90 دقیقه روی اعصاب هواداران/ معضلی به نام گزارشگر حرفه‌ای فوتبال

به گزارش رکنا، بازی تیم‌های استقلال و فولاد خوزستان  در هفته بیست و هفتم لیگ برتر در ورزشگاه شهدای فولادشهر اهواز با نتیجه  2 بر1 به سود استقلال به اتمام رسید.

فارغ از هیاهو طرفداران آبی پوش که بعد از چند سال تیم خود را در قامت قهرمان دیدند باید گفت در طول فصل جاری و در جریان پخش زنده رقابت‌های لیگ از رسانه ملی، شاهد گزارش‌های یک طرفه و حتی محلی برای تیم‌های شهرستانی بودیم و این نکته در بازی شب گذشته تیم‌های فولاد و استقلال هم به چشم آمد.

در رابطه با نحوه گزارش گری و اینکه در سازمان عریض و طویل صداوسیما فیلتری برای چیدمان یک گزارشگر از دوره اموزش تا دوره کار وجود دارد یا خیر، خیلی حرف‌ها می توان زد و خیلی نکته‌ها می توان یاد آور شد.

اما موضوع اساسی در این خصوص این است که چرا وقتی مثلا یک تیم تهرانی برابر یک تیم شهرستانی در زمین تیم شهرستانی بازی دارد و وظیفه گزارشگری بازی برعهده همکاران رسانه ای مرکز آن استان است،در طول 90 دقیقه هواداران تیم تهرانی باید شاهد به مسلخ رفتن تیم خود باشند و این موضوع زمانی شکل بدتری از حیث رسانه ای به خود می گیرد که تیم تهرانی عقب هم باشد.

مثلا بازی این هفته تیمهای استقلال و فولاد که آقای گزارشگر بازی که سابقه طولانی در تهیه و گزارش برنامه های ورزشی استان خوزستان هم دارد به محض عقب افتادن تیم شهرش به یکباره طرفداری را علنی کرده و روی آنتن زنده در دقیقه 80 بازی می گوید: استقلال دنبال بازی زیبا نیست و بردهای 1بر0 هم جزیی از فوتبال است و با خنده صحبتهای خود را این طور ادامه می دهد که تیم آبی پوش از ابتدای نیمه دوم در حالت دفاعی بوده وبه همین یک گل هم بسنده کرده است.

وحشتناک تر اینکه در ادامه وقتی استقلال در همان موقع گل دوم را به ثمر می رساند، جناب گزارشگر در حدود دقیقه 95 می گوید: همیشه معجزه در فوتبال اتفاق افتاده و فولاد شانس برای مساوی کردن بازی دارد.

آیا واقعا برای حمایت و نشادن دادن طرفداری در فوتبال، گزارش بازی وقت مناسبی است؟ آیا میلیونها هوادار تیم‌های تهرانی برای تفریح بازی را نگاه میکنند؟ آیا نباید به تمامی هوادارن تیم ها احترام گذاشت و برای قوت و تماشای آنان ارزش قائل شد؟

البته که این درد سالیان سال هست که در بین گزارشگران خارج از تهران باب شده و همیشه محلی برای اعتراض تیمهایی چون استقلال و پرسپولیس بوده است و راه کاری مناسب هم برای آن تدوین شده است.

از نگاه برخی شاید مشکل اصلی این باشد که سازمان صداوسیما هیچ وقت برای ورود افراد علاقه مند به این عرصه تلاش نکرده و فیلتری در این خصوص وجود ندارد.سالیان قبل برای اینکه شخصی کار گزارشگری را برای خود انتخاب کند می بایست خیلی از موانع را کنار زده و اساس برخی مواقع حتی کلاس هایی با حضور مدرسان بین المللی برگزار شده و افرادی که موفق به قبولی در آن می شدند حق گزارشگری داشتند.اما در لیگ این چند ساله و به خصوص امسال از برخی قدیمی‌ها هم گزارش‌هایی دیدم که واقعا جای تعجب داشت و تعصب و هواداری تیم شهر اجازه تفسیر و گزارش حرفه ای بازی را نداده و باید برای آرامش داشتن صدای تلویزیون و یا رادیو را تا نهایت خود کم کرده و بی صدا فوتبال ببینیم.

صد البته که این قضیه مختص بازی استقلال و فولاد در این هفته نشده و بارها طرفداران قرمز پوش پایتخت هم از این قضیه ناراضی بوده و اعتراض خود را ابراز کرده اند.

درد این قضیه وقتی بیشتر می شود که حتی در برخی صحنه های مشکوک، کارگردان تلویزیونی پخش استانی هم از نشان دادن صحنه آهسته ای که به زیان تیم میزبان هست سربازده و بازهم روان فکری مخاطبان را به هم می ریزد.

امروزه روز تماشای برخی از برنامه‌های پرطرفدار خارج از کشور و تمام فوتبالی می تواند تمامی عوامل ساخت یک برنامه حرفه ای را مهیا کند و ما شاهد هستیم مثلا کارشناس متعصب تیم لیورپول که در استودیو برنامه پخش زنده بازی تیمهای لیورپول و اورتون حاضر است، چگونه حق مطلب را ادا کرده وبه خود اجازه طرفداری از تیم محبوبش را روی آنتن زنده نمی دهد.

در نظر گرفتن این نکته که طیف زیادی از طرفداران فوتبال برای تماشای آن وقت زیادی صرف می‌‌کنند و انتظار ندارند علی رغم همه اتفاق‌های درون زمین، گزارشی یکطرفه راببینند خیلی سخت نیست و برای آن ارزش قائل شویم.

انتهای پیام/