نوسازی حاشیه تبریز با تجربه آنکارا

شهر‌ها هرچقدر قدیمی‌تر و مهاجرپذیرتر باشند، منطقه حاشیه‌نشین بیشتری دارند و شهری مانند تبریز دارای یکی از بزرگ‌ترین بافت‌های حاشیه‌نشینی است. طرح‌های کشوری مانند «بازآفرینی» هم تاکنون نتوانسته‌اند این بار را از دوش تبریز بردارند و به‌دلیل مشکلات اقتصادی و جریان مهاجرت، این مناطق دائما رشد می‌کنند. به گفته «ایرج شهین‌باهر» شهردار تبریز، می‌توان از الگوی جهانی شهر‌های موفق برای حل مشکل حاشیه‌نشینی استفاده کرد؛ مانند طرحی که با عنوان «ساخت درجا» در برخی شهر‌ها ازجمله آنکارا انجام شده است.

از نظر بافت‌های فرسوده و حاشیه‌نشینی، تبریز بعد از تهران، قرار دارد که شامل منطقه بزرگی به وسعت 2400هکتار بافت فرسوده است. برای رفع این مشکل تا به حال کار‌های وسیعی صورت نگرفته است. درباره این طرح بازآفرینی هم که قرار است شروع شود تا حالا اقدام مؤثری نشده ولی شهرداری تبریز کار رسیدگی به این بافت‌ها را انجام می‌دهد.

محلاتی مانند حیدرآباد، اسماعیل‌بقال و ایده‌لو را به شکل حاشیه‌نشینی داریم که باید ساماندهی شوند. شهرداری از چند جهت با این موضوع برخورد می‌کند. از یک طرف اینکه سعی می‌کنیم با تعدادی از شرکت‌های داخلی و خارجی توافق کنیم و زمین‌هایی را در اختیار آنها قرار دهیم تا در کنار این مناطق مجتمع‌های آپارتمانی بسازند و ساکنان را جابه‌جا کنند. باید توجه کرد که حاشیه‌نشینی با بافت فرسوده خیلی تفاوت دارد.

ساکنان بافت حاشیه پیوند‌های خانوادگی و قومی دارند و اغلب اهالی سابق یک روستا هستند که مهاجرت کرده‌اند و به همان شکل در یک محل مستقر شده‌اند. ارتباط اجتماعی آنها با هم آنقدر زیاد است که محله را ترک نخواهند کرد و حتی به محلات بهتر هم نمی‌روند، برای همین باید «ساخت درجا» انجام شود.اخبار 24 ساعت گذشته رکنا را از دست ندهید