بررسی ابعاد روانشناختی شخصیت "هلیا" / برخورد قضایی و پلیسی با کودکان ممنوع! + صوت

هلیا دختری نوجوان بود که در اصفهان اقدام به قمه کشی کرده است. ویدیوی قمه کشی هلیا در روزهای اخیر حاشیه ساز شده است. ضروری است تا هلیا و افرادی مثل او مورد تحلیل های دقیق روان شناسی قرار گیرند. متخصصان و روان شناسان معتقدند که هلیا احتمالاً به یکی از اختلالات بیش فعالی، سلوک و یا شخصیت مرزی مبتلاست. گفتنی است هلیا و خانواده اش به همراه سایر دوستان روز سه شنبه توسط پلیس اصفهان فراخوانده شدند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، چند روز قبل ویدیویی منتشر شد که چند دختر نوجوان، ابتدا درگیری لفظی دارند و ناگهان تنش میان آن ها به برخورد شدید از نوع کشیدن مو و لگد زدن می انجامد، اما در ادامه، دختری به نام "هلیا" میان دشنام های رکیک همسالان اش، قمه ای نیم متری از شلوارش بیرون می کشد و البته به توصیه یکی از دوستانش برای این "شر نشود" از آن استفاده نمی کند.

تحلیل روانشناختی چنین رفتاری می تواند تا حدودی ما را به علل بروز چنین پدیده های عجیب و غریبی آشنا کند.

گفته می شود که روز گذشته پلیس اصفهان، هلیا و دوستان اش را به همراه خانواده اش فراخوانده است. با این سوال اینجاست که آیا برخورد قضائی و پلیسی می تواند برای پیشگیری از بروز چنین حوادثی میسر واقع شود یا خیر؟

احتمال ابتلا به بیش فعالی، سلوک و شخصیت مرزی در هلیا

دکتر امین رفیع پور، روان شناس سلامت و معاون آموزشی سازمان نظام روان شناسی کشور در تحلیل ابعاد روان شناختی هلیا، دختر قمه کش اصفهانی که این روزها حاشیه ساز شده است به خبرنگار اجتماعی رکنا اظهار داشت: هنگامی که یک دختر 12 یا 13 ساله قمه کشی می کند و قصد آسیب به دیگران را دارد، لازم است تا زیرساخت های شخصیتی او بررسی شود. ممکن است این بچه دچار اختلال بیش فعالی – کم توجهی یا مبتلا به اختلال روانی سلوک باشد. علاوه بر این ممکن است شخصیت او به سمت شخصیت مرزی رفته باشد و همین باعث عدم کنترل هیجاناتش شده باشد.

تاثیر همسالان از خانواده بیشتر است

این روان شناس سلامت در ارزیابی رفتار پرخاشگرانه این دختر نوجوان گفت: مشاهده فیلم های پرخاشگرانه که متناسب سن افراد نیست نیز می تواند از جمله عوامل بروز رفتار های پرخاشگرانه باشد. این گونه رفتار ها قطعاً بر همسالان این دختر تاثیرگذار است و معمولاً تاثیر گذاری همسالان در مواردی بیشتر از خانواده است.

هلیا هنوز طفل است و برخورد قضایی و پلیسی مناسب نیست

رفیع پور در مورد آسیب شناسی برخورد قضایی و پلیسی با افراد کم سن و سال گفت: برخورد پلیسی و قضایی با این موضوعات قطعاً مورد تایید نیست، زیرا این کودک هنوز طفل محسوب می شود. بهترین روش برخورد با این موارد، بهره گیری از یک تیم روان شناس مجرب است تا با تحلیل های روان شناسی، ارائه رویکرد های فرزندپروری و سایر مهارت های آموزشی به خانواده این کودک آن ها را راهنمایی کنند.

کانون های اصلاح تربیت مهارت های نامناسب دیگری به نوجوانان آموزش می دهد

وی ادامه داد: بررسی های روانشناختی برای این کودک ممکن است یکی از انواع اختلالات شخصیت، سلوک، خودبزرگ بینی و تنش های خانوادگی باشد. با این حال برخورد قضایی یا قهری حتی درون خانواده امری پسندیده نیست. زمانی این کودکان را به کانون اصلاح و تربیت می فرستادند، حال آن که با مراجعه نوجوانان و جوانان به چنین کانون هایی، با توجه به این که از همسالان خود تاثیر پذیری بالایی دریافت می کنند، ممکن است حتی مهارت های نامناسب دیگری نیز از سایر همسالانشان در آن مراکز فرابگیرند.

آموزش و پرورش به جای تحمیل محفوظات در ذهن بچه ها به سمت مهارت آموزی بروند

امین رفیع پور در پایان گفت: آموزش و پرورش ما باید به سمتی برود تا مهارت های زندگی را از همان لحظاتی که افراد در حال رشد و حرکت به سمت تکامل هستند، فرابگیرند. باید توجه داشت که سنین 2 تا 8 سالگی بهترین زمان رشد روانی و جسمی است، بنابراین به مهدکودک ها و آموزش و پرورش توصیه می شود تا به جای تحمیل حجم زیاد محفوظات، به سمت مهارت آموزی در دانش آموزان و کودکان بروند تا بتوانند در موقعیت هایی که احساس تهدید و خطر می کنند، توانایی دفاع از خود را داشته باشند.