تا چه زمانی با شوهر هروئینی‌ام زندگی کنم؟

آن‌طور که در پیامک‌تان پیداست تا به این جا تلاش زیادی به منظور ترک مواد توسط شوهرتان انجام داده‌اید. احتمالا صرف هزینه مادی و معنوی زیاد، سرزنش احتمالی از سوی دیگران و رفتارهای نامتعارف همسرتان قبل، حین و بعد از مصرف مواد شما را دچار استیصال کرده ولی آگاه باشید که سرزنش و تحقیر کردن همسرتان حداقل‌های انگیزه‌های درمان را هم در او از بین می‌برد. ناراحتی و استیصال خود را صادقانه و بدون هرگونه سرزنش و تحقیر مطرح و صرفا روی موضوع اعتیاد همسرتان تمرکز کنید و از به کار بردن عبارت‌هایی که شخصیت همسرتان را هدف قرار می‌دهد، به شدت پرهیز کنید، مثل گفتن: «تو خیلی بی‌عرضه هستی، باعث به وجود آمدن همه مشکلات تو هستی و... ». و اما چند توصیه به شما:
در سوال‌تان مطرح کردید که همسرتان به هروئین اعتیاد دارد. هروئین جزو دسته مواد شبه افیونی است که از ماده مرفین مشتق شده که چند برابر از آن قوی‌تر است. ترک این مواد به دلیل وابستگی‌های جسمانی و روانی بیشتر، مشکل‌تر از موادی همچون تریاک است. اساسا به منظور درمان و ترک مواد، صبر و حوصله بسیار از جمله مولفه‌های بسیار مهم است. شکست‌های احتمالی در فرایند درمان نیز جزو فرایند طبیعی درمان به حساب می‌آید. اگر بتوانید از رنج حاصل از این راه سخت برای خودتان معنا و مفهومی راه گشا بسازید هرگز در مسیر ترک ناامید نمی‌شوید.
در بیشتر موارد دیده می‌شود که اطرافیان فرد بیمار به ویژه همسر، آن چنان غرق در نیازهای فرد بیمار می‌شوند که به کلی نیازهای روانی و جسمانی خود را نادیده می‌گیرند. شما با داشتن روحیه سالم و شاداب، بهتر می‌توانید به همسرتان کمک کنید بنابراین نیازهایی همچون صمیمیت، ارتباط با دوستان، تفریح، مطالعه و ... را به خاطر توجه به همسرتان، حذف نکنید چراکه شما با حذف این نیازهای حیاتی و مهم نه تنها کمکی به فرایند درمان همسرتان نمی‌کنید بلکه زمینه ایجاد افسردگی را در خودتان ایجاد می کنید. خودتان را قربانی شرایط اعتیاد همسرتان نکنید.
پاسخ به این سوال که ذهن‌تان را مشغول کرده، به عوامل مختلفی بستگی دارد. ظرفیت روانی شما، انگیزه‌ همسرتان برای ترک و ... از جمله مولفه‌های تصمیم‌گیری در این مسئله هستند. قاعده کلی این است که در صورت ایجاد آسیب‌های جسمانی و روانی قابل توجه ناشی از اعتیاد، هر گونه اقدام منطقی و قانونی برای کاهش آسیب ضروری به نظر می‌رسد. با توجه به سوال‌تان، پرواضح است که همسرتان راجع به بیماری اعتیاد خود کاملا واقف است و در مرحله انکار قرار ندارد و از آن‌جایی که چندین بار برای ترک اقدام کرده است به نظر می‌رسد که درصدد جبران خسارات وارد شده به خود و خانواده است، اگر چنین باشد و شما هم این ظرفیت را در خود می بینید که توانایی کمک به او را در این راه دارید، ادامه زندگی و کمک به بهبود شرایط می‌تواند جزئی از گزینه‌های شما درباره آینده باشد. اما در نهایت این خود شما هستید که با توجه به درنظر گرفتن شرایط فوق و کمک از یک متخصص زوج درمانی می‌توانید مناسب‌ترین تصمیم را برای خود بگیرید.