زندگی بدون پشیمانی؛ 3 درس بزرگ که در آخر عمر به آن‌ها نیاز دارید

به گزارش رکنا، سوزان اوبراین، پرستار و مشاور مرگ با تجربه‌ای غنی از همراهی بیش از ۱۰۰۰ بیمار در لحظات پایانی زندگی، از پشیمانی‌های عمیق افراد در این مرحله از زندگی سخن می‌گوید.

سوزان اوبراین که بیش از بیست سال در حوزه مراقبت‌های تسکینی فعالیت داشته، تجربیاتی ناب از گفتگو با بیماران به اشتراک می‌گذارد. او در کتاب خود با عنوان "مرگ خوب"، بر اهمیت برنامه‌ریزی برای پایان زندگی و پذیرش این واقعیات تأکید کرده است. تجارب اوبراین ثابت کرده که در لحظات پایانی، انسان‌ها بیشتر بر آنچه در زندگی انجام نداده‌اند تمرکز می‌کنند و این دقیقاً جایی است که درس‌هایی برای زندگی همه ما نهفته است.

۱) «چرا زندگی‌ام با هدف اصلی‌ام همسو نبود؟»

بسیاری از افراد در لحظات پایانی زندگی، حسرت فرصت‌هایی را می‌خورند که برای دنبال کردن اهداف واقعی خود از دست داده‌اند. اوبراین در این باره می‌گوید: «هر یک از ما به دلیلی در این جهان هستیم. وقتی به توانمندی‌های خود بی‌توجه هستیم، حسرت و پشیمانی به سراغ‌مان می‌آید.» او توصیه می‌کند که ترس از ناشناخته‌ها نباید ما را از حرکت به سوی اهداف متوقف کند. درک این نکته که "زمان محدود است"، انگیزه‌ای قوی برای استفاده مفید از فرصت‌های زندگی خواهد بود.

۲) «چرا از عشق ورزیدن و عاشق شدن ترسیدم؟»

برخی از بزرگ‌ترین حسرت‌ها، مربوط به عدم تجربه عشق بی‌قید و شرط و بخشیدن خود و دیگران است. بیماران اغلب از اینکه نتوانسته‌اند ببخشند یا در برابر احساسات خود آسیب‌پذیر باشند، پشیمان می‌شوند. اوبراین توضیح می‌دهد که «بسیاری از ما، به دلیل گناه یا کینه، خودمان را از عشق و آرامش محروم می‌کنیم.» او تمرینی ساده را پیشنهاد می‌کند: بررسی کنیم آیا با منابع و اطلاعاتی که داشتیم، در گذشته بهترین تصمیم‌ها را گرفته‌ایم یا خیر. این روش می‌تواند به آرامش و بخشش کمک کند.

۳) «چرا به لحظه‌های حاضر توجه نکردم؟»

یکی از عمیق‌ترین درس‌های زندگی، توجه به لحظه حال است. بیمارانی که در آستانه مرگ هستند، اغلب برای اولین بار ارزش کوچک‌ترین لذت‌های زندگی را درک می‌کنند. اوبراین بیان می‌کند: «لحظات شادی در زندگی روزمره فراوانند؛ از صدای آرامش‌بخش پرندگان گرفته تا قدم زدن در طبیعت.» او معتقد است که زندگی در زمان حال می‌تواند انسان‌ها را به شادترین نسخه از خود تبدیل کند. اوبراین با اشاره به تجربیاتش می‌گوید: «ذهن ما می‌تواند زندانی باشد، اگر به آن اجازه بدهیم.»

این سه نوع پشیمانی، درس‌هایی بزرگ برای همه ما دارد؛ درس‌هایی که بر اهمیت زندگی با هدف، عشق و حضور در لحظه تأکید می‌کنند. اوبراین به ما یادآوری می‌کند که زندگی چیزی فراتر از آموختن است؛ زندگی یعنی درک عمیق‌تر خویشتن و دیگران و داشتن شهامت برای انتخاب مسیرهای تازه. این درس‌ها مسیری روشن برای انتخاب یک زندگی پربارتر پیش روی ما می‌گذارند.