دین آباد گر واقعی زندگی دنیا

وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتَاعًا حَسَنًا إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى وَیُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ (آیه۳سوره هود) /// ترجمه: و اینکه از پروردگارتان آمرزش بخواهید، سپس به سوی او بازگردید تا آنکه شما را تا پایان زندگی از بهره نیک و خوشی برخوردار کند، و هر که را صفات پسندیده و اعمال شایسته او افزون تر است، پاداش زیادتری عطا کند، و اگر روی از حق برگردانید، من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیمناکم. /// اشاره: قرآن در این آیه و آیات فراوان دیگر اعلام کرده است که دین داری و مذهب، پیش از آن که زندگی پس از مرگ را آباد کند، آباد کننده زندگی دنیوی است. بعضی، پیوند مواهب مادی دنیا با ایمان و توبه و استغفار را یک پیوند معنوی و ناشناخته میدانند؛ در حالی که دلیلی ندارد که برای این پیوند و رابطه، تفسیر ناشناخته ای کنیم. هر انسان عاقل و منطقی قبول دارد که دروغ و تقلب و دزدی و ظلم و ستم و تبعیض، شیرازه زندگی اجتماعی را از هم میپاشد و زندگی انسانها را تیره و تار میکند. قرآن کریم در این آیه و آیه پیش، قبول و رعایت این چهار اصل را سبب آبادانی زندگی دنیای انسان ها و مسلمانان می داند: 1- توحید الا تعبدوا الا الله -2- پذیرش رهبری پیامبران انتی لکم منه نذیر و بشیر». 3 - پاک سازی محیط از گناه استغفروا ربکم» 4 - بازگشت به ارزش های الهی و آراستگی به آن: «توبوا الیه». به همین دلیل، پس از ذکر این چهار اصل میخوانیم: یمتعکم متاعاً حسناً الى اجل مسمى» (تا شما را با بهره خوشی از زندگی) تا مدتی معین برخوردار نماید) «و یؤت کل ذى فضل فضله» (و به هر صاحب فضلی فضل او را پاداش دنیوی و اخروی کمالات هر صاحب کمالی را به تناسب کمالش عطا نماید). منظور از این دو عبارت این است که در صورت عمل به دستورهایی که پیش از این گفته شد، خداوند به کسی که در ویژگیه او صفات پسندیده و تلاش و کوشش بر دیگران فضیلت دارد، به همان مقدار فضیلتش اجر و مزد و سعادت و خوشبختی و توفیق عنایت می کند و بدین ترتیب، هر کسی که در خصوصیتی فضیلت و امتیاز دارد به خوبی میتواند از آن استفاده کند و به رتبه و درجه مناسب خود در دنیا و آخرت نایل شود. این حقیقتی است که تنها در سایه توحید و ایمان به خدا وجود دارد؛ چون خداوند عادل است و حق هیچ کسی را ضایع نمی کند. در جوامع بشری اما که از توحید و ایمان به خدا عاری هستند - هر چند در ظاهر پیشرفته و مترقی باشند - این مطلب به چشم نمی خورد؛ چون همواره در جامعه هایی که انسان ها بدون توجه به خدا زندگی می کنند، مردم به دو گروه مستکبر و مستضعف تقسیم میشوند و تمام امتیازات به گروه مستکبر و زیاده خواه داده می شود - هر چند لایق آن نباشد - و گروه مستضعف اگرچه دارای فضیلت و لایق خوشبختی باشد، همواره در بدبختی و ناملایمات دست و پا میزنند.  ///منبع المیزان جلد۱۰ صفحه ۱۲۶.  قران حکیم .ترجمه آیت الله مشکینی .صفحه۲۲۱