پسرم ۱۵ ساله است و پدرش چند سال است با ما زندگی نمیکند. خیلی زودرنج و پرتوقع است اگر کار اشتباهی بکند به او تذکر بدهم زود موضع میگیرد وقتی با برادر کوچکش دعوا میکند اصلا ملاحظه نمیکند جوری میزند که حد ندارد. ناگفته نماند برادر کوچکش که ۱۳ ساله است خیلی سر به سرش میگذارد.
در حقیقت می توان گفت که هیچ نوزادی متوقع و حساس به دنیا نمی آید و در صورتی که با کودک و نوجوانی پرتوقع روبرو شده ایم می توان گفت این محصول تربیت اشتباه و رفتار نامناسب والدین است. ولی سوال اصلی این است که چه رفتاری از والدین ، منجر به تربیت و پرورش یک فرزند پرتوقع می شود. مطالعات نشان داده است که پرتوقع بودن والدین، قطعاً می تواند یکی از علل پرتوقع شدن فرزندان باشد .هنگامی که فرزندان شاهد رفتارهای والدین خود هستند پرتوقع بودن را از آنها یاد می گیرند به عنوان نمونه هنگامی که پدر خانواده از غذای همسرش ایراد می گیرد و زبان تشکر ندارد و دایم غر می زند و ایراد می گیرد یا اینکه مادر خانواده از خریدهای همسرش ایراد می گیرد. بنابراین همه این مسایل به صورت غیرمستقیم روی فرزندان تاثیر گذاشته و پرتوقع بودن را در فرزندان خانواده به تدریج شکل می دهد. در رابطه با سوال بعدی مددجوی گرامی که بیانگر ناسازگاری فرزندش با برادر کوچکترش است باید گفت پرخاشگری در کودکان پدیده شایعی است که ممکن است به شکل های مختلف هیجانی، رفتاری و فیزیکی خود را نشان دهد. از جمله عوامل مهم در بروز پرخاشگری کودکان می توان به عوامل ژنتیکی، وراثتی، سرشتی، محیطی و تربیتی کودک اشاره کرد. مثلا وجود الگو های ناسالم یا پرخاشگر بودن خود والدین و ضعف در کنترل و نظارت رفتار کودکان نیز می تواند زمینه را برای پرخاشگری کودک فراهم کند. سعی کنید وقتی فرزند شما پرخاشگری می کند سریعاً پاسخ دهید تا همان لحظه متوجه کار اشتباه و نادرست خود شود. همچنین می توانید در واکنش به پرخاشگری او تنبیهاتی را برای او وضع کنید نظیر محرومیت از برنامه تلویزیونی مورد علاقه اش یا حتی پول توجیبی کمتر. مهم نیست که در آن موقعیت چقد ر از دست او عصبانی و دلخور هستید، سعی کنید در آن شرایط از داد زدن ، برخورد فیزیکی و از نسبت دادن القاب و صفات بد به او خودداری کنید. فرزند شما باید بداند در مواقعی که مرزها و مقررات خانواده را رعایت نمی کند لازم است به خاطر این نقض قوانین عذرخواهی کند و اگر پرخاشگری او به وسایل خانه یا اشیاء برادرش صدمه و آسیبی را وارد کند باید خودش آن را درست کند یا از پس اندازش جهت جبران خسارت وارده کسر شود. یا مثلا اشیایی را که در زمان عصبانیت پرتاب کرده یا بهم ریخته اند باید مرتب و جمع آوری کند. در مقابل لازم است که پاداشی نیز جهت رفتار مناسب او در نظر گرفته شود.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر