علی سنبلی 18 ساله چطور یک قاتل حرفه ای شد؟ + عکس

فریادهای یک جنایتکار

«من آلمانی هستم... من آلمانی هستم، من اینجا متولد و بزرگ شدم و بهتر از تو هستم.» این جملات صدای فریادهای یک نوجوان 18ساله بود که  اسلحه به دست وارد مرکز خرید المپیا در شمال شهر مونیخ شد و به سمت مردم تیراندازی کرد. در این حادثه 10‌نفر کشته و 27‌نفر زخمی شدند. بعد از این کشتار، پلیس آلمان جسد یک نوجوان که دست به خودکشی زده بود را در یک‌ کیلومتری محل حادثه پیدا می‌کند که به شهادت افراد حاضر در صحنه، همان فردی است که به سمت مردم تیراندازی می‌کرده است. بعد از این جریانات، پلیس به تحقیق برای کشف هویت و انگیزه این مهاجم برای ارتکاب به جرم می‌پردازد. تلگراف می‌نویسد: این مهاجم که علی سنبلی نام دارد، با پدر و مادر خود سال‌هاست که در این شهر زندگی می‌کند.  به‌علاوه پلیس آلمان در جریان حمله به خانه علی دیوید سنبلی کتاب‌هایی را در‌خصوص تیراندازی گسترده کشف کرد. تلگراف همچنین اضافه می‌کند: علی سنبلی در فضای مجازی از یک حساب کاربری ساختگی استفاده می‌کرده و خود را به‌عنوان یک دختر جوان جا زده است و به کاربران دیگر وعده صرف شام در نزدیکی رستوران مک دونالد (محلی که وی به مردم آتش گشود) را داده بود.

بیماری یا الگوبرداری!

در گزارش بسیاری از سایت ها و شبکه های خبری آمده است  که مهاجم از بیماری‌های روانی مانند افسردگی‌های شدید رنج می‌برده است. عامل این حمله وحشیانه، ظاهرا یک دوره روان درمانی را نیز طی کرده بود. در اخبار گفته شد که این مهاجم ظاهرا ‌سفری به شهر وینندن در ایالت بادن وورتمبرگ آلمان داشته است. در این شهر در سال‌2009 میلادی یک مهاجم 17‌ساله در دبیرستانی 12نفر را کشت و هنگام فرار 3رهگذر و خود را نیز از پای درآورد.‌ ظاهرا مهاجم مونیخ عکس‌های فراوانی از محل  این حادثه گرفته بود. یک روزنامه آلمانی هم می‌نویسد که علی سنبلی در مدرسه همه را تهدید می‌کرده که آنها را خواهد کشت، این دیدگاه احتمال الگوبرداری علی سنبلی از این جنایت را نیز با خود به همراه دارد.

پرخاشگری؛ متهم ردیف اول

دکتر محسن ایمانی، روانشناس، درباره اشکال مختلف پرخاشگری و بیماری‌های روانی می‌گوید: «دو نوع خشم داریم که نوعی از آن طبیعی است و به قصد دفاع انجام می‌شود. مثلا زمانی که فردی می‌خواهد اموال شما را به زور تصاحب کند و شما خشمگین می‌شوید و اجازه این کار را نمی‌دهید. نوع دیگری از خشم، نکوهیده است و آن زمانی است که بی‌جا و نامناسب عصبانی شوید. مثلا زمانی که رفتار دیگران درست اما مطابق میل شما نیست، عصبانی شوید این خشم، نکوهیده است. زمانی که خشم بی‌جا و نامناسب، تکرار شود و رفتاری به قصد آسیب به فرد یا شیء انجام شود، پرخاشگری بروز کرده است. در‌واقع پرخاشگری شکل افراطی خشم است و واکنش‌های شدید به قصد آسیب را در‌بر می‌گیرد. فریاد زدن، پرتاب کردن اشیا، آزار دیگران، ‌سرزنش یا فحاشی، خودکشی و دیگر‌کشی از جلوه‌های مختلف پرخاشگری است.»

بررسی پشت‌پرده پرخاشگری علی سنبلی

 دکتر ایمانی اضافه می‌کند: «پرخاشگری به دلایل مختلفی می‌تواند بروز کند که باید با بررسی تمام جوانب به این عوامل رسید. افسردگی به‌عنوان یکی از عوامل ایجاد پرخاشگری به‌شمار می‌آید که با‌توجه به اطلاعاتی که از رسانه‌ها دیدیم، درباره جنایت این نوجوان بیماری افسردگی و حتی بستری شدن مطرح شده است. گاهی این پرخاشگری ناشی از افسردگی به سمت بیرون (دیگر آزاری و دیگر‌کشی) و گاهی به سمت درون (خودآزاری و خودکشی) هدایت می‌شود. گاهی هم هردوی این موارد را در‌بر می‌گیرد؛ مانند آنچه در جریان این حادثه دیدیم که این نوجوان ابتدا دیگران و سپس خود را می‌کشد؛ یعنی بروز هر دو نوع بیرونی و درونی ابراز پرخاشگری. البته اختلالات و بیماری‌های روانی دیگر مثل اسکیزوفرنی، اختلال شخصیت ضداجتماعی، اختلال سلوک و... هم ممکن است باعث بروز پرخاشگری شود.»

سرنخ فیلم‌ها و تصاویر جنایی در صحنه جرم

یک بررسی در نیجریه انجام شد که نشان می‌داد، نمایش فیلم‌های جنایی در سینماهای این کشور باعث بالا رفتن میزان جرم و جنایت در این کشور شده بود. بعد از مدتی که فیلم‌های خشن و جنایی را از روی پرده سینما برداشتند، مشخص شد که میزان ارتکاب به جرم به میزان زیادی کاهش یافت. به‌علاوه اگر دقت کرده باشید در بسیاری از کتاب‌ها و بحث‌های روانشناسی اجتماعی، هر جا که از پرخاشگری صحبت شده، تصویری از تلویزیون یا فیلم‌های خشن در آن صفحه کتاب وجود دارد. همه اینها نشان‌دهنده الگوگیری افراد جامعه از فیلم‌ها، رسانه‌ها و بازی‌های خشن است.

کسانی که بازی‌های کامپیوتری خشن انجام می‌دهند، فیلم‌ها و تصاویر قتل می‌بینند نسبت به فاجعه قتل بی‌تفاوت شده و این جنایت‌ها برای‌شان عادی می‌شود. مسلما وقتی انسان زمان زیادی در معرض یک موضوع قرار بگیرد، آن موضوع برایش به شکل عادت در می‌آید و ممکن است ارتکاب به آن برایش مثل قبل سخت نباشد. این روزها متاسفانه اخبار زیادی درباره جنگ، خونریزی، حملات تروریستی و... می‌شنویم.

مسلما اگر این اخبار و حوادث تلخ ادامه‌دار باشد کم‌کم برای‌مان عادی می‌شود و دیگر از دیدن و شنیدن آن ناراحت و غمگین نمی‌شویم. این است که در‌معرض خشونت، جنایت، قتل و پرخاشگری قرار گرفتن هم می‌تواند به‌عنوان یک عامل بسیار مهم در بروز چنین حوادثی نقش داشته باشد. همان‌طور که در بروز این حادثه هم می‌بینیم که این نوجوان با عکس یک قاتل وارد فضای مجازی می‌شود یا کتاب‌هایی با مضمون خشونت مطالعه کرده است.

محل زندگی یک مجرم را ببینید

زندگی در مناطق جرم‌خیز هم یکی دیگر از مهم‌ترین عواملی است که ممکن است جرم و جنایت به بار آورد. زندگی افراد مجرم نشان می‌دهد که بسیاری از این افراد، اگرچه بارها محل زندگی خود را عوض کرده‌اند اما از آنجا که مناطق زندگی آنها جرم‌خیز بوده، بستری برای ارتکاب به جرم فراهم کرده است. مطالعات نشان می‌دهد که فشار نیروهای اجتماعی هم امکان ارتکاب به جرم را بالا می‌برد و هم شیوه اجرای جرم را آموزش می‌دهد. اگر توجه کنید بارها دیده‌ایم که خانواده‌های مجرم، فرزندان مجرم پرورش می‌دهند. حتی نوع جرم هم تا حد زیادی مشابه است و معمولا پسر از پدر و دختر از مادر سرمشق‌ می‌گیرد. مثلا بارها شاهد بوده‌ایم پدری که اعتیاد دارد، فرزند معتاد پرورش می‌دهد یا مادری که بزهکار است احتمالا دختری بزهکار خواهد داشت.

کاش مادرم مهربان بود

روابط بین افراد خانواده، خصوصا مادر با فرزندان به خصوص در کودکی در این میان نقش مهمی ایفا می‌کند. معمولا افرادی که در بزرگسالی رفتارهای نامطلوبی دارند، ‌در کودکی از مهر مادری برخوردار نبوده‌اند. توجه کنید، می‌گوییم «مهر مادری» نه «مادر». یعنی ممکن است مادر حضور داشته باشد اما نسبت به فرزند خود مهر و عطوفتی نداشته باشد. پدر و مادرانی که با فرزندان خود صمیمی و مهربان هستند، از بروز چنین حوادثی پیشگیری کرده و فرزندانی سالم به بار خواهند آورد.

متاسفانه این روزها به‌دلیل مشغله زیاد، گرفتاری‌های مادی و معنوی زندگی و دوری خانواده‌ها از هم، می‌بینیم که فرزندان آن‌طور که باید و شاید به لحاظ فکری و روانی تغذیه نمی‌شوند. پدر و مادرها معمولا به تغذیه جسمی، غذای فرزندان، ورزش و تفریح‌شان اهمیت می‌دهند اما برخی والدین از اصلی‌ترین غذای آنان که همان غذای روان است، غافل می‌شوند. والدینی که مفهوم زندگی را دریافته باشند، در کنار فرزندان خود هستند و روابط عاطفی مستحکمی برقرار می‌کنند. همین روابط مستحکم خانوادگی از بسیاری از اختلالات روانی و بزهکاری جلوگیری می‌کند.

همه باید پیشگیری را آغاز کنند

خوشبختانه بروز چنین حوادثی در کشور ما بسیار نادر است و کمتر شاهد آن بوده‌ایم. اما به‌هرحال نیاز به پیشگیری و فرهنگ‌سازی بیشتر احساس می‌شود. همه چیز را باید از پیش بررسی کرده و برای آن فکری کرد، نه زمانی که حادثه اتفاق افتاده و کار از کار گذشته است. حتما نباید یک نفر اسلحه به دست بگیرد و دیگران را بکشد، پرخاشگری‌های کوچک دیگر را هم باید درمان و مهم‌تر از آن پیشگیری کرد.

ما فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی داریم که می‌توانیم به همان بسنده کنیم چراکه همه چیز در همین فرهنگ نهفته است. اگر به احادیث اسلامی و دینی ما مراجعه کنید، می‌بینید که برخلاف آنچه متاسفانه گروه تروریستی داعش نشان می‌دهد، اسلام سراسر دین مهربانی است. تمام مواردی که به‌عنوان عوامل سبب‌ساز پرخاشگری مطرح می‌شود، در اسلام راهکاری برای پیشگیری دارد. اسلام دستور می‌دهد که با خانواده و فرزندان خود مهربان و با‌عطوفت باشید. بارها و بارها به نظام استوار خانواده تاکید شده و راهکارهای زیادی در این زمینه مطرح می‌شود. دستور اسلامی است که با همسایگان خود مهربان باشید، به کسی آسیب نرسانید، در برابر ظلم بایستید، به دیگران لبخند بزنید و حتی با حیوانات مهربان باشید.

اسلام در سراسر دستورات خود از انسان‌ها دعوت می‌کند که با صلح و دوستی زندگی کنند و به فکر همدیگر باشند. همین مضامین را در ادبیات و فرهنگ ایرانی هم شاهدیم. سعدی، حافظ، مولانا، فردوسی و... همه و همه به دوستی، صلح و مهربانی دعوت می‌کنند. ابیات ایرانی «بنی آدم اعضای یک پیکرند» در تمام جهان ورد زبان‌هاست. این است که ما برای پیشگیری از جرم و جنایت و اختلالات روانی و... همه چیز داریم و نیاز به هیچ چیز نداریم. ما فقط نیاز داریم به دین و فرهنگ خود مراجعه کنیم. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.