بازیگران «شهر خاموش» بهترینِ خود هستند

به گزارش فیلم‌نت نیوز، یکی از وجوه جذاب سینما به‌عنوان هنر هفتم در تنوع فوق‌العاده حاکم بر آن است که همه نوع فیلمی را درون خود دارد؛ از تجاری‌های عامه‌پسندی که یک ساعت پس از تماشا از خاطر تماشاگران خود می‌روند تا فیلم‌های پرفروش آبرومند و ماندگاری که اصالت خود را حفظ کرده و برای فروش بیشتر به تماشاگر خود باج نمی‌دهند. در این بین، آثار نخبه‌پسندی هم هستند که زمانی به فیلم‌‌های هنری مشهور بوده و به اندک مخاطبان خود قانع هستند؛ کارهایی که با هزینه‌های اندک تولید شده و سرمایه خود را از پخش محدود بین‌المللی و جوایز جشنواره‌ها تامین کرده و به اکران داخلی نیز به‌عنوان فرصتی برای حفظ ارتباط با مخاطبان نخبه خویش نگاه می‌کنند.

در سینمای ایران همه‌ساله فیلم‌هایی از این دست تولید می‌شوند که اغلب آن‌ها در گروه هنر و تجربه روی پرده رفته و شانس ارتباط با مخاطبان بیشتر را از دست می‌دهند این در حالی است که این مخاطبان بالقوه وجود داشته اما به فعل نمی‌رسند. پلتفرم‌های نمایش آنلاین گزینه‌ای بسیار مناسب برای این دسته از آثار به حساب می‌آیند که می‌توانند با مبلغ حاصل از فروش بلیت عمده، هزینه‌های خود را پوشش دهند کاری که پلتفرم فیلم‌نت انجام داده و در سال اخیر نمونه‌هایی از این آثار را روانه اکران آنلاین خود کرده است. «شهر خاموش» ساخته احمد بهرامی تازه‌ترین آن به حساب می‌آید که این روزها در فهرست سینما آنلاین فیلم‌نت قرار گرفته است.

دومین ساخته سینمایی بهرامی را می‌توان ادامه فیلم قبلی‌اش «دشت خاموش» به حساب آورد که احتمالاً با فیلم بعدی او به یک سه‌گانه تبدیل می‌شوند. فیلم‌هایی با قصه‌های خطی و شخصیت‌های اندک که فرم دایره‌وار داشته و فیلمنامه‌های به‌شدت مهندسی‌شده دارند. «شهر خاموش» که در قیاس با دشت خاموش قصه‌گوتر به نظر می‌رسد، قصه زنی به نام بمانی است که به اتهام قتل همسرش ۱۰ سالی زندان بوده و حال با اخذ آزادی مشروط برای یافتن ردی از پسرش سراغ برادر شوهرش، ابی، آمده است. قصه‌ای ساده و آشنا برای تماشاگر که احتمالاً ورسیون‌های دیگری از آن را پیش از این دیده است، اما بهرامی به‌خوبی از پوسته ظاهری داستان فراتر رفته و توانسته با تکیه بر ساختاری مهندسی‌شده و دکوپاژی فوق‌العاده، فیلم متفاوتی بسازد.

با ورود بمانی به کارگاه ضایعات اتومبیل‌های قدیمی و تصادفی و تلاش او برای دیدن ابی، قصه با ریتمی آرام شروع شده و به واسطه شخصیت سواستفاده‌گر نگهبان کارگاه به نقطه عطف اول می‌رسد. در عین حال بمانی به‌عنوان قهرمان فیلم به‌خوبی معرفی شده و هدفش به‌درستی ترسیم می‌شود. در این بین، داستانکی هم با تکیه بر گذشته میان او و ابی وجود دارد که در کشته شدن برادر و هنوز قصاص نشدن بمانی تاثیر مستقیم داشته است. علاقه بمانی به تماشای پسری که هشت سال از دیدنش محروم بوده، موتور حرکت فیلمنامه در نیمه میانی است که تاثیر عمیقی روی قهرمان قصه دارد. در پرداخت شخصیت‌ها هم بهرامی کاملاً مینیمال عمل کرده و تنها لایه ظریفی از اطلاعات به مخاطب خود می‌دهد حتی در رابطه با شخصیت‌های اصلی خود، ابی و بمانی، نیز به همین شکل عمل کرده و غباری خودخواسته روی آن‌ها نشانده است.

بهرامی در «شهر خاموش» که به وضوح چند پله‌ای از فیلم قبلی‌اش بالاتر است، تلاش زیادی برای رسیدن به سینمای موردعلاقه‌اش که تحت تاثیر فیلمسازهایی همچون تارکوفسکی، آنگلوپولوس و به‌خصوص بلا تار قرار دارد به خرج داده است. حرکت آرام دوربینی که تقریباً تمام مدت روی سه‌پایه قرار دارد و قاب‌هایی با حضور یک تا دو بازیگر در فضایی ناکجاآبادی که تیره و خفه به نظر می‌رسند، نشانه ای از همین موضوع است. سیاه‌وسفید بودن فیلم نیز در همین راستا بوده و فضای خفه موردنظر بهرامی را به‌خوبی به تماشاگر القا می‌کند. در عین حال به‌خوبی از صدا به‌عنوان یک عنصر دراماتیک بهره گرفته شده که اوج آن را می‌توان در ۱۰ دقیقه پایانی فیلم مشاهده کرد. علی باقری و باران کوثری برای ایفای نقش‌های ابی و بمانی بهترین انتخاب‌های ممکن این سال‌های سینمای ایران به نظر می‌رسند. اولی که به بازیگر ثابت کارهای احمد بهرامی تبدیل شده، در شکل دادن به آدم تک‌افتاده و ته‌خط رسیده‌ای همچون ابی عالی عمل کرده و تمام‌قد در اختیار نقش بوده و با آن درآمیخته است. در طرف دیگر کوثری نیز با حذف حداکثری اکت، زن درمانده و مستأصلی را به تصویر کشیده که تنها آرزوی دیدن پسرش را دارد. او حتی هنگامی که در این مسیر دست به کنش می‌زند هم باز همان استیصال را دارد که باران کوثری آن را عالی از کار درآورده و یک‌دستی آن را حفظ کرده است.

«شهر خاموش» از آن دسته فیلم‌هایی است که در گذر زمان و درست همانند ریتم خود به‌آرامی مخاطبان خود را پیدا خواهد کرد.

محمد جلیلوند منتقد سینما

شهر خاموش را در سینما آنلاین فیلم نت تماشا کنید