پیامک‌های تهدید آمیز صدای رئیس مجلس را هم درآورد
رکنا: سریال پیامک‌های تهدیدآمیز هنوز ادامه دارد، این بار اما با ادبیاتی تندتر از قبل. اگر تا دیروز محتوای پیامک‌ها تهدید و توهین بود حالا بحث تشابه‌سازی بین مجلس با اردوگاه اشرف پیش کشیده شده است. شباهت‌سازی که کار را به درخواست رئیس مجلس از وزارت اطلاعات برای پیگیری این موضوع کشانده.
دیروز در صحن علنی مجلس جهانبخش محبی‌نیا، متن پیامکی را قرائت کرد که گویا به همه نمایندگان مجلس ارسال شده. متنی با این جملات؛ «چه اردوگاه اشرف منافقین در عراق و چه مجلس شورای منافقین در تهران، هیچ فرقی با هم ندارند، فقط به فکر خودتان و آشوب و فتنه‌اید.» وی حتی شماره تلفن ارسال کننده این پیامک را هم در پشت تریبون مجلس قرائت کرد و گفت: «شماره‌ای که پیامک زده است ۴۹.....۰۹۲۲ است.» در ادامه هم علی لاریجانی در پاسخ به درخواست محبی‌نیا، از وزارت اطلاعات خواست تا این موضوع را پیگیری کنند. اما آیا می‌توان به پایان یافتن روند این بمباران پیامکی مسئولان با درخواست علی لاریجانی امیدوار بود؟
حمله پیامکی؛ خبری که عادی شده
فشار به مسئولان و نمایندگان برای گرفتن تصمیمات خاص اتفاق جدیدی نیست؛ اما توسل به موج‌های پیامکی برای این کار سابقه چندان طولانی ندارد؛ اولین خبرها درباره چنین اقدامی به همین چند ماه قبل برمی‌گردد، به اردیبهشت‌ماه و اولین موعدی که قرار بود لایحه CFT در دستور کار مجلس قرار بگیرد. آن زمان در یک بازه یک هفته‌ای برخی نمایندگان گفتند حتی تا 600 پیامک علیه این لایحه و دیگر لوایح FATF دریافت کرده‌اند. کار در ماه‌های بعد به اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام هم کشید و حالا بعد از حدود 10 ماه از آن زمان دیگر حمله‌های پیامکی یک خبر عادی است که جای تعجب چندانی برای مخاطبان ندارد. تنها چیزی که هنوز تعجب برانگیز مانده، دست باز پیامک زنندگان در توهین، فحاشی و حتی تهدید به قتل مقاماتی است که مخاطب پیامک‌های آنها هستند.
عبدالرضا هاشم‌زایی، نماینده تهران در مهرماه گفته بود که در موعد دوم بررسی CFT بیش از 200 پیامک دریافت کرده که از این تعداد 50 پیامک فحش ناموسی به او بوده و حداقل محتوای 100 پیامک را هم تهدید به قتل وی تشکیل می‌داده است. علی لاریجانی قبلاً دو بار گفته بود که مسأله ارسال این پیامک‌ها در هیأت رئیسه مجلس بررسی خواهد شد؛ بار اول خردادماه و بار دوم شهریورماه امسال. بررسی که تقریباً هیچ خبری از آثار آن هنوز وجود ندارد؛ چه از شناسایی عاملان و چه از برخورد با آنها.
خیال راحت متهم مشهدی
البته هویت عاملان این پیامک‌ها حداقل در دو مقطع اردیبهشت تا خرداد و شهریور تا مهر چندان هم ناشناس و پنهان نیستند. تا اینجای کار حداقل می‌دانیم که موج پیامک‌های این دو مقطع عیله نمایندگان از حسینیه قرآن و عترت مشهد و توسط گروهی با مدیریت خلیل موحد، عضو سابق شورای این شهر ارسال می‌شده است. او خودش در اواسط مهرماه این موضوع را تأیید کرده و حتی به دفاع از آن پرداخته است. در موج اول پیامک‌های ارسالی در خردادماه هم باز شهر مشهد متهم اول بود؛ چرا که اکثر نمایندگان تأیید کرده بودند که قسمت عمده پیش شماره‌هایی که اقدام به ارسال پیامک کرده‌اند متعلق به استان خراسان رضوی هستند. با این حال نه خلیل موحد و نه همکاران او هیچ گاه بابت پیامک‌های توهین‌آمیز و حتی تهدیدکننده مورد سؤال و بازخواست قرار نگرفتند تا اکنون بعد از درخواست علی لاریجانی از وزارت اطلاعات باز هم این سؤال مطرح شود که آیا امیدی به شناسایی ارسال‌کنندگان پیامک‌های تهدیدآمیز به نمایندگان و جلوگیری از تکرار رفتار آنها وجود دارد؟
درخواستی که رسیدگی نشد
مهرماه امسال، وقتی دومین موعد رسیدگی به لایحه CFT در مجلس فرا رسیده بود، محمدعلی وکیلی عضو هیأت رئیسه مجلس در گفت‌وگویی به «ایرنا» گفت که امیدی به پیگیری قضایی این پیامک‌های تهدیدآمیز ندارد. در آن روزها وکیلی اما مسأله‌ای مهم‌تر را هم مطرح کرده بود؛ اینکه هیأت رئیسه مجلس به این موضوع ورود و درباره آن اقدام کرده، اما مسأله اصلی نتیجه این کارها است. حرف وکیلی در آن مقطع این بود؛ «صورتجلسه هیأت رئیسه مجلس در این باره برای مقامات ارسال شد و ما اکنون منتظر هستیم که مدعی‌العموم وارد شود و اعلام جرم کند. چرا که این پیامک‌ها تهدید یک فرد نبود بلکه تهدید یکی از قوای کشور بود. چون این پیامک‌ها تهدید یک قوه کشور بود، علی‌الاصول باید دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی و دستگاه‌های امنیتی به‌اضافه مدعی‌العموم، علیه عاملان این پیامک‌ها اعلام جرم کنند.» حالا اما 5 ماه بعد از آن روزها هم هنوز وضعیت همان است که وکیلی توصیف کرده بود؛ عدم ورود دستگاه‌های امنیتی و قضایی به موضوع. چرایی آن را هنوز کسی شرح نداده اما خیلی از نمایندگان در این مدت، مستقیم و غیرمستقیم از نفوذ بالای ترتیب دهندگان این اقدمات و سازماندهی شده بودن این حرکت حرف زده‌اند.
دفاع نمایندگان مشهد
لفظ «بمباران پیامکی» را برای این دست اقدامات نه اصلاح‌طلبان، بلکه یک نماینده اصولگرا مطرح کرد؛ علی ادیانی. او در جلسه روز 22 خرداد معترض شد که چرا کسی فکری برای این حملات پیامکی نمی‌کند. اصولگرایان تندروتر اما موضعی دیگر دارند؛ خصوصاً نمایندگان شهری که بیش از هر جای دیگری نامش با این حملات پیامکی گره خورده است؛ مشهد. خردادماه سال قبل وقتی که اصلاح‌طلب و اصولگرا در مجلس از این بمباران پیامکی به تنگ آمده بودند و زبان به گلایه و اعتراض گشوده بودند، نمایندگان مشهد موضعی کاملاً متفاوت داشتند. کریمی قدوسی در آن روزها گفت که «این یک بحث سیاسی است که زنجیره‌ای‌ها و امیدی‌ها آن را مطرح می‌کنند.»
نصرالله پژمانفر هم ضمن دفاع از ارسال این پیامک‌ها معتقد بود «اینکه تعدادی پیامک ارسال شده است و برخی این را حمل بر تهدید و فشار بر نمایندگان می‌کنند به نظرم اصلاً صحیح نیست» و توهین و تهدید پیامکی را «تهمت و دروغ» خواند و درست در همان روزها «خبرآنلاین» در گزارشی نوشت: «امیرحسین قاضی زاده هاشمی از دیگر نمایندگان مشهد بود که درباره چند و چون این ماجرا از او سؤال کردیم اما این نماینده مشهد با پیش فرض‌های خود تلفن را قطع کرد و حاضر به پاسخگویی نشد.»
با این اوصاف شاید لحن پیامکی که دیروز توسط جهانبخش محبی نیا خوانده شد که مجلس را به اردوگاه اشرف و نمایندگان را به اعضای گروهک مجاهدین خلق تشبیه کرده بود، قدری تازه‌تر از لحن پیامک‌های قبلی باشد، اما وقتی به گفته نمایندگان 500 یا 600 پیامک حاوی توهین و تهدید به قتل بلا پاسخ مانده‌اند و حتی درخواست هیأت رئیسه مجلس هم به جایی نرسیده معلوم نیست برای پیگیری همین یک پیامک باید چقدر امید داشت.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر