توافق 25 ساله ایران و چین امضا می شود / این توافق چه سودی برای ایران دارد؟ + تحلیل

قرارداد 25 ساله ایران و چین / شواهد حکایت از آن دارد که در سفر فردای وزیر خارجه چین به ایران برنامه 25 ساله­ همکاری‌های مشترک ایران و چین مرسوم به قرارداد 25 سالههفته آینده امضا می شود.

وانگ ای عضو شورای دولتی و وزیر امور خارجه چین روز جمعه ششم تا شنبه هفتم فروردین ماه جاری به تهران سفر خواهد کرد.سخنگوی وزارت امورخارجه گفت: وزیر امور خارجه چین در این سفر علاوه بر مذاکره با همتای ایرانی، با رییس جمهوری اسلامی ایران نیز دیدار خواهد کرد.

هادی خسرو شاهین روزنامه نگار و تحلیل گر سیاست خارجی در مطلبی خبر داده است:" چینی ها قرارداد ٢٥ساله با ایران را در نیمه اسفند ٩٩نهایی کرده اند و نظرات خود را در اواخر همین ماه به اطلاع وزارت خارجه رسانده اند.با این اوصاف مهمترین ماموریت وزیر خارجه چین به ایران امضای این توافقنامه خواهد بود."

قرارداد 25 ساله ایران و چین

تاریخچه قرارداد ۲۵ ساله میان ایران و چین به سفر «شی جین پینگ» رییس جمهوری چین در بهمن ماه سال ۹۴ به تهران باز می گردد. زمانی که دو کشور بیانیه مشترک و رسمی را امضا کردند که در یکی از بندهای آن از اراده راسخ دو طرف برای گسترش همکاری های جامع ۲۵ ساله سخن گفته شد. رییس جمهوری چین پس از این توافق گفت: «اقتصاد چین و ایران مکمل یکدیگر هستند و در این سفر درخصوص برنامه‌ریزی برای همکاری استراتژیک ۲۵ ساله به توافق رسیده‌ایم و آماده گسترش و تعمیق همکاری‌ها در بخش‌های فرهنگی، آموزشی، فناوری، نظامی و امنیتی در سطح شرکای راهبردی هستیم و ایجاد سازوکاری برای افزایش همکاری‌های امنیتی در مواجهه با تروریسم را ضروری می‌دانیم.»

از قرار معلوم وزارت امور خارجه ایران نسبت به تهیه نسخه پیش‌نویس «برنامه همکاری جامع» اقدام کرده و در شهریور 1398 به دولت چین تحویل شده است.

طرف چینی در بهار 1399، بصورت رسمی نظر خود را پیرامون پیش‌نویس پیشنهادی طرف ایرانی اعلام و هیات دولت در تاریخ تیرماه 1399، مجوز رسمی آغاز مذاکرات و امضای برنامه همکاری جامع را اعطا کرد.

طرف چینی در اواخر اسفند 1399، نظرات خود پیرامون سند را به اطلاع ایران رسانده است. حال شنیده می شود در جریان سفر رسمی دو روزه وزیر امورخارجه چین که فردا انجام می شود به ایران توسط وزرای امور خارجه دو کشور امضاء خواهد شد.

اهمیت اقتصادیقرارداد ایران و چین

قرارداد ایران و چین در جنبه امنیتی، فرهنگی و اقتصادی تنظیم شده است.

اطلاعات نشان می دهد در بخش اقتصادی این سند بر ظرفیت مکمل اقتصادی دو کشور برای پیوند دادن ایران به زنجیره تولید بازار جهانی، تولید مشترک و در نهایت بهره‌برداری از ظرفیت‌های ایران از جمله نیروی کار جوان و ماهر تاکید شده است. این همکاری در حوزه‌های نفت، صنعت و معدن و حوزه‌های مرتبط با انرژی (نیرو، انرژی‌های تجدیدپذیر و ..) مبتنی انجام خواهد شد.

علاوه بر این در سند حاضر بر مشارکت موثر ایران در ایده کمربند-راه طرف چینی تاکید شده است و همکاری‌های همه‌جانبه ای در قالب این ابتکار با اولویت همکاری در حوزه زیرساختی (ریلی، جاده‌ای بندری و هوایی)در نظر گرفته شده است.

علاوه بر این تسهیل همکاری‌های مالی-بانکی، گمرکی، مقررات زدایی، اعطای تسهیلات منطق با قوانین در مناطق آزاد تجاری و ویژه اقتصادی، تقویت همکاری و تجارت غیرنفتی برای رسیدن به به همکاری اقتصادی مشترک پایدار گنجانده شده است.

پایان سیاست صبر و انتظار چین ؛ قرارداد ٢٥ساله امضا می شود

سیاست صبر و انتظار چین به سر آمد؛ چینی ها امضای قرار داد ٢٥ساله با ایران را مدام امروز و فردا کردند تا تکلیف روابطشان با واشنگتن پس از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مشخص شود.

آنها امیدوار بودند که ریاست جمهوری بایدن تنش ها در روابط دو جانبه را مهار و مدیریت کند ولی برخلاف تصور،بایدن نیز تقریبا همان روند دوران ریاست جمهوری ترامپ را با تز رقابت در عین همکاری محدود ادامه داد و حتی کار را به ائتلاف سازی با اروپا و متحدان اش در شرق آسیا و هند علیه چین کشاند؛بگونه ای که اروپایی ها برای اولین بار در چهار دهه گذشته ذیل همین استراتژی به تحریم چین پرداختند.

نشست اخیر دیپلمات های ارشد چین و آمریکا در آلاسکا نیز بسیار پرتنش گزارش شده است.حال به نظر می رسد عصر جدید رقابت قدرت های بزرگ آغاز شده است؛امری که ریچارد هاس و چالز کاپلان در آخرین مقاله شان در فارن افرز به تاریخ ٢٣مارس ٢٠٢١بر آن صحه گذاشته اند.

حال خبرها حاکی از آن است که چینی ها قرارداد ٢٥ساله با ایران را در نیمه اسفند ٩٩نهایی کرده اند و نظرات خود را در اواخر همین ماه به اطلاع وزارت خارجه رسانده اند.با این اوصاف مهمترین ماموریت وزیر خارجه چین به ایران امضای این توافقنامه خواهد بود.شاید یکی از دلایل عدم تعجیل ایران برای بازگشت به میز مذاکره جهت احیای برجام نیز به همین مساله بازگردد.

در سخنرانی نوروزی آیت الله خامنه ای تاکید شده بود که زیان های تعجیل در پیوستن به برجام از صبر و شکیبایی راهبردی بیشتر است.اخیرا هم گزارش هایی از سوی رسانه های غربی منتشر شده که نشان می دهد صادرات نفت ایران به چین افزایش یافته است.منابع غربی حدس می زنند که احتمالا نفت ایران با نام کشور دیگری به پکن صادر می شود.

با این حال سیاست خارجی ایران از یک عدم موازنه بزرگ در رنج است و نبود ارتباطات همزمان با اروپا و آمریکا می تواند به پاشنه آشیل این قرارداد تبدیل شود.همانطور که چینی ها در امضای این قرارداد تعجیل به خرج ندادند ممکن است در اجرای همه جانبه آن نیز عجله ای نکنند و ایران را به اهرم مذاکرات با آمریکا و اروپا جهت کسب امتیازات بیشتر در شرق آسیا و دسترسی بیشتر به بازارهای جهانی همزمان با لغو تحریم ها تبدیل کنند.

اگر عصر رقابت قدرت های بزرگ به عصر کنسرت جدید قدرت های بزرگ همچون تحولات پس از کنگره وین در سال١٨١٥تبدیل شود ؛احتمال وقوع این سناریو بسیار جدی است.

با این همه امضای قرارداد ٢٥ساله در سفر وزیر خارجه چین به تهران ترکی بر دیواره تحریم های ثانویه آمریکا ایجاد خواهد کرد و فضای تنفسی به اقتصاد ایران می دهد ولی اگر ایران می خواهد از میوه این قرارداد بطور کامل بهره مند شود و کشور را در عصر جدید نظام بین الملل از تبدیل شدن به محلی برای رقابت قدرت های بزرگ مصون دارد؛باید به اصول سیاست موازنه مثبت تن دهد و روابط خود را همزمان یا دو جبهه شرق و غرب گسترش دهد.در غیر اینصورت گسترش روابط صرف با چین گره ای از مشکلات اقتصادی ایران در بلندمدت باز نخواهد کرد.آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.