عقیده شخصی یا غرور ملی؟

این سوالی است که علاوه بر ذهن عمومی برای بسیاری از اشخاص معرفی شده به عنوان گروه های مرجع و در اصطلاح الگوهای اجتماعی نیز بدون پاسخ مانده یا بدتر از آن به تشخیص خود – بله به تشخیص خود- بر این باورند که عقیده شخصی مهمتر از انتفاع جمعی است.

این یک ادعا نیست بلکه بروز و ظهور پیامدهای آن را در اتفاقات این روزهای ورزش کشور به وضوح مشاهده کرده و طعم تلخ ناکامی آن بر کام همه ایرانیان ماند.

اتفاقی که برای ورزشکار پارالمپیکی مان آقای بیت سیاح در مسابقات پارالمپیک پاریس 2024افتاد، به وضوح نشان می دهد که عمل به هر آنچه من تشخیص می دهم هر چند با نیت خیر، چگونه می تواند یک پیامد تلخ اجتماعی را رغم بزند.

اما در این بین بد نیست به این موضوع نیز اشاره کنیم؛ اگر قرار است یک عمل یا عکس العمل ایدئولوژیک داشته باشیم که در اینجا به رفتار مذهبی می توان آن را تعبیر نمود، نباید از همه وجوهات دینی در مورد آثار عملکرد خود آگاه باشیم و نه قسمتی از آن را که بخش اعظم آن با احساسات درگیر است و نه خرد فردی و جمعی؟

در واقع بد نبود  و نیست که به عزیزانمان علاوه بر محبت اهل بیت (ع) این را نیز یاد بدهیم که عمل به آموزه های ایشان چه بسا راهگشاتر از محبت صرف باشد.

اگر از خیر جامعه شناسی و دیگر رشته های علوم انسانی بگذریم و بخواهیم فقط با یک تحلیل از همان نگاه مذهبی ورزشکارمان هم به موضوع بنگریم جا دارد که به خیل کثیر آیات قرآن و احادیث و روایات از ائمه اطهار اشاره بشود که در آنها از مذمت فردگرایی در ابعاد مختلف و موهبت جمع گرایی، آن هم در ابعاد مختلف، سخن ها گفته شده.

اما نکته اینجاست که ورزشکاران ما در شرایطی قرار گرفته اند که آموزه های دینی و نه آموزه های علمی را بطور گسترده و بسیط دریافت نمی کنند. البته این چالش نه فقط جامعه ورزش کشور بلکه به جرات می توان گفت که بخش بزرگی از قشر جوان ما را دربرگرفته و به دلیل عدم آگاهی کافی بسیاری، اوقات بجای شادکامی و تبلور غرور ملی، وضعیت به عکس را رقم می زنند که البته نا خواسته. بله ناخواسته نه از روی فراموشی و یا شرایطی خاص بلکه از روی عدم آگاهی کافی و علم ناقص.

در این میان نمی توان از کوتاهی مسئولین در ایجاد فضای آگاهی بخشی در کنار توسعه فضای ورزش قهرمانی و حرفه ای رشته های مختلف ورزشی چشم پوشی کرد. ورزشکار همانطور که در راستای دستیابی به اهداف ورزشی و حرفه ای خود نیاز به زمینه گسترش و توسعه فعالیت خود دارد که توسط مسئولین مربوطه و از بیت المال تامن می گردد، به همان مقدار و شاید بیش از آن به زمینه گسترش آگاهی و دانش افزایی در ابعاد مختلف فرهنگی و اجتماعی نیاز دارد که در دوران ورزش قهرمانی خود، کمک و یاری دست اندر کاران مدیریت آن رشته ورزشی را می طلبد تا در کنار تلاش ورزشکار در میادین مختلف بین المللی، طعم شیرین موفقیت به کام مردمی که از جیبشان هزینه این توفیق داده شده است، تلخ نگردد و باعث جریحه دار شدن غرور ملی نگردد.

داود ملکی صیدآبادی

کارشناس امور فرهنگی ورزش