با اینکه به من خیانت کرد باز هم او را دوست دارم

در درجه اول وابستگی را باید از چند بعد بررسی كرد. نخستین بعد شخصیت افراد است و معمولا وابستگی‌های خیلی شدید یك ویژگی شخصیتی به شمار می‌رود. به این معنا كه برخی افراد از همان ابتدای زندگی خود به دلایل تربیتی یك شخصیت وابسته پیدا می‌كنند. البته به واسطه والدین است كه دچار این وابستگی می‌شوند. برخی گروه‌های دیگر هستند كه به اشیا بویژه از دوران كودكی نسبت به اسباب‌بازی‌های خود وابستگی نشان می‌دهند. اغلب این افراد توسط والدینی تربیت شده‌اند كه پدر و مادر به آنها اجازه استقلال و عملكرد فردی نداده‌اند. به تدریج كودكان احساس می‌كنند توانایی انجام خیلی از كارها را ندارند و وابستگی به والدین و كمك و حمایت همه جانبه آنها می‌توانند كار خود را انجام دهند، ریشه در مسائل والدین دارند. كودك هرچه بزرگ‌تر شود، ترس از استقلال عمل دارد و متكی به دیگران عمل می‌كند، بنابراین از اینكه مستقل عمل كند، ترس دارد تا زمانی كه تحت حمایت والدین است، از آنها كمك می‌گیرد و شخصیت او وابسته شكل می‌گیرد. به تدریج كه فرد وارد جامعه می‌شود جای نگرانی دارد و این وابستگی‌ها ادامه پیدا می‌كند، چون فرد هنوز تحت حمایت خانواده است و برای جایگزین كردن فرد دیگر به او تكیه می‌كند. در حالی كه بخشی از زندگی سالم و دلبسته هر فردی یعنی وابسته بودن در حد طبیعی و نرمال. وقتی كه فرد با اختلال درعملكرد رو‌به‌رو می‌شود، به ارتباطات او لطمه وارد شده و احساس خلأ حمایت عاطفی می‌كند، از این رو به سمت فرد دیگری كشیده می‌شود. این نوع وابستگی‌ها عقلانی نیست و به خاطر پر كردن خلأهای عاطفی است، بنابراین فرد مورد سوء‌استفاده قرار می‌گیرد و هنگام قطع ارتباطات دچار آشفتگی شدید می‌شود، زیرا این ارتباطات به‌هنجار و سالم نیست و فرد علاوه بر اینكه به خود آسیب می‌زند، به دیگران نیز آسیب وارد می‌كند.