دوستی خدنگهای کوتوله با پرندههای نوکشاخ
رکنا: دنیای طبیعی ما به قدری متنوع است که برخی چیزهای آن ممکن است در نگاه اول بیهوده یا حتی اسرارآمیز به نظر برسد.
فیلها با پاهایشان میشنوند و با تحلیل قدرت ارتعاشات، میتوانند به آسانی منبع صدا را شناسایی کنند. آنها نمیتوانند بپرند.
بچه گرازهای وحشی به صورت راهراه به دنیا میآیند؛ بنابراین میتوانند در علفها مخفی شوند. گرازهای وحشی بالغ این توانایی استتار را ندارند.
گوش چپ جغدهای انبار در راستای پیشانی آنهاست، اما گوش راست آنها با سوراخ بینی همسطح است، به همین دلیل این پرنده میتواند صدا را از زوایای مختلف بشنود.
میرکتها پوست بسیار نازکی دارند، به همین دلیل مجبورند بعد از خواب خودشان را در آفتاب گرم کنند تا دمای بدنشان را افزایش دهند و نمیرند.
لاکپشتهای آلبینوی جنگلی کاملا سفید نمیشوند، رنگ آنها محو میشود.
کاراکالها (سیاهگوش) شکار خود را با آویزان کردن از درخت ذخیره میکنند. آنها میتوانند برای رفع تشنگی به جای آب خون بنوشند.
میمونهای راهب گابونی برای نشان دادن عشق و محبت خود به یکدیگر، دست هم را میگیرند.
وقتی صاریغها تحت استرس شدید قرار میگیرند، غش میکنند، خودشان را به مردن میزنند و بوی گوشت فاسد میدهند. همچنین آنها با اراده خود قادر به بازگشت به حالت عادی نیستند، مگر اینکه مغزشان به این نتیجه برسد که خطر از بین رفته است.
خدنگهای کوتوله با پرندههای نوکشاخ دوست میشوند: آنها طعمههای خود را به اشتراک میگذارند، در حالی که پرندگان آنها را از شکارچیان آگاه میکنند و همه چیز را از ارتفاع تحت نظر دارند.
آرمادیلوی ماده تحت استرس شدید میتواند زایمان فرزندانش را تا دو سال به تعویق بیندازد.
برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر