تهران شب ها نور و امنیت ندارد + فیلم

باید نورپردازی در شهر بر اساس ضوابط و قانون باشد. روشنایی، حمل‌ونقل و امنیت از مولفه های اصلی یک شهر مدرن است اما متاسفانه نور تهران نسبت به نور شهرهای بزرگ دنیا کم تر است. البته تبعیض در نور تهران نیز به چشم می آید و می‌بینیم که نورپردازی شهری در جنوب شهر با شمال شهر تفاوت زیادی دارد.

همچنین حقیقت این است که پایتخت هر کشور نباید خواب داشته باشد اما درجدای از اینکه طرح زندگی شبانه هیچ گاه در تهران اجرایی نشد امروز این موضوع را شاهد هستیم که بسیاری از نقاط تهران در شب از نور خوبی نیز برخوردار نیستند و عملا می توان نتیجه گرفت که نور تهران در وضعیت نامناسبی دارد .

همین نبود نور تهران در شب باعث شده تا مولفه های دیگر را نیز تحت تاثیر قرار دهد و از نظر امنیت نیز شهروندان تهرانی آرامش خاطر نداشته باشند که در مناطق جنوبی پایتخت این مسئله قابل لمس است.

ساعت 21:30 دقیقه بود که به محله فلاح مراجعه کردیم. محله ای که از نظر تقسیم بندی های شهر جزو منطقه 17 تهران حساب می شود و از شرق به اتوبان نواب و از طرف دیگر به سه راه آذری می‌رسد. آسفالت‌های این منطقه شرایط خوبی ندارند و با وجود اینکه اگر با ماشین روی دست اندازهای این منطقه بروید بدون شک تجربه پرواز خواهید داشت اما چاله ها و برآمدگی آسفالت های این منطقه بیشتر شما را به دام خواهد انداخت این در حالی است که باز با همه این مشکلات می‌توان کنار آمد اما آنچیزی که بیشتر آزار دهنده است، نبود نور مناسب در قسمت جنوبی این منطقه است.

قسمت جنوبی این منطقه توسط راه آهن جمهوری اسلامی ایران به دو قسمت شمالی و جنوبی تبدیل شده است که شهروندان برای عبور و مرور باید از زیر گذرهایی که برای آنها تعبیه شده است استفاده کنند. اما کدام زیر گذر وقتی 70 درصد آنها در تاریکی مطلق هستند و هیچ شهروندی جرئت استفاده از آنها را نداری و آن تعدادی که با فاصله چند صد متری هم کار می‌کنند تنها یک الی دو چراغ روشن دارند.

جوانی سوار بر دوچرخه را می‌بینم و از او جویا می‌شوم که چند وقت است که این زیر گذرها نور ندارند. او می‌گوید: ماه هاست که به اسم بازسازی زیر گذرها را تعطیل کرده اند اما این مسئله برای ما شهروندان ساکن در این محله عادی است و هیچ وقت هم درست نمی‌شود.

او ادامه می‌دهد که در این زیر گذرها کسی از من دزدی نکرده است اما این مسئله برای ما در اینجا عادی است و خود من بارها به دام خفت گیرها افتاده ام. این زیرگذرها نیز تبدیل به پاتوق معتادان در شب شده است.

به زیر گذر شماره پنج می‌روم که روشنایی آن بیشتر از تمام زیر گذرها بود. چند کودک در مسیر رفت و آمد توان یاب ها بازی می‌کردند و مادرانشان نیز روی سنگ های آن مسیر صحبت می‌کردند. به آنها گفتم که شما با نور این منطقه مشکلی ندارید که در پاسخ به شوخی گفتند نه ما اینجا هیچ مشکلی نداریم و همه چیز عالی است. سرتاسر خیابان نور پردازی شده و حتی بچه هایمان گیج می‌شوند که کدام فضای سبز را برای بازی انتخاب کنند.

این زن تمام صحبت های خود را با خنده مطرح می‌کرد اما می‌دانیم که تمام گفته هایش دردهایی بودند که از سر تبعیض سیستماتیک باید تجربه می‌کردند. آنها برای راحت زندگی کردن تمام مشکلات را برای خود عادی سازی کرده اند.

در پایان باید گفت بیشتر پایتخت‌های کشورهای جهان چه آنهایی که پیشرفت‌هایشان بیشتر از تهران بوده و چه آنهایی که کمتر، شب‌هایی بسیار پرکارتر، شلوغ‌تر، جذاب‌تر و زنده‌تر دارند اما متاسفانه تهران در این زمینه با مشکلات زیادی روبرو است. شهروندان تهرانی نیازمند محیطی هستند که آرامش روحی را به همراه داشته باشد اما این حقیقت وجود دارد که تهرانی‌ها از شب‌های تهران سهمی ندارند و ترجیح می‌دهند در نبود فضاهای مناسب گردشی و تفریحی ، نبود حمل‌و‌نقل مطمئن و شبانه‌روزی و البته نبود امنیت، به چهاردیواری خودشان پناه ببرند.