فقط دوست داشتن پیروز و حیات وحش کافی نیست دونیت کنید!

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، پیروز پسر ایران را میلیوها ایرانی دوست دارند. حال دو توله ماده یوز در طبیعت توران پیدا شده است که به زودی نام هایی خواهند یافت و از دوست داشتن آنها نیز در کنار عشق به پیروز حرف ها گفته می شود و نوشته ها و گزارش ها تهیه می شود. زندگی پیروز و این دو توله هنوز بی نام یوز ایرانی به حتم یکی از زندگی های قابل توجه در حیات وحش ایران برای مردمان این سرزمین خواهد بود. اما آیا فقط دوست داشتن کافی است؟

وقتی خبر تولد دو توله یوز ماده در طبیعت منتشر شد، موج جملات و کلمات پر مهر در فضاهای خبری و فضای مجازی انتشار یافت. اما فعالان محیط زیست در کنار خوشحالی از یافتن این دو توله یوز نگرانی های مهمی را دارند. نگرانی اول این بود که کاش به توله یوزها ، انسان نزدیک نمی شد و فرهنگ دور ماندن از توله های حیات وحش به بومی های ساکن مناطق چهارگانه حفاظت شده جدی تر آموزش داده می شد تا این دو توله برای همیشه از مادرشان دور نمانند. دور ماندن از مادری که احتمالا برای یافتن غذا برای آنها رفته بود حال بی فرزند شده است و حیات این دو توله یوز نیز در خطر قرار گرفته است.

اما نگرانی دوم و مهمتر کارشناسان حیات وحش در این مقطع زمانی مبحثی دیگر است که به شدت به اقتصاد وابسته است. هفته پیش گفته شد تامین هزینه ماهیانه صد میلیون برای طعام (ماهی) پیروز از توان سازمان محیط زیست خارج است و نیاز به بودجه است و حال این صد میلیون به زودی به سیصد میلیون تبدیل خواهد شد. زیرا دو توله یوز پیدا شده وقتی از مرحله شیرخوردن بگذرند همچون پیروز به خوراک نیاز دارند و تامین غذا آنها هزینه دارد.

آیا در جهان همه هزینه نگهداشت و تامین طعام حیوانات تحت نظارت سازمان های حفاظت از حیات وحش کشورها بر عهده دولت ها است؟ پاسخ این است که اینگونه نیست. بلکه با جستجویی در فضای نهادهای حامی حیات وحش جهان شاهد خواهید بود که سایت های دونیت بسیاری در جهان وجود دارد که اکثرا زیر نظر فعالان محیط زیست و ngoها اداره می شود.

اگر در ایران به فعالیت فعالان محیط زیست و سازمان های مردم نهاد فعال در این بخش اهمیت داده می شد، برای تحرک و تلاش آنها برای کمک به نگهداشت حیات وحش کمک می شد می توانستند در حال حاضر یاری دهند برای جمع آوری کمک های مردمی که در همه جهان مرسوم است برای نگهداشت توله یوزهای ایران باشند. البته هنوز هم دیر نیست.