علائمی که می‌گوید باید با مشاور مشورت کنید

شاید برایتان عجیب باشد اما اتفاقا تعداد این آدم ها کم نیست.

به گزارش رکنا ، آدم‌هایی که ناخودآگاه رفتارهای خودتخریبی انجام می‌دهند، تحقیر و سرزنش خودشان از کارهای روتین زندگی‌شان است. دائم از خود ایراد می‌گیرند و به خود غر می‌زنند یا رفتارهای عجیب دیگری که علت آن برای شما ناشناخته‌است.

علت تمام رفتارهایی که در این مطلب به آن‌ها اشاره شده، این است که فرد خود را دوست ندارد یا از خودش متنفر است. اگر می‌خواهید مهم‌ترین نشانه‌های چنین افرادی را بدانید ادامه این مطلب را از دست ندهید. 

کاش شکل دیگری بودم

دوروبر همه ما افرادی هستند که دائم در حال ایرادگیری از خودشان هستند، جلوی آینه می‌ایستند و از فرق سر تا ناخن پایشان را موشکافانه مورد انتقاد قرار می‌دهند. این افراد معمولا درباره خود و ایرادات‌شان خیلی ریزبین هستند و بر جزئی‌ترین مشکلات شخصی‌شان تمرکز بیش از حد دارند. تا جایی که شاید دیگران هرگز چنین ایرادات و مشکلاتی را ندیده یا به آن توجه نکرده باشند و باعث تعجب‌شان باشد.

در برخورد با این دست آدم‌ها معمولا جملاتی مثل: «چقدر زشتم»، «چرا موهام این شکلیه»، «کاش چشمام یه رنگ دیگه بود»، «من به هیچ جا نمی رسم»، «یعنی کسی پیدا می‌شه من‌رو انتخاب کنه» و... را زیاد می‌شنوید. در چنین مواقعی خودتان را خسته نکنید. زیرا هرقدر تلاش کنید به آن‌ها بقبولانید، آن‌قدرها هم که خودشان فکر می‌کنند، پر از ایراد نیستند، قانع نخواهند شد. در دل آن‌ها همیشه حسرت طور دیگری بودن وجود دارد و دوست دارند هر آدم دیگری باشند، جز چیزی که الان هستند.

همه چیز تقصیر من است

کسانی که خود را دوست ندارند نوعی خصومت با خود در درون‌شان وجود دارد که همه کس را می‌بخشند به جز خودشان. به این معنی که برای هر اشتباه، شکست یا ناکامی مدت‌های مدیدی خود را سرزنش و تحقیر می‌کنند. کافی است اشتباهی از این افراد سر بزند، حتی اگر اشتباهی کوچک و گریزناپذیر باشد، آن وقت است که سیل جملات تخریب‌کننده و منفی را نثار خود می‌کنند.

شاید حتی تعجب کنید وقتی می‌بینید یکی از این افراد بعد از گذشت سال‌ها از یک شکست یا اشتباه، هنوز خود را سرزنش می‌کند و همه تقصیرها را به گردن خود می‌بیند. گاهی حتی زمانی که در یک ناکامی یا شکست، چندان نقشی ندارند و شرایط یا دیگران آن ناکامی را رقم زده و آن‌ها فقط قربانی باشند، باز هم خود را نمی‌بخشند و دست از سرزنش خود برنمی‌دارند.

هر چه بر سرم بیاید حقم است

قرار گرفتن در روابط ناخوشایند ممکن است برای هرکسی اتفاق بیفتد اما کسی که خود را دوست ندارد چنین روابطی را ادامه می‌دهد یا حتی ناخودآگاه چنین روابطی را انتخاب می‌کند. چنین افرادی به دیگران اجازه می‌دهند هرطور که دوست دارند با آن‌ها رفتار کنند و معمولا مورد سوءاستفاده‌های مختلف روانی، جنسی، مالی و... قرار می‌گیرند.

این افراد چون برای خود ارزشی قائل نیستند، خود را لایق رفتارهای بدی می‌دانند که دیگران با آن‌ها دارند. معمولا دفاع از خود و حقوق خود در این افراد وجود ندارد یا بسیار ضعیف است. کسانی که آسیب‌های مختلف، بی‌احترامی، از دست دادن حقوق اولیه خود، آزارهای روانی و فیزیکی و... را به بهانه‌های مختلف تحمل می‌کنند و همچنان در روابط مشکل دار با آدم مشکل دار باقی می‌مانند، جزو این دسته از افرادند.

تو مهم‌تر از خودم هستی

اگر کسی اطراف‌تان هست که همه‌کس، همه چیز و همه کار را نسبت به خود، کارهای خود، انتخاب‌های خود و سلامتی خود ترجیح می‌دهد، نسبت به مهربان خطاب کردنش تردید کنید. مهربانی، احترام به دیگران با نادیده گرفتن و بی‌ارزش دانستن خود متفاوت است. افراد مهربان با همه از جمله خودشان مهربان هستند و اگر کمکی از دست‌شان برآید، برای دیگران انجام می‌دهند اما کسی که از همه چیز خود می‌گذرد، از بزرگ‌ترین تا کوچک‌ترین مسائل دیگران را در اولویت قرار می‌دهد، تا جایی که به کلی خود را نادیده می‌گیرد، از درون خود را دوست ندارد.

این افراد معمولا آن‌قدر درگیر مشکلات و نیازهای دیگران می‌شوند که وقتی برای خودشان باقی نماند. ممکن است دیده باشید که کسی ساعت‌های زیادی برای کارهای دیگران وقت صرف می‌کند اما برای شانه کردن موهای خود وقت نمی‌گذارد. یا بارها در هنگام انتخاب چیزهای مختلف از این افراد می‌شنوید که «فرقی ندارد، هرچی شما بگویید». در توجیه چنین رفتارهایی هم، دوست داشتن دیگران، مهربانی، از خودگذشتگی و... را مطرح می‌کنند اما اصل داستان چیز دیگری است.

مقایسه‌های ناعادلانه، برچسب‌های ناروا

مقایسه خود با دیگران به منفی‌ترین شکل ممکن، بلای جان کسانی است که خود را دوست ندارند. مقایسه خود با دیگران آن هم با کسانی که شرایط بسیار خوبی داشته و موفقیت‌های بی‌شماری به دست آورده‌اند، روز به روز بر تنفر این افراد از خود می‌افزاید. این مقایسه‌ها معمولا بیش از حد ناعادلانه است و فقط برای اثبات برتری دیگران و تحقیر خود انجام می‌شود.

مثلا ممکن است کسی که از یک خانواده معمولی با سطح اجتماعی متوسط است، چون خوددوستداری بسیار ضعیفی دارد، خود را با فردی از خانواده بسیار سطح بالا با سطح اقتصادی-اجتماعی بالا مقایسه کند. چنین شرایط نابرابری مسلما سطح کارکرد متفاوتی به بار می‌آورد اما کسی که خود را دوست ندارد از این شرایط برای اثبات بی‌ارزشی و تخریب خود بهره می‌گیرد. چنین افرادی بی‌رحم‌ترین قضاوت‌ها را درباره خود دارند و گذشته از این‌که خود را با دیگران مقایسه می‌کنند، معمولا برچسب‌های منفی مثل بی‌عرضه، تنبل، بدبخت و... هم به خود می‌زنند.

پایین می‌مانم چون لیاقت ندارم

افرادی که خود را دوست ندارند در همه زمینه‌ها عینک بدبینی درباره خود به چشم گذاشته‌اند. مثلا یکی از نشانه‌های این‌که خود را دوست ندارند این است که دائم به دنبال یافتن مدارکی هستند تاهر چه بیشتر به خودشان اثبات کنند بی‌عرضه و بی‌لیاقت هستند. بنابراین معمولا کارهایی قبول می‌کنند که پایین‌تر از سطح توانایی‌شان است. چراکه تصور می‌کنند عرضه انجام کارهای مهم را ندارند. به علاوه افراد با عزت‌نفس پایین خود را لایق داشتن پست‌های مهم و موثر نمی‌دانند، بنابراین معمولا در سطوح پایین شغلی باقی می‌مانند.

ارزشی ندارم که نیازی داشته باشم

هیچ‌گاه از افرادی که خود را دوست ندارند جمله‌ای مبنی بر مطرح کردن نیازها یا حقوق خود نمی‌شنوید. این دست آدم‌ها نیازهایشان را مهم و جدی نمی‌دانند و مطرح کردن آن را حتی برای شریک زندگی‌شان زحمت می‌دانند. جملاتی مثل «من ارزشی ندارم که چیزی بخواهم» «همین که مرا تحمل می‌کند کافی است»، «نه که خیلی زیبا و دوست‌داشتنی هستم! حالا چیزی هم بخواهم؟»، «من به این زشتی حق ندارم چیزی بخواهم» و...

گفت‌وگوهای درونی است که مدام در ذهن چنین افرادی تکرار می‌شود و آن‌ها را از مطرح کردن نیازهایشان بازمی‌دارد. به علاوه این افراد از حقوق مسلم خود به‌راحتی می‌گذرند. شاید هیچ‌وقت نبینید کسی که خود را دوست ندارد برای احقاق حقوقش ذره‌ای تلاش کند. حتی ممکن است اصلا حقی برای خود قائل نباشند که برایش تلاش کنند.

هر غذایی و هر لباسی که شد

کسانی که خودشان را دوست ندارند، نسبت به وضع سلامتی، ورزش و تغذیه خود بی‌اهمیت هستند. شاید بارها از چنین افرادی دیده باشید که بهترین غذا را برای دیگران آماده می‌کنند اما در آخر برایشان مهم نیست خودشان چه غذایی با چه کیفیتی می‌خورند.

یا مثلا برای سلامتی دیگران خیلی نگرانند اما چیزی از چکاپ سالیانه خودشان در ذهن ندارند. شناخت این افراد از روی ظاهر و رفتارشان کار دشواری نیست، معمولا لباس‌های خوب، زیبا و مرتب نمی‌پوشند، برایشان مهم نیست غذای ناسالم بخورند، ورزش نمی‌کنند، به خود نمی‌رسند و شاید چندین ماه از آخرین آرایشگاه رفتن‌شان بگذرد، آسایش و راحتی خودشان کمترین ارزش را دارد و...آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.