گفتگو با جراح دردهای قربانیان اسیدپاشی+ عکس

شاید ندانید اما بعد از حادثه Incident اسیدپاشی، بیمارستان می‌شود خانه اول قربانیان. بیمار یک بار نه بلکه بارها و بارها نیاز به جراحی دارد؛ نه جراحی‌هایی صرفاً برای زیبا شدن، که برای زنده ماندن. وقتی قربانی با اسید می‌سوزد، گاه گوش، بینی و سایر اندام‌هایش را از دست می‌دهد و جراحی ترمیمی است که به دادش می‌رسد تا دوباره بتواند نفس بکشد. جراحی‌هایی که بجز هزینه‌های وحشتناک، تحملش هم واقعاً دشوار است.

اما قربانیان اسیدپاشی می‌گویند دکتر فروتن دردهایشان را فهمیده و نه تنها هیچ وقت دستمزدی برای جراحی‌ها از آنها نگرفته، که بارها با آنها همدلی کرده. می‌گویند دکتر با بیمارانش ارتباط عاطفی دارد و مثل برخی از پزشکان نیست که به بیمارانش اهمیت ندهد. او درمان بیمارانش را تا انتها پیگیری می‌کند و همانقدر از خوب شدن و درمان‌شان خوشحال می‌شود که خانواده‌شان از بهبودی آنها. دکتر کمال فروتن، این روزها مدیریت انجمن تازه تأسیس حمایت از قربانیان اسیدپاشی را هم برعهده دارد. راضی کردنش برای مصاحبه چندان آسان نیست، دوست ندارد زیاد درباره خودش حرف بزند. به اصرار ما و برخی بیمارانش که دل‌شان می‌خواهد دیگران از دکتر بیشتر بدانند، پای گفت‌وگو با‌ ما می‌نشیند.

هنگام گفت‌وگو با دکتر کمال فروتن، یکی از بیمارانش هم در مطب اوست. زنی 38 ساله که دکتر پای قطع شده‌اش را در 5 سالگی پیوند زده. الهام می‌گوید همه این سال‌ها مدیون دکتر بوده و ارتباطش را با او حفظ کرده. الهام به دلیل تصادف Crash اتومبیل و برخورد با جدول خیابان پایش قطع می‌شود و دکتر فروتن عمل پیوند را انجام می‌دهد و دختر بچه به زندگی عادی‌اش برمی‌گردد. دکتر موهای جوگندمی و چشمانی مهربان دارد همان طور که با علاقه حال و احوال بیمارش را جویا می‌شود، برایم می‌گوید: «سال‌ها پیش بود، قبل از اینکه از خانه بیرون بروم، با من تماس گرفتند و گفتند یک پای قطع شده داریم. درمانش را بسرعت پذیرفتم. یک پوتین ساق بلند برایم آوردند. گفتم این که پوتین است، گفتند نه پا درون پوتین است. حدود 8 ساعت اتاق عمل بودم. همه این سال‌ها حال و احوالش را پرسیده‌ام. بیمارهایم آنقدر برایم مهم می‌شوند که هیچ وقت فراموش‌شان نمی‌کنم.»

کمال فروتن بیش از 40 سال است جراحی می‌کند و 30 سال هم به عنوان دانشیار در دانشگاه علوم پزشکی ایران تدریس کرده. بیش از 130 جراح پلاستیک نزد او دوره دیده‌اند اما با این همه می‌گوید هنوز هم با صبر و حوصله زیاد جراحی می‌کند: «عاشق بیمارانم هستم. عمل جراحی را که 10 ساعت طول می‌کشد، بدون احساس خستگی انجام می‌دهم چون عاشق کارم هستم. جراحی به من انرژی می‌دهد، یعنی موقع عمل حال خوبی دارم؛ نه احساس خستگی دارم نه باری روی دوشم حس می‌کنم.»

از 20 سالگی عاشق پزشکی بوده. به قول خودش نه به خاطر درآمد، که به خاطر کمک به همنوعانش و حال خوبی که این شغل به او می‌دهد.

فروتن با صبر و حوصله زیاد همان طور که از یک جراح زبردست انتظار می‌رود، از آن روزها می‌گوید: «دوره پزشکی‌ام را در اصفهان گذراندم. از همان ابتدای کارم به جراحی علاقه‌مند بودم. پزشکی را که تمام کردم، فهمیدم دوست دارم جراح شوم. یک بار که به اتاق عمل رفته بودم، یکی از همکارانم که تخصصش را از آلمان گرفته بود، رو به من کرد و گفت این چرا آمده تو اتاق عمل؟ من آن روز خیلی ناراحت شدم و به خودم گفتم باید جراحی بخوانم.

رزیدنتی جراحی را دانشگاه جندی شاپور شروع کردم و از همان سال اول همه کارهای جراحی را انجام می‌دادم. برایم شب و روز نداشت؛ با علاقه زیاد کار می‌کردم. یادم هست ماه رمضان بود از صبح تا شب اتاق عمل بودم و فقط افطار می‌کردم. سه شبانه روز پشت سر هم اتاق عمل بودم. در هر بخشی هم جراحی انجام می‌دادم؛ مغز و اعصاب، حلق و بینی... آن وقت‌ها هنوز جراح عمومی بودم. به همین ترتیب 4 سال گذشت. یک مدت آندوسکوپی کردم اما اصلاً با روحیه‌ام سازگار نبود. بنابراین به بیمارستان سوانح سوختگی رفتم. سال 67 بورد جراحی پلاستیکم را به پایان رساندم و اولین رزیدنت جراح پلاستیک ایران شدم. از آن موقع تا حالا جراحی می‌کنم.» دکتر تأکید می‌کند جراحی پلاستیک محدود به عمل‌های زیبایی نیست و هرچند او در این زمینه هم تبحر کافی دارد اما علاقه‌مند به انجام جراحی‌های ترمیمی و میکروسکوپی است که دوره تخصصی آن را هم خارج از ایران گذرانده. شاید خیلی از ما تصویر درستی از جراحی پلاستیک نداشته باشیم و تصورمان از جراحی پلاستیک فقط جراحی زیبایی باشد اما به گفته دکتر فروتن، جراحی پلاستیک 4 شاخه جداگانه دارد که یکی از آنها جراحی میکروسکوپی یا دست است که پیوند اعضا را شامل می‌شود و عمده کارش با میکروسکوپ است. جراحی فک، صورت و جراحی پلاستیک و ترمیم ضایعات مادرزادی مثل شکاف لب هم از جمله زیرشاخه‌های این رشته تخصصی است.

دکتر فروتن که 6 سال ریاست انجمن جراحان پلاستیک و زیبایی را هم برعهده داشته، می‌گوید: «زیبایی یک بخش کوچک از جراحی پلاستیک است و تنها20تا 30 درصد جراحان پلاستیک کار زیبایی می‌کنند و بخش عمده‌ای از این رشته به جراحی‌های ترمیمی برمی‌گردد که می‌تواند زندگی را به بیمار بازگرداند. من از همان ابتدا به جراحی دست میکروسکوپی بیش از بقیه این شاخه‌ها علاقه‌مند شدم. آن موقع کمتر کسی دنبال این کار بود. درآمد زیادی هم نداشت. موقع عمل میکروسکوپی باید همه حواس پزشک Doctor به بیمار باشد چون ثانیه‌ها هم برای زنده نگه داشتن آن عضو اهمیت دارد. در دنیا و با امکانات پیشرفته، معمولاً موفقیت این جراحی‌ها 98 درصد است اما در ایران هم با وجود امکانات کمتر همین قدر امکان موفقیت وجود دارد و با این نوع درمان بیمار دوباره قدرت بازگشت به جامعه و از سرگیری زندگی‌اش را پیدا می‌کند.»

او از سال‌ها درمان و ارتباطش با قربانیان اسیدپاشی هم می‌گوید: «بیش از 15- 10 سال سوختگان با اسید را درمان کرده‌ام و الان هم حدود 80 قربانی با اسید را در انجمن شناسایی کرده‌ایم. بعد از دیدن فیلم لانتوری و جلسه‌ای که با قربانیان در روزنامه شما داشتیم، به تأسیس انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی فکر کردیم. قربانیان اسیدپاشی بعد از این حادثه افسرده و خانه‌نشین می‌شوند. در این انجمن قصد داریم به آنها خدمات پزشکی، درمانی و حقوقی بدهیم و توانمندشان کنیم تا دوباره وارد جامعه شوند.»

این انجمن در سال 96 ثبت رسمی شده اما هنوز دکتر و دیگر همراهان او نتوانسته‌اند برای آن دفتر مناسبی فراهم کنند تا قربانیان را گرد هم آورند. دکتر فروتن بارها این قربانیان را بدون گرفتن دستمزد جراحی کرده: «من از این بیماران هرگز هزینه درمان و جراحی نمی‌گیرم اما بیمارستان‌ها هزینه هتلینگ و خدمات می‌گیرند و از آنجا که این بیماران مجبورند تعداد زیادی جراحی انجام دهند، متأسفانه کسی مسئولیت‌شان را برعهده نمی‌گیرد. قانون Law هم می‌گوید کسی که آنها را سوزانده، مسئول پرداخت هزینه‌هاست. بنابراین آنها سردرگم می‌مانند. انجمن می‌تواند از آنها حمایت کند و حالا تعداد زیادی از جراحان پلاستیک قبول کرده‌اند داوطلبانه این خدمات را انجام دهند و من امیدوارم تعداد حامیان ما روز به روز بیشتر شود.»

دکتر فروتن 72 ساله که در نگاه و تک تک اعمالش عشق به کار و خدمت به بیماران می‌بینی، می‌گوید آنچه او را خوشحال و شاداب می‌کند و قدرت ادامه کار را به او می‌دهد موفقیت در کار است. شاید برای همین است که بعد از سال‌ها کار وقتی جراحی می‌کند، احساس خستگی نمی‌کند و با هر موفقیت و درمانی دوباره انرژی می‌گیرد: «هنوز هم هیچ عمل جراحی را رد نمی‌کنم موقع کار اگر 10ساعت هم باشد، با عشق و علاقه کارم را انجام می‌دهم. همه این سال‌ها به کارم عشق ورزیده‌ام و به همه هم می‌گویم عاشق کارتان باشید.» اخبار 24 ساعت گذشته رکنا را از دست ندهید

ترانه بنی‌یعقوب