شوهرم 29 سال دارد. نزديك به شش سال از زندگي مشتركمان ميگذرد اما هنوز قدرت تصميمگيري ندارد. در مواجهه با مسائل جزئي از ديگران مشورت ميخواهد و در شرايط ساده نيز نميتواند به تنهايي تصميمگيري كند. بعضي مواقع مجبور ميشوم به جاي او تصميم بگيرم و در نهايت اگر اتفاق بدي رخ دهد بايد جوابگوي آن اتفاق نيز باشم. اين ضعف در تصميمگيري او آزردهخاطرم ميكند. چه راهكاري را براي بهتر شدن رفتارهايش توصيه ميكنيد؟
در روانشناسي مفهومي به نام درماندگي آموخته شده وجود دارد كه تحت اين عنوان ممكن است فرد در دوران كودكي، نوجواني و تا قبل از ازدواج، در صورت اتخاذ هر نوع تصميمي مورد مؤاخذه قرار گرفته و يا با شكست روبهرو ميشده است. از اين رو وابسته به نظر ديگران شده و خود را در هر شرايطي نيازمند مشورت كردن با ديگران ميداند. درست است كه مشورت كردن امري پسنديده است اما به اين معنا نيست كه فرد در هر زمينهاي از ديگران مشورتخواهي كند. به همين دليل ممكن است همسر شما دچار درماندگي آموخته شده باشد. براي بهبود رفتارها بايد هر زمان كه خودش به تنهايي تصميمي ميگيرد مورد تشويق قرار گيرد و حتي پاداشي هم به او ارائه شود، چرا كه سازمان بهداشت جهاني تصميمگيري را يكي از مهارتهاي دهگانه زندگي معرفي كرده است. خلاقيت، تفكر انتقادي، كنترل هيجان، كنترل استرس، برقراري ارتباطات، همدلي، كنترل خشم و... از دسته اين مهارتها به حساب ميآيند كه تأكيد زيادي هم بر آنها شده است. همچنين به وسيله چند جلسه مشاوره ميتوان قدرت تصميمگيري را در فرد تقويت كرد و بهتر است امكان تصميمگيري بيشتري به فرد داده شود و در صورت وجود پيامدهاي منفي مورد سرزنش قرار نگيرد. علاوه بر اين بهتر است كه از حساسيتهايتان بكاهيد و بدانيد كه مشورت كردن در انجام كارهاي مربوط به منزل، خريد كردن، تربيت فرزندان و مسائلي از اين دست، بسيار تأثيرگذار خواهد بود.
حوادث اختصاصی رکنا را اینجا بخوانید:
ارسال نظر