دخترم 17سالشه از دوران کودکی از پدرش جدا شدم و دیدار با پدر نداشته است. خیلی عصبانی و تندخو است و قرص فلوکستین استفاده میکند. چند بار با آینه دست خودش را خط انداخته یک بار یک بسته قرص خودش را خورد که در بیمارستان شستشوی معده دادند. الان هم تا با تلفن فکر کنم با دوست پسرش بحث میکند زود دست خودش را خط می اندازد. خیلی نگرانم لطفا راهنمایی بفرمایید.
همان طور که مددجوی گرامی ذکر کرده است فرزندان طلاق اغلب با چالش ها و بحران های عاطفی و هیجانی بسیاری در زندگی خود مواجه می شوند و طبیعتاً والدین نیز در این زمینه نگران هایی را تجربه می کنند. واضح است که طلاق پدیده ای آسیب زا برای افراد است. مطالعات نشان داده است جوانانی که والدین آنها از هم جدا می شوند احساسات مختلفی را تجربه می کنند و سازگاری با برخی موقعیت های چالش زا برای آنها سخت خواهد شد. احساس طرد شدن و تنها ماندن از جمله چالش های عاطفی است که فرزندان طلاق را آزرده خاطر می کند و زمینه را برای رشد برخی از اختلالات روانپزشکی نظیر افسردگی، اضطراب، اختلالات سازگاری و ارتباطی، رفتارهای پرخاشگرانه و اختلالات شخصیت مرزی و رفتارهای جامعه ستیزانه فراهم می کند. روانشناسان براین باورند کودک هویت خود را از والدینش کسب می کند اما وقتی هویت فرد بنا به دلایلی نظیر طلاق و جدایی خدشه دار می شود در آینده و در جامعه اعتماد به نفس نخواهد داشت و به اعتقاد باور عموم مردم فرزندان طلاق با کمبود مهر و محبت مواجه می شوند به همین دلیل طلاق همیشه می تواند برای کودکان آسیب زا باشد. بر این اساس با توجه به علایم ذکر شده در فرزند مددجوی گرامی، در حال حاضر این علایم می تواند عمدتاً به نفع گرایش به اختلال شخصیت مرزی همراه با رفتار های جامعه ستیزانه باشد که به طور خلاصه به تابلو بالینی این مشکل پرداخته می شود. مشخصه اصلی این اختلال را بی ثباتی و ناپایداری خلق و خو، دمدمی بودن، تحریک پذیری و بی ثباتی عاطفی و رفتاری تشکیل می دهد. افرادی با این ویژگی ها بسیار بی ثبات بوده و ثبات لازم را در روابط بین فردی از خود نشان نمی دهند. خشم شدید آنها اغلب با رفتارهای تکانشی، اقدام به خودکشی و رفتار های خود زنی یا پرتاب کردن و شکستن اشیاء همراه می باشد. این افراد حساسیت زیادی به طرد و شرایط محیطی دارند. آنان ترس های شدید مربوط به رها شدگی و خشم نامناسب را در روابط بین فردی خود تجربه می کنند. این ترس ها با احساس پوچی و عدم تحمل تنهایی و نیاز به بودن با دیگران رابطه دارد لذا از یک رابطه وارد رابطه دیگری می شوند. در حال حاضر به مددجوی گرامی توصیه می شود علاوه بر مداخلات دارویی مناسب تر با کمک یک روانپزشک ، فرزند شما نیز نیازمند جلسات روان درمانی تحت نظر یک روانشناس بالینی است.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر