دخترم نوجوان است. او به حرفهای من و پدرش گوش نمیكند و تنها خودش میخواهد در مسائل مربوطه تصمیمگیری كند. این موضوع من و پدرش را بسیار عصبی و نگران كرده است. چگونه باید با او رفتار كنیم؟
مقطع نوجوانی ویژگیهای خاصی دارد. یكی از این ویژگیها بحث استقلالیابی است. به عبارت دیگر نوجوان در جهت پیدا كردن هویت خود تلاش میكند و از آنجا كه در مرحله بحران هویت قرار دارد میخواهد خود و آیندهاش را بشناسد. او میخواهد موجودی مستقل شود به همین علت به تنهایی تصمیمگیری میكند. در واقع حركت نوجوان به سمت فرآیند مستقل شدن و تصمیمگیری، به تنهایی صورت میگیرد. البته تا این مرحله تصمیمگیری مستقل اشكالی ندارد مگر اینكه رفتارهای نوجوان به سمت خودشیفتگی سوق داده شود كه در آن صورت غیر از خود و نیازهای خود و نوع تفكر خودش كس دیگری را نمیبیند و نمیشناسد. حتی ممكن است در برخی مواقع نوجوان به سمت افرادی كه از نظر سیستم فكری و فرهنگی خانواده به عنوان افراد مشكلدار كه اصطلاحا تحت عنوان دوستان ناباب میشناسیم، گرایش پیدا كنند. در غیر این صورت حتی توصیه میشود كه با واگذار كردن یكسری فعالیتها و كارها به نوجوان، آرام آرام او را به سمت استقلال یافتن هدایت كنید كه از تبعات آن تصمیمگیری درست و در نهایت تشكیل زندگی مستقل همراه با فرد دیگری است.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر