نیروی دریایی این کشور اعضایش شنا بلد نیستند!

شاید برای شما عجیب به نظر برسد که چرا برخی کشورها با این که به اقیانوس دسترسی ندارند، ارتش آنها نیروی دریایی دارد؟ برخی از این کشورها به دلیل دسترسی به دریاچه‌ها یا رودخانه‌های بزرگ نیاز به نیروی نظامی دریایی دارند، برای مثال کشورهای قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان دسترسی به اقیانوس ندارند اما دریای خزر مرز مشترک آنها با دیگر کشورها است و به همین دلیل نیروی دریایی دارند. پاراگوئه، مجارستان و سوئیس هم وضعیت مشابهی دارند اما مغولستانی که نه دریا و رودخانه بزرگی دارد و نه دسترسی به اقیانوس دارد هم نیروی دریایی دارد! داستان این نیروی دریایی بدون دریا چیست؟

در واقع کشور مغولستان با نزدیک‌ترین خط ساحلی ۶۰۰ کیلومتر فاصله دارد واز نظر ابعاد هم دومین کشور بزرگ محصور در خشکی (بدون دسترسی به اقیانوس) بعد از قزاقستان است.

تنها مرز آبی مغولستان با کشورهای همسایه‌اش، یک دریاچه کوچک به نام «Uvs» با مرزی ۱۰ کیلومتری میان مغولستان و روسیه است که احتمال حمله از سوی روسیه و از طریق این دریاچه هم بسیار بعید است پس این دلیل مناسبی برای داشتن نیروی دریایی نیست و نیروی دریایی مغولستان هم در این دریاچه حضور ندارد.

نیروی دریایی مغولستان که از آن صحبت می‌کنیم در یک دریاچه درون مرزی به نام «Khövsgöl» واقع شده است که ۱۳ کیلومتر با نزدیکترین مرز یعنی مرز روسیه فاصله دارد و با یک رشته کوه هم از مرز مشترک جدا شده است.

زنده نگه داشتن میراث گذشته

نیروی دریایی مغولستان در واقع یک تلاش بیهوده برای زنده نگه داشتن میراث نیروی دریایی بزرگ این کشور در ۸۰۰ سال قبل است. مغول‌ها در آن زمان به رهبری قوبلای خان توانستند بزرگترین نیروی دریایی جهان را بسازند. وسعت قلمرو مغول‌ها در آن زمان تا آسیای مرکزی، شرق اروپا تا دریای ژاپن و دریای جنوب و شرق چین و همینطور به خلیچ فارس می‌رسید.

در قرن سیزدهم بود که چنگیز خان با ارتشی متشکل از ۴۰۰۰ کشتی از سمت دریای ژاپن برای حمله به ژاپن اقدام کرد اما در هردو بار این حمله به خاطر طوفان‌های سهمگین شکست خورد. خود ژاپنی‌ها به این طوفان‌ها باد الهی یا کامی‌کازه (kamikaze) می‌گفتند. در جنگ‌جهانی دوم هم با الهام از این حادثه‌ی تاریخی بود که خلبان‌های ژاپنی که معروف به کامی‌کازه بودند، هواپیماهای خود را به کشتی‌های دشمن می‌کوبیدند تا از ژاپن در مقابل حمله‌ی دشمنان حفاظت کنند.

تقریباً در انتهای قرن ۱۳ میلادی بود که امپراتوری مغول‌ها به چندین امپراتوری مستقل منشعب شد. سرانجام هم با پیروزی چینی‌ها در مقابل مغول‌ها بود که باعث شد تا از خط ساحلی اقیانوس به عقب رانده شوند و به موقعیت مرزی فعلی برسند.

نیروی دریایی مغولستان

در سال‌های ۱۹۳۰، شوروی یک کشتی یدک‌کش به نام «Sukhbaatar» را به مغولستان هدیه داد و همین باعث شد تا نیروی دریایی مغولستان دوباره شکل بگیرد. کشتی فعلی با نام «Sukhbaatar III» دارای ۷ نفر خدمه است که گفته می‌شود شنا کردن هم بلد نیستند.

کشتی کوچک سوخباتر سوم از آنجایی که در دریاچه خووسگول به طور کامل محصور در میان کشور است، حوادث Accidents جنگی زیادی را ندیده است. در دوران حکومت کمونیست‌ها از این کشتی برای انتقال نفت از جنوب به سمت شمال استفاه می‌شد. وقتی هم که حکومت بعدی مراکز نفتی را به محل دیگری منتقل کرد، این و‌‌ظیفه‌ی کوچک هم از دوش نیروی دریایی مغولستان برداشته شد. اکنون هم این کشتی و نیروهایش به بخش خصوصی واگذار شده است تا با کارهایی مثل باربری و مسافربری به بقای خود ادامه دهد.خواندنی های رکنا را در اینستاگرام دنبال کنید