من و شوهرم هر وقت عصباني ميشويم هر کاري که فکر کنيد ميکنيم؛ کتک کاري، فحاشي و... و تنها پسرم شاهد اين اتفاقات است. يک شب از خواب پريد و بشدت گريه ميکرد، پرسيدم پسرم چه شده که گفت توي خواب تو و بابا گرگ شده بوديد و ميخواستيد مرا بخوريد. از آن شب نميدانستم چکار خواستم از شما کمک بگيرم.
از خشم ميتوان به عنوان يک شيطان پرقدرت و عظيم دروني ياد کرد که اگر با اخلاق حسنه در غل و زنجير قرار نگيرد بشدت به پايه هاي خانواده لطمه ميزند. انسانهاي آرام و داراي پايه هاي قوي اخلاقي از جمله افرادي هستند که کمتر عصباني ميشوند.
همانطور که اشاره شد تجلي عصبانيت خشونت است و اين خشونت در رفتار شما کاملا آشکار است.
شيطان برهم زننده آرامش خانواده را هميشه با آرامش خود و با اعتقاد بر اينکه بايد فضاي خانواده آرام باشد در بند و زنجير نگه داريد.
توجه داشته باشيد بسياري از خشونت ها يا ژنتيکي است يا اينکه ريشه در تربيت افراد داشته و به دوران طفوليت انسان مربوط ميشود، همچنين تاثير دوران بارداري را هم نبايد ناديده گرفت؛ مادراني که در دوران بارداري خود از دخانيات استفاده ميکنند و وقايع تلخي را در اين دوران تجربه ميکنند فرزنداني با آستانه تحمل پايين و با تکانه هاي عصبي زياد به دنيا مي آورند.
استرسها و تکانه هاي اخلاقي تاثير بسزايي در گرايش نوزاد و جنين به سمت خشونت دارد، آثار اين نوع گرايش ممکن است بعد از 20 سال بروز پيدا کند. کودکي که در دوران طفوليت خود شاهد دعوا و درگيري والدينش است بعد از دوران نوجواني به خاطر وراثت يا يادگيري، رفتارهاي پرخاشگري شديد و خطرناکي را از خودش بروز ميدهد.
مراقب باشيد فرزندتان اين رفتارها را ياد نگيرد، زيرا ممکن است به واسطه بي دقتي و نظارت خانواده ها در تربيت فرزندانشان، آنان هم از آثار سوء اين رفتارها در امان نباشند، ضمنا بسياري از خشونتها زاده انديشه کودکان است. محيط خشن در روحيه خشونتبار کودکان تاثير فراواني دارد.
اولين توصيه به خانواده ها اين است که دوران رشد فرزندشان را با حساسيت مديريت کنند، زيرا اين خشونتها با رفتار آنها عجين شده و در مواردي بروز خواهد کرد. زماني که عصباني ميشويد بهترين روش اين است که صحنه را ترک کنيد، قدم بزنيد، آب خنک ميل کنيد و از همه مهمتر ياد خدا را فراموش نکنيد. در همه تعارضات اجتماعي از خدا طلب ياري کنيد زيرا ياد او آرامشبخش قلبهاست.
لازم به ذکر است، يکي از هيجانات دروني انسانها بروز خشم است. خشم تجلي باور و انديشه هاي دروني است که به دليل تعارض آنچه در فضاي خارج از ذهن فرد اتفاق مي افتد اين هيجان و تکانه شخصيتي در قالب خشم بروز ميکند. پرخاشگري و خشونت هميشه تبعات منفي به دنبال دارد و هيچگاه کسي از بروز آن خوشحال نميشود. خشم در روابط اجتماعي بين انسانها نيروي نهفته در کمين، منهدم کننده روابط تهديد شده اجتماعي و روابط پايدار و صميمي اعضاي خانواده است.
در واقع هنگام خشن نخستين آسيب به خود شما وارد ميشود و بعد هم کودکان هستند که آسيب ديدن آنها در واقع تبعاتش به خود شما برميگردد.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر