بیکار شدنِ تعدادی از کارگران پتروشیمی لاوان / کارفرما: نیروها بومی نبودند/ کارگران: به جز چند نفر همه بومی بودند

به گزارش رکنا به نقل از ایلنا، منابع کارگری در منطقه عسلویه ، از بیکار شدنِ حدود ۲۰ نفر از نیروهای شرکت پتروشیمی سپهر لاون از ابتدای سال خبر دادند. 

از قرار معلوم تعدیل شدگان، کارگرانی هستند که بیش از ۵ سال سابقه‌ی کار دارند و کارفرما با بیان اینکه قرارداد کار تمام شده و دیگر به شما نیازی نداریم، به ادامه کار آنها موانفقت نکرده است. 

این نیروها می‌گویند: کارفرمای جدید به دنبال کاهش حقوق و مزایای نیروی کار است. از طرفی کارفرما سیستم اقماری ۱۰ – ۲۰ را به ۷ – ۲۱ تغییر داده است؛ یعنی نیروها به جای ۲۰ روز کار و ده روز استراحت، در این شرایطِ سخت و این گرما و آلودگی هوا و دوری از خانواده باید ۲۱ روز کار کنند و تنها ۷ روز به مرخصی بروند. 

آن‌ها می‌گویند: افرادی که در شهرهای دور زندگی می‌کنند دو روز کامل را در مسیرِ رفت و برگشت می‌گذرانند و با خستگیِ ناشی از کار و رفت و آمد دیگر فرصتی برای حضور در کنار خانواده خود ندارند و عملا مرخصیِ آن‌ها تنها سه روز است. 

این کارگران می‌گویند: اعتراض به تصمیماتِ جدید کارفرمای جدید باعثِ‌ عدم تمدید قرارداد برخی از نیروها شده است. به گفته‌ی آن‌ها؛ کارفرما به جای نیروهای با سابقه، نیروهای جدید جایگزین کرده تا حقوق پایه به آن‌ها پرداخت کند. 

خبرگزاری ایلنا در تماس با مجموعه‌ی سپهر لاوان از مدیریتِ این مجموعه بابتِ‌عدم تمدید قراردادِ نیروهای باسابقه و همچنین تغییر سیستم اغماری توضیح خواست؛ این مجموعه در پاسخ به سوالهای ما «اجرای مر قانون» و «تکریم نیروهای بومی» را پایه این اقدام دانست و نوشت: «طبق نص صریح قانون منطقه در خصوص التزام بکارگیری نیروهای بومی و کیفی، شرکت‌ها موظف به استفاده از نیروی انسانی منطقه هستند. شرکت عملیات غیر صنعتی قطب پتروشیمی سپهر لاوان نیز با توجه به التزام این قانون، پس از «پایان قرارداد» برخی نیروهای غیربومی، طی پروسه‌ای کاملا قانونی و عرفی، با تسویه و پرداخت کامل حق و حقوق ایشان، نیروهای بومی استان بوشهر را جایگزین نموده تا دقیقا به اجرای قانون تن داده باشد. قابل تاکید است که هیچ نیرویی اخراج نگردیده بلکه قراداد آن‌ها پایان یافته است. در این بین با انجام مصاحبه‌های فنی، نیروهای کیفی و بومی انتخاب و قرارداد آن‌ها جهت شفافیت به سازمان منطقه ویژه عسلویه ارسال گردیده و در نهایت با درنظر گرفتن قانون به این مهم اقدام شده است. پرداخت کلیه دیون، حقوق و مزایا و اجرای کلیه بندهای قانونی عزیزانی که به پایان قرارداد رسیده بودند در دستور کار بوده و اجرا نیز گردیده است.»

مدیریت مجموعه سپهر لاوان همچنین در پاسخ به علت تغییر سیستم اغماری گفت: «جهت تنویر افکار عمومی، ذکر دو مسئله در این خصوص الزامی است: نخست آنکه شرکت قطب سپهر لاوان بر خلاف نام پتروشیمی که در پیشانی خود دارد، یک شرکت عملیات غیرصنعتی (خدماتی) با تمرکز بر هتل داری، است و هیچ اقدام صنعتی، پروژه‌ای و مهندسی نداشته و محل کار ایشان در هتل، فضای مسقف و با کلیه امکانات رفاهی (کولر، حمام، لاندری، رستوران و…) است. دوم آنکه محل هتل این شرکت در شهرستان عسلویه نبوده و در حدود جغرافیایی شهرستان کنگان (روستای شیرینو) است. از این جهت باید در نظر داشت که محل کار همکاران گرانقدر ما در منطقه آلوده عسلویه نیست. در عین حال روال کاری منطقه، ۱۴-۱۴.۱۴-۷ و ۲۱-۷ و روزکار بوده که باتوجه به نوع فعالیت خدماتی و در عین حال ستودنی همکارانمان، نوع سوم در نظر گرفته شده و هیچ حقوقی از این عزیزان ضایع نگردیده است. همچنین با توجه به اهمیت کرامت خانواده همکارن ارجمندمان، در نظر است با بهره گیری از نیروی کار بومی و سوق روزهای کاری به «روزکاری»، حضور این عزیزان در کنار خانواده‌هایشان را به صورت کاملا معمول و روزانه با کلیه بندهای قانونی حقوق و مزایا برسانیم.»

کارگران اخراج شده اما نسبت به این جوابیه‌ی سپهر لاوان معترضند؛ آن‌ها می‌گویند: تأکید شرکت بر بومی بودنِ نیروها صحت ندارد، چراکه از بین ۱۲ نفری که در ابتدا قراردادشان تمدید نشد، تنها ۵ نفر بومی بودند. شرکت در پاسخ به‌ عدم تمدیدِ قراردادِ افرادی که بومی نیستند، چه جوابی دارد؟ شرکت سپهر لاوان به این مسائل توجهی ندارد و آنچه گفته بهانه‌ای بیش نیست. 

این نیروها می‌گویند: کارگران اخراج شده معمولا بالای ۵ تا ۷ سال سابقه‌ی کار دارند و قراردادشان با شرکت مستقیم است. عدم تمدید قرارداد، ناگهان بعد از حداقل ۵ سال چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟ نیروهای اخراج شده ۵ الی ۷ سال در این شرکت فعالیت کردند و هیچ مشکلی نداشتند و همه هم راضی بودند، چرا ناگهان با تغییر مدیریت باید نیروها از کار بیکار شوند؟

آن‌ها می‌گویند: همچنین بعد از تغییر مدیریتِ مجموعه، چهار ماه ابتدایی امسال با نیروها قراردادِ یک ماهه بسته شد و بعد شروع به بیکار کردنِ نیروها یا به قول خودشان همان‌ عدم تمدید قرارداد با برخی از نیروهایشان کردند. 

این نیروها تأکید می‌کنند: دلیلِ این‌عدم تمدید قرارداد، اعتراض به کاهشِ حقوق و مزایای پرسنل است. کارفرما کاری کرده که دیگر کسی نتواند کوچکترین اعتراضی داشته باشد. 

گفتنی است؛ موضوع‌ عدم تمدید قرارداد کارگرانِ با سابقه، موضوع تازه‌ای نیست. کارگرانِ بسیاری به دلایلِ مختلف بعد از سال‌ها کار و صرفا با تصمیم مدیریتِ مجموعه از کار بیکار می‌‎شوند و این مشروعیتِ کارفرمایان برای‌ عدم تمدید قراردادِ کارگران - خاصه کارگرانِ باسابقه - خود موضوع انتقادِ بسیاری از فعالان کارگری است. بعد از دادنامه‌ی ۱۷۹ دیوان عدالت اداری قرادادهای دائمی به تدریج جای خود را به قراردادهای موقت دادند و از آن زمان به بعد حتی قراردادهای یک ماهه نیز مشروعیت پیدا کردند. همین موضوع دست کارفرمایان را برای اخراج یا بهتر است بگوییم‌ عدم تمدید قراراداد کارگران باز گذاشته و مشکلات فراوانی برای کارگران به وجود آورده است. 

موضوع امنیتِ شغلی کارگران همواره از سوی مسئولان مطرح شده است. اردیبهشت امسال سیدابراهیم رئیسی از لزوم تصمیم‌گیری برای بهبود امنیت شغلی سخن گفت و در پی آن کمیته‌ای تحت عنوان کمیته‌ی امنیتِ شغلی ایجاد شد. فعالان کارگری می‌گویند اگر قرار است فکری به حال امنیت شغلیِ کارگران شود، اساسی‌تری راه حذف دادنامه‌ی ۱۷۹ دیوان عدالت اداری و بازگشتِ قراردادهای دائم به بازار کار است. تا زمانی که کارفرما بتواند قرارداد یک ماهه با کارگران ببندد به هر دلیلی نیز می‌تواند آن‌ها را نیز از کار بیکار کند.