شوهری بدون هیچگونه دلیل موجه، همسرش را از شغل آموزشی که به آن اشتغال دارد، منع میکند. آیا این ادعا قابلیت استماع دارد؟
ماده 1117 قانون مدنی در رابطه با منع اشتغال زوجه مقرر کرده شوهر میتواند زن خود را از حرفه یا صنعتی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیات خود یا زن باشد، منع کند. البته شوهر باید برای این ممانعت خود دلایل منطقی، موجه و محکمهپسند داشته باشد. صرف داشتن این حق و سوءاستفاده از آن مجاز نیست. اصل 28 قانون اساسی هم مقرر داشته: هر کسی حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند، اما از آثار عقد نکاح، محدود شدن این اصل است که از آثار ریاست شوهر بر خانواده است. مخالفت با شغل زوجه یک حق فردی نیست تا شوهر بتواند به اختیار از آن گذشته یا واگذار کند و حتی اگر شوهر پیش از عقد به شغل زوجه رضایت داده باشد نیز میتوان پس از عقد با اثبات تعارض آن شغل با مصالح خانواده در دادگاه از اشتغال زوجه به شغل خاص ممانعت به عمل آورد و در این راستا شوهری که مدعی این حق است، باید به دادخواست خود فتوکپی مصدق سند نکاحیه را ضمیمه کند و در عین حال اگر شهادت شهود راه برای اثبات ذیحقی خود دارد، استماع شهادت شهود و تحقیق محلی را در دادخواست ذکر کند. البته پذیرش این دادخواست حتی اگر دلایل از دیدگاه زوج موجه باشد، بستگی به نظر قاضی رسیدگیکننده و اگر قاضی مربوطه احراز کند که این ممانعت صرفا به خاطر لجبازی و آزار زوجه است، درخواست زوج را رد خواهد کرد. البته زوج میتواند اگر دلایل دیگری برای این ممانعت خود دارد، در دادگاه تجدیدنظر آن را ارائه کند.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر