صفر تا صد فیلم فسیل / از بازیگران تا نقد!
فیلم فسیل توانست با 5 میلیون مخاطب به یکی از پربیننده ترین فیلم های سینما تبدیل شود و به مرز رقابت بازدید با اخراجی های 2 قرار بگیرد.
فسیل فیلم کمدی درام ایرانی به کارگردانی کریم امینی، نویسندگی حمزه صالحی و تهیهکنندگی سید ابراهیم عامریان محصول سال ۱۳۹۹ است، که در ۲۴ اسفند ۱۴۰۱ اکران شد. فسیل با فروش بیش از ۲۱۵ میلیارد تومان، پرفروشترین فیلم ایران شد.
فیلم فسیل داستانی کمدی است که دربارهٔ زندگی یک خواننده در آخرین سالهای دوران پهلوی و ابتدای انقلاب اسلامی روایت میشود. این خواننده، که در حالت کما به سر میبرد، از تغییرات و تحولات دوران جدید بیخبر است. این ناآگاهی او، لحظاتی خندهدار را برای تماشاگران فراهم میکند. در این فیلم، همانند اکثر فیلمهای کمدی، خندهداری با استفاده از شوخیهای جدید و لطیفی که شامل عناصر جنسیتی نیستند، به وجود میآید و برای تماشاگران با تمام رده های سنی فضای مناسبی ایجاد میکند.
استاندار های یک فیلم شروع خوب ، میانه منسجم و پایان بندی مناسب است ، که فسیل می تواند در المان های آن نمره خوبی را کسب کند ، از طرفی دیالوگ های طنز به درستی در زمان ضرب سکانس قرار گرفته که باعث می شود با اکثر نقاط اوج طنز صدای خنده های مخاطب در سالن سینما شنیده شود.
کارکتر سازی
«فسیل» داستان سه دوست با نامهای اسی (با بازی بهرام افشاری)، سعید (با بازی هادی کاظمی) و صفا (با بازی ایمان صفا) است که در سالهای پیش از انقلاب گروه موسیقی به نام بلک داگز تاسیس کردهاند. در گیر و دار خوانندگی در تلویزیون توسط ساواک دستگیر می شوند. کارکتر سازی هر یک از این نقش های و ایجاد تناقض میان نقش های مکمل فیلم یکی از نقاط عطف در فسیل است.
بهرام افشاری با قدرت توانست نقش خواننده که به عنوان رهبر گروه انتخاب شده است را ایفا کند همچنین به عنوان یکی از نقش های اصلی تأثیر قابل توجهی بر روند فیلم گذاشته است. ایمان صفا با بازی در نقش ترانهسرا فسیل، به طور کامل نمایانگر چپ زندگانی است که تنها به ساختارهای ضدمردمی متکی هستند و حتی خود نمیدانند چه چیزی را در پی دارند، فقط تمایل دارند اعتراض خود را به نمایش بگذارند. همچنین، نوازندهای که با بازگشت شانس خود مجبور به تغییر ذات میشود، همچنان در هر جایی وجود داشته و دارد.
نقطه ضعف فسیل
فسیل با ساخت یک موقعیت نتوانست موفق باشد ، شوخی ها و طنز های کلامی به شدت با ضرب درست و در سکانس درستی قرار گرفتند اما موقعیتی فراهم نشد که مخاطب با تفکر در سیر گذشت فیلم بتواند لبخند بزند و یک طنز او را تا پایان موقعیت بکشاند. دیالوگ های خوب بیشتر از موقعیت های ساخته شده فیلم مخاطب را جذب خود کرد.
مهلا رنجبران
ارسال نظر