در مهار بیماری‌های واگیردار باید نگاه واحد جهانی وجود داشته باشد

به گزارش رکنا به نقل از ایسنا، دکتر محمدحسین نیک‌نام در افتتاحیه شانزدهمین کنگره بین‌المللی ایمونولوژی و آلرژی گفت: شکل و محتوای برگزاری این جشنواره نشان دهنده غنای علمی گروه ایمونولوژی است، هرچند که به علت شیوع ویروس کرونا چندسالی از برگزاری چنین کنگره‌ای محروم بودیم.

وی با اشاره به اهمیت ایمونولوژی و بخش کاربردی آن در رشته‌های مرتبط با سلامت اظهار کرد: واقعه کرونا نشان داد که ایمونولوژی نقشی محوری دارد و خوشبختانه نقش پررنگی در کنترل بیماری کرونا ایفا کرد.

نیک‌نام به شبکه بهداشتی کشور به عنوان یک نمونه مثال زدنی موفق در نظام سلامت اشاره کرد و گفت: در زمان وزارت آقای دکتر لنکرانی به او گقتم نمی‌توان تنها در داخل مرزها به مراقبت سلامت پرداخت. سلامت مانند امنیت است و باید به شکل فرامرزی برای حفظ آن اقدام کرد. با تشکیل گروه پنج متشکل از عراق، افغانستان، پاکستان، ایران و سازمان جهانی بهداشت این امر مهم دنبال شد، هرچند که چند سالی پیگیری نشد ولی مجددا با دوره وزارت دکتر عین‌اللهی این گروه احیا شد و بسیاری از بیماری‌های مسری مانند وبا، سرخک و... اکنون پیگیری می‌شود تا بتوان موفقیتی همچون دستاوردی که در عدم وقوع حتی یک مورد از بیماری فلج اطفال را طی ۲۵ سال گذشته رقم خورد، تکرار کنیم.

وی افزود: با توجه به وجود بیماری‌ها در برخی کشورهای همسایه باید بدانیم که رصد و پایش مداوم بیماری‌ها به‌ویژه بیماری‌های واگیردار امری ضروری است و از این رو جلسات مختلف با کشورهای عضو گروه پنج برقرار است چنانچه اجلاس بعدی ما از ۱۶ تا ۲۰ اردیبهشت ماه در تهران برگزار می‌شود و بحث توانمندسازی مدیران ارشد این کشورها مدنظر ما است‌.

معاون بین‌الملل وزارت بهداشت تاکید کرد: اگر بتوان نظام مراقبت های بهداشتی اولیه (PHC) را به کشورهای همسایه گسترش داد، دیگر این مقدار از بیماری‌هایی واگیردار همچون مالاریا آسیب پذیر نخواهیم بود. نزدیک به ۶۰ درصد موارد مالاریا در کشور وارداتی و اینها چالش‌هایی است که علم ایمونولوژی هم باید درباره آن فکر کند.

بنابر اعلام روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران وی در پایان با اشاره یه اینکه بیماری‌های واگیردار مرز نمی‌شناسند، تصریح کرد: تجمعات انسانی هم می‌تواند به بروز این نوع بیماری‌ها دامن بزند. از طرفی با توسعه نامتوازن زندگی انسان‌ها، زندگی حیات وحش در تهدید است و بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان مشکل آفرین شده است چنانچه جا به جایی انسانی، مبادله کالاها و... ایجاب می‌کند که به کنترل بیماری‌ها به شکل جهانی نگاه کنیم.