عذاب وجدان و پشیمانی در جواب منفی به خواستگار اول

بعد از یک سال خواستگار دیگری آمد که شرایطش مناسب نبود و قبول نکردم. شب‌ها گریه می‌کردم که چرا خواستگار اولم را رد کردم و فکر می کردم که دیگر موقعیت مناسبی برایم پیش نمی‌آید و من احساسی برخورد کرده‌ام. بعد از مدتی برای دومین بار به خواستگاری ام آمدند، اول خوشحال شدم؛ با این که فکر می کردم ازدواج برای من زود است اما به اصرار خانواده آن‌ها قبول کردم بیایند تا صحبت کنیم. آن شب گفتم راضی‌ام و شماره همراه یکدیگر را گرفتیم؛ اما دو روز بعد که قرار بود برای عقد برویم تا صبح نخوابیدم و تپش قلب داشتم و خیلی گریه کردم چون پشیمان شده بودم. من احساسی تصمیم گرفته بودم و چون خانواده‌ام گفتند پسر خوبی است، می‌ترسیدم موقعیت بهتری نداشته باشم. اما فعلا دوست ندارم ازدواج کنم و اشتباه کردم. به او گفتم پشیمان شده‌ام، گفت من را نمی بخشد چون با احساساتش بازی کرده ام. طی دو روزی که جواب پیامش را می‌دادم به من ابراز علاقه می کرد. آن شب تا صبح از این که پشیمان شده بودم، حال بدی داشتم ولی از وقتی جواب منفی داده ام حالم بهتر است اما عذاب وجدان رهایم نمی‌کند. فکر می‌کنم مقصرم ولی آن‌ها هم بی‌تقصیر نبودند؛ چون قبل از این که موضوع جدی شود، به همه اعلام کرده بودند و آن پسر بیشتر از این مسئله ناراحت است.

تینا امیری؛ روان شناس بالینی از انستیتو روان‌پزشکی

ناگفته پیداست که ازدواج از مهم‌ترین تصمیم هایی است که یک فرد درباره آینده خود اتخاذ می‌کند و در صورتی‌که بر مبنای معیارهای صحیح و تفکر دقیق نباشد بدون شک مشکلاتی را برای فرد ایجاد خواهدکرد. تصمیم این که چه فردی گزینه مناسبی برای شماست، نیازمند این است که به سطح مناسبی از شناخت از خود ، انتظارات و اهدافتان برسید، در غیر این صورت تصمیم شما می‌تواند از عوامل دیگری همچون خواسته و نظر دیگران، ترس از آینده و تنهایی و... متاثر شود. هر چند اندکی تردید و تجربه اضطراب در فرایند گرفتن تصمیم نهایی، طبیعی به نظر می‌رسد اما در نهایت تصمیم ازدواج باید با اطمینان گرفته شود.

بنابراین لازم است تشخیص دهید اضطرابتان ناشی از فرایند اخذ یک تصمیم مهم است یا به صورت کلی درباره این تصمیم و ازدواج با این فرد مشخص، دچار تردید هستید. در ادامه به بررسی عواملی که می‌تواند زمینه ساز شک و دودلی در شما شود، می‌پردازم:

سن مناسب برای ازدواج

سن مناسب برای ازدواج در افراد مختلف متفاوت است. آنچه که تعیین‌کننده زمان مناسب برای ازدواج است، سن تقویمی فرد نیست بلکه مجموع عواملی است که اگر در فرد شکل گرفته‌باشد، آمادگی لازم برای ازدواج را خواهدداشت. سن ازدواج براساس بلوغ روان شناختی و بلوغ جسمانی در هر فرد تعیین می‌شود.

منظور از بلوغ جسمانی، توانمندی فرد از نظر تولیدمثل و باروری است که یک‌سال پس از بلوغ به طورمعمول به سطح مناسبی می‌رسد. بلوغ روان شناختی هم به این منظور است که فرد از لحاظ شخصیتی، به توانمندی و پختگی لازم برای تشخیص مصالح خود رسیده ‌باشد، به سطح مناسبی از شناخت خود دست یافته‌باشد و توانایی پیوند عاطفی با ثبات را به‌دست آورده‌باشد. بلوغ اجتماعی هم به‌معنی توانایی لازم برای اداره امور خانواده است مانند برآوردن نیازهای اقتصادی، بهداشتی، آموزشی و سایر حداقل‌های مرتبط با نیازهای خانواده. زمان دست‌یابی به این بلوغ‌های سه گانه در افراد مختلف یکسان نیست و تحت تاثیر عوامل مختلفی حاصل می‌شود؛ بنابراین برای تشخیص این موارد گاهی نیاز است افراد از مشاوره پیش از ازدواج بهره‌مند شوند.

به معیارهای مشخصی درباره ازدواج و همسر آینده دست یابید

در صورتی‌که مقداری از ابهام خود را کاهش دهید، درزمان تصمیم‌گیری برای ازدواج و پاسخگویی به خواستگارها، پس از این با سردرگمی کمتری مواجه خواهیدشد. روشن است زمانی‌که به‌طور تقریبا مشخصی ندانید چه انتظاری از همسر آینده دارید، در حین تصمیم‌گیری دچار دوسوگرایی و دودلی می‌شوید.

دقت داشته‌باشید که معیارهایتان را به‌صورت بسیار انعطاف‌ناپذیر در نظر نگیرید. عوامل گوناگون موثر بر انتخاب خود را اولویت‌بندی و پس از در نظر گرفتن ملاک‌های مناسب، افراد مدنظررا ارزیابی کنید.

به تصمیمتان پایبند بمانید

در صورتی‌که بعد از ارزیابی مناسبی درباره خود و فرد مقابلتان، تصمیمی مبنی بر رد یا پذیرش پیشنهاد ازدواج گرفتید به تصمیم خود وفادار ‌بمانید. ازدواج تصمیمی بلندمدت است و بدون شک اگر ناشی از دلسوزی و احساسات باشد، در آینده هم خود و هم فرد مقابلتان را با مشکلات بیشتری روبه رو می‌سازد. در صورتی‌که دلایل مشخصی برای رد پیشنهاد فرد مقابلتان دارید، در کمال احترام این موضوع را با او در میان گذارید و مسئولیت احساسات او را به خودش واگذارکنید.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.