چکار کنم که اینقدر زودرنج نباشم؟

در پاسخ به سوال این مددجوی گرامی باید گفت حساس و زود رنج بودن، تحریک پذیری و وجود نشخوارهای فکری در روابط بین فردی می تواند ریشه در دلایل مختلفی داشته باشد. به عنوان مثال ضعف در اعتماد به نفس از جمله عواملی است که می تواند در برخی افراد زمینه را برای ایجاد حساسیت و زود رنجی فراهم کند. لذا این افراد ، چون تاب آوری و سرسختی لازم روانشناختی را ندارند ترجیح می دهند که از موقعیت ها فرار کنند به عبارت دیگر سعی دارند رفت و آمد های خود را کاهش دهند، غافل از اینکه کناره گیری و انزوا فقط شرایط را بدتر می کند و بر شکنندگی آنها در تعارضات بین فردی بعدی می افزاید و موجب تشدید بیشتر حساسیت ها می شود. در اولین قدم توصیه به افزایش اعتماد به نفس در مددجوی گرامی می شود. در این رابطه لازم است خود آگاهی خود را تحت نظارت یک مشاور افزایش دهید تا شناخت خوب و دقیقی از نقاط ضعف و قوت خود پیدا کنید. از جمع فرار نکنید، معمولاً افراد زود رنج و حساس تمایلی به جمع ندارند، بنابراین وقتی آنها از دیگران فاصله می گیرند لذا طرز فکر و نگرش منفی که نسبت به جمع و دیگران دارند نیز در آنها تقویت می شود و در نتیجه نمی توانند با شرایط و موقعیت های چالش زا سازگار و هماهنگ شوند. متاسفانه گاهی این افراد تصمیم می گیرند به جای حل مساله و ایجاد توانایی برای برطرف کردن این مشکل از جمع دوری کنند و همین دوری گزینی باعث تشدید مشکلاتشان می شود. بنابر این یکی از بهترین تکنیک ها مواجه شدن با موقعیت ها ی تعارض آمیز است به این معنی که قرار نیست زمانی که احساس می کنید از حرف ها و گفته ها و نظرات دیگران احساس خوبی ندارید رفت و آمدهای خود راکاهش دهید بلکه بالعکس توصیه می شود روابط اجتماعی بیشتری را برای خود ایجاد کنید. سعی کنید کتاب هایی که در زمینه آموزش مهارت های اجتماعی تدوین شده اند را بیشتر مطالعه کنید. همچنین گاهی ممکن است وجود علایم افسردگی و صفات شخصیت وسواسی نظیر کمال گرا بودن در ایجاد حساسیت و زود رنج بودن افراد نقش داشته باشد که توصیه می شود با کمک یک روانشناس مداخلات تخصصی مناسب تری انجام بگیرد.