هرگز باور نمی کردم در مسابقات دو و میدانی مقام کسب کنم/ همه چیز از تماشای یک برنامه ورزشی شروع شد

به گزارش رکنا از کردستان؛ دوومیدانی، یکی از اصیل ترین رشته های ورزشی است که از ریشه یونانی (اتلوس)به معنی مبارزه و تلاش فراوان گرفته شده است و به اندازه تاریخ آفرینش انسان قدمت دارد.

در سال 1302 و با همت و تلاش مسئولان و علاقمندان به ورزش، مسابقاتی تحت عنوان المپیک در ایران در یکی از قدیمی‌ترین میدان‌های ورزشی واقع در حوالی خیابان امام خمینی (ره) فعلی تهران برگزار شد. در این مسابقات تعدادی از ورزشکاران خارجی نیز شرکت کردند، از سال 1304 به بعد یک سری مسابقات در زمینه دو و میدانی در محله‌های مختلف تهران به صورت غیر رسمی آغاز شد، به علت محدودیت امکانات مسابقات تنها در رشته دوهای کوتاه، پرش طول و پرش ارتفاع انجام می‌شد، تا اینکه با روانه شدن تعدادی از دانشجویان ایرانی به اروپا در سال‌های 1306 و بعد از آن و بازگشت آنها به وطن، دو و میدانی رفته رفته رونق گرفت.

همه چیز از تماشای یک برنامه ورزشی شروع شد

 آرام و مودب روی مبل نشسته بود، لبخند مهربانی روی چهره اش نقش بسته و نسبت به خیلی از پسرهای امروزی که در زرق و برق دنیای مدرن آشفته وگم شده اند، «متین» یک تافته جدا بافته بود. 

قد بلند و ورزیده اش در سن هفده سال ، ورزش والیبال و فوتبال را هم جذب می کرد، اما خودش می گفت بیشتر به ورزش «دو و میدانی» علاقه دارد. 

بعد از آشنایی با او سوالاتم را شروع کردم. 

خودت را برای ما معرفی کن؟ 

_متین عسکری هستم 17 سال سن دارم.

در مسابقات کشوری رده سنی نوجوانان در تاریخ 6/16 سال جاری تقریبا چند روز قبل،بعد از نه ماه تمرین، به یاری خدا و با تلاش و راهنمایی مربی پرتلاشم در مسابقات «دو و میدانی» کشور حائز کسب رتبه سوم کشوری شدم.

از چه زمانی به ورزش علاقمند شدی؟ 

_تقریبا پارسال بود، اتفاقی یک برنامه مسابقه دوو میدانی را در تلوزیون نگاه میکردم حس خوبی به من دست داد، یک حسی شبیه به علاقه ای هیجان انگیز که ناخداگاه در درونم شعله ور شد وکم کم  من را به سمت ورزش سوق داد. 

ورزش دوو میدانی را چگونه ارزیابی می کنی؟ 

_احساس می کنم همه، ما باید در زندگی یک رشته ورزشی خاص برحسب علاقه و در حد توانایی جسمی و روحی مان را دنبال کنیم و ورزش را جزئی از مهمات زندگی روزمره خود بدانیم؛ به نظر من اگر اینطوری برنامه ریزی کنیم به مرور، جامعه خیلی سالم و شادابی در پیش و رو خواهیم داشت. 

هدفت از ادامه ورزش چیه؟ 

_ با وجود اینکه هرگز فکر نمیکردم مقام سوم را کسب کنم، اما به یاری خدا موفق شدم، بنابرین باز هم برای رسیدن به قهرمانی آسیا که جزو بزرگترین آرزوی بعدی من در همین رشته ورزشی است تلاش می کنم. 

شرایط باشگاه و برگزاری کلاسهای ورزشی چگونه است. آیا راضی هستی؟ 

_در کل بله راضی هستم. در فصل پاییز کلاسهای بدنسازی در باشگاه شروع میشه و ما برای تهیه مکملهای بدنسازی تا حدودی با مشکل مواجه هستیم. از مسئولین حوزه ورزش تقاضامندم به این مورد توجه داشته باشند و از همین جا از مربی های عزیزم تشکر میکنم که دلسوزانه برایم زحمت کشیدند. 

چه صحبتی برای دوستان و هم سن و سالهای خود داری؟ 

_اهدافشان را قاطعانه دنبال کنند. 

با امید به خدا و با تلاش و پشتکار به اهدافتان دست خواهی یافت. 

(خواستن توانستن است)

گفتگو: کویستان عبدالحکیمی / کردستان