت خود را بیرون از منزل می گذرانند، با شیوع کرونا و دوران قرنطینه اجباری، مجبور شدند تا مدتی کنار یکدیگر باشند و با احساس و رفتار یکدیگر بیشتر آشنا و عجین شوند.

گذراندن زمان طولانی کنار یکدیگر به گفته کارشناسان و مشاوران خانواده اگرچه در برخی خانواده ها که عادت به مهربانی کردن نداشتند و یا مهارت آن را نیاموخته بودند، باعث تنش هایی شد اما در یکسری خانواده ها فضای قرنطینه ای و تنها شدن با یکدیگر موجب شد تا بذر مهربانی در خانواده ها جوانه بزند و اعضای خانواده بیش از پیش به آن بیاندیشند.

محیط منفی مانع مهربانی می شود

دکتر منصوره شهریاری احمدی، روان شناس و مشاور خانواده در تعریف مهربانی و اثرات آن در بین اعضای خانواده گفت: وقتی صحبت از مهربانی می شود، به نوعی از یک حالت عاطفی که پشت آن عشق وجود دارد، صحبت به میان می آید. همه انسان ها به انرژی مثبت نیاز دارند. بدون این انرژی، امکان عشق ورزی و مهربانی وجود ندارد. باید توجه داشت که مهربانی به زمینه خُلقی افراد برمی گردد. بعضی افراد زمانی که متولد می شوند خلق مثبت دارند و بعضی منفی، این بستگی به محیط به آن ها دارد که چگونه حالت های منفی و مثبت را بین خود و محیط شان تبادل کنند.

وی ادامه داد: بسیاری از افراد در محیط تربیتی و خانوادگی شان، به دلیل محدودیت های موجود، شرایطی که بتوان ارتباطات سالم و مثبت دریافت کنند را ندارند. افرادی که اطرافشان را انسان های منفی فراگرفته است، از نظر شرایط زندگی، مسائل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ناچارند انرژی منفی دریافت کنند، این افراد به این شکل رشد یافته اند و طبعاً عادت به مهربانی و ارائه انرژی مثبت ندارند. ممکن است فردی ذاتا دارای خُلق منفی باشد اما به قدری محیط مثبت، ارتباطات خوب، خانواده ای شاداب و دوستان خوب دارد که به صورت خودکار رفتار مهربانانه از خود بروز می دهد. باید توجه داشت که فرهنگ، اقتصاد، سبک زندگی و... دست به دست هم می دهند تا روی رفتار افراد تاثیر بگذارند.

در کرونا بعضی ها تازه هم را پیدا کردند

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد در مورد لزوم مهربانی و عشق ورزی در خانواده ها با توجه به شرایط کرونایی گفت: محدودیت هایی که بدون پیش بینی و برنامه ریزی در جامعه و زندگی خانواده ها پیش می آیند، می تواند بر عاطفه آن ها تاثیربگذارد. کسی که در شرایطی زندگی می کند که هیچ عامل عشق ورزی در محیط اش وجود ندارد، اگر در وضعیتی قرار بگیرد که عوامل کرونایی وجود نداشته باشد و قرنطینه شود، برای مهربانی با اعضای خانواده تلاشی نمی کند. شرایط کار و قرنطینه باعث می شود تا از بسیاری افراد از مسائل اقتصادی عقب بمانند و در خانه نشستن و عادت نداشتن به این وضعیت باعث می شود افراد مدام احساس فرسودگی کنند. خانواده هایی وجود دارند که با جمعیت نسبتاً بالا و عدم تفاهم با یکدیگر، مجبور شدند در دوران کرونا با هم زندگی کنند. این وضعیت باعث شد تا خانواده ها اختلافات زیادی با هم داشته باشند.

شهریاری احمدی به خانواده های دیگری که با شیوع کرونا امکان شناخت یکدیگر را پیدا کردند اشاره کرد و گفت: خانواده هایی هستند که تا کنون دغدغه ای به جز در کنار هم بودن نداشتند، آن ها در دوران کرونا به تازگی خود را یافته اند و فقط مجبورند که به دور از استرسورهای منفی که در زندگی شان وجود ندارد، یکدیگر را تحمل و درک کنند. سبک زندگی این خانواده ها به گونه ای بوده است که اکثراً مثبت بوده اند و اکنون در فضای قرنطینه ای، تنها راهشان تحمل کردن یکدیگر است. این خانواده ها در خانه ماندن را به جان می خرند تا یکدیگر را بیشتر از قبل درک کنند و بفهمند. بنابراین شرایط کرونایی برای خانواده هایی که فرصت مهربانی کردن نداشتند بسیار مفید واقع شد.

بعضی خانواده های مهربان تحت اسارت روانی کرونا نرفتند

این روان شناس خانواده با بیان این که خانواده هایی که قبلاً به یکدیگر عشق ورزی می کردند و سبک زندگی خوب و مهربانانه داشتند علی رغم شرایط کرونا به هم مهربانی کردند، افزود: برخی خانواده ها تحت اسارت روانی کرونا قرار نمی گیرند اما مشاهده شد که طی 6 ماه نخست شیوع کرونا در مراکز مشاوره خانواده بسیاری از زن و شوهرها به این نتیجه رسیدند که نمی توانند در زمانی محدود و مشخص یکدیگر را تحمل کنند. علاوه بر این بسیاری از بیماری ها و اختلالات روانی مثل وسواس در مدت شیوع کرونا بین اعضای خانواده نمایان شد.

دکتر منصوره شهریاری احمدی در پایان تاکید کرد: این که عنوان می شود کرونا برکتی بود تا دستاوردهای زیادی برای خانواده ها آورده شود، عبارتی اشتباه و دروغ است، واقعیت آن است که فقط در محیط مثبت می توان از آسیب های کرونا در امان بود و از شرایطی که به وجود آورد، استفاده های مفید کسب کرد. با شیوع کرونا در ایران 2 نوع محدودیت ایجاد شد، یکی محدودیت های مالی و دیگری محدودیت های کرونایی. تورم، خانواده ها را اسیر کرد، باعث شد تا بین در خانه ماندن و بیرون رفتن و پول درآوردن چالش زیادی را متحمل شوند. در پایان و در تعریف مهربانی باید گفت که مهربانی عبارت است از " حالت عاطفی که با رفتار هیجانی افراد بروز پیدا می کند و با انرژی "عشق" این محبت به یکدیگر ابراز می شود." امید است این مهارت در زندگی خانواده جاری و ساری شود.