بعد از فوت پسرم چگونه با فرزند دیگرم رفتار کنم که آسیب نبیند؟

پسربزرگم را که بیست سالش بود یک ماه پیش از دست دادم به علت ایست قلبی وقتی حالش بد شد پسر کوچکم که ده سال دارد و خیلی به هم وابسته بودند این وضعیت را دید تا الان ما نتوانستیم به خانه خودمان برویم. پسرم میترسد که به خانه مان برویم و تنها بماند و کسی را دیگر ندارد. ماندیم خانه مادربزرگش و دارد وابسته بچه‌های فامیل میشود و میگوید خانه‌مان نرویم بالاخره ما باید بعد از چند روز برگردیم به خانه من با او چطور رفتار کنم که زودرنج یا پرخاشگر نشود. از طرف دیگر کمی با پدرش لجبازی میکند و میگوید پدر من همیشه به فکر این است که دیگران ناراحت نشوند ولی به فکر من که بچه او هستم نیست وقتی بچه‌ها دعوا میکنند پدرش تقصیر پسرم می‌اندازد. میخواهد کسی از دستش نارحت نباشد ولی به فکر پسر خودش نیست پدرش خیلی کم حرف و درونگراست من و پسرم برونگرا هستیم. با این اخلاق شوهرم خود من هم با مشکل مواجه هستم میخواهم من را راهنمایی کنید با پسرم که حالا تنها فرزند شده چگونه رفتارکنیم که آسیب نبیند؟

2021-05-23 08:47:38 تاریخ : ۱۴۰۰/۰۳/۰۲ ۱۳:۱۷:۳۸ تعداد پاسخ ها 1
  • سوگواری به دنبال فقدان عزیزان یکی از مسائل بسیار ناراحت کننده ای است که برای بسیاری از افراد رخ می دهد. به ویژه غم از دست دادن یک عزیز موضوعی است که افراد خانواده را تا حد زیادی افسرده و ناراحت می کند. اندوهگین بودن، مرحله سختی از زندگی هر فرد است به ویژه اینکه، این غم بر اثر از دست دادن یک عزیز باشد و گاهی این واقعه آنچنان تکان دهنده است که فرد را درگیر افسردگی می کند. افسردگی سوگ، به عنوان یک فرایند نرمال، می تواند از چند روز تا چند ماه ادامه پیدا کند. فرد سوگوار اغلب احساس خستگی و بی حالی و بی حوصلگی می کند علائق او نسبت به چیزهایی که در قبل برایش لذت بخش بوده، کاهش پیدا می کند و میل به انزوا و گوشه گیری دارد. صبر و تحملش کم می شود، گاهی عصبی و پرخاشگر می شود و گاه دچار بهت و حیرت و احساس گناه می شود. موضوع مرگ اگرچه واقعیت است اما پذیرش آن برای بازماندگان می تواند دردناک باشد اما پذیرش مرگ به عنوان یک واقعیت می تواند احساس بهتری به ما بدهد. اینکه مرگ، مرحله ای از تحول و تکامل بشر است. گریه کردن و برون‌ریزی عاطفی در هفته ها و ماه های اول بسیار مفید و موثر است. یکی از راه های موثر در این زمینه تقسیم غم با دیگران است. سعی کنید بار غم را به تنهایی به دوش نکشید و غم را در درونتان زندانی نکنید. غم را بیان کنید و اجازه دهید دیگران نیز با شما همدردی کنند. گفت‌وگو و بیان احساسات از شدت غم می کاهد. افسردگی سوگ، نباید بیش از چند ماه طول بکشد یا به همان شدت روزهای اول باشد. توصیه می شود که خانواده شما به ویژه همسر و فرزندتان در صورت ادامه این وضع از یک روانشناس بالینی یا روانپزشک کمک بگیرند.

    2021-05-23 08:47:40 ۱۴۰۰/۰۳/۰۲ ۱۳:۱۷:۴۰ 512

ارسال پرسش

پرسش شما با موفقیت ارسال شد ، کاربر گرامی چنانچه ایمیل خود را هنگام ثبت سوال وارد کرده اید در صورت پاسخ دادن به سوال شما از طریق ایمیل به شما اطلاع داده خواهد شد.

پرسش شما با موفقیت ارسال شد، کاربر گرامی، لطفا برای بازدید از پاسخ‌های ارسالی به سوالتان، حداکثر تا 7 روز آینده به همین صفحه مراجعه کنید.

ایمیل واد شده صحیح نمیباشد.
وارد نمودن ایمیل ضروری نیست
انتخاب دسته بندی اجباری می‌باشد.
ok {{ uploadedFileData.name }} uplodaed.
این فیلد اجباری میباشد. کاراکتر وارد شده کم میباشد.

ارسال نظر