ستاره پرسپولیس از گل ویژه به استقلال میگوید؛ دریبل سه نفر و تور دروازه!
رکنا: هواداران پرسپولیس در دهه 60 زمانی که برای تماشای بازیهای تیمشان به ورزشگاه میرفتند خیالشان راحت بود بازیکنی هست که چشمنواز بازی میکند و با هر پا به توپ شدنش تماشاگران را از روی سکو نیمخیز میکند.
از ناصر محمدخانی میگوییم؛ مهاجمی که به اعتقاد اکثر کارشناسان یکی از سه بازیکن تکنیکی تاریخ فوتبال کشورمان است. او چند روز پیش برای ضبط یک برنامه تلویزیونی به ورزشگاه آزادی میرود؛ استادیومی که نقطه نقطهاش برای او خاطرات زیادی دارد. ناصر محمدخانی با حسرت آنها را تعریف میکند.
باز هم نوبت دربی شد. شرایط دو تیم را چطور ارزیابی میکنید؟
شرایط هر دو تیم خوب است و شاید تنها تفاوت آنها جایگاهشان در جدول باشد. هر تیمی هم بهلحاظ روحی روانی در موقعیت بهتری باشد شانس پیروزیاش بیشتر است.
البته اینطور هم نیست که هر تیمی خوب بازی کند حتماً برنده میشود، خیلی وقتها تیم برتر زمین اسیر ضدحمله حریف شده و بعد از آن هرچه زده به در بسته خورده است. باید حواس بازیکنان به همه حواشی و اتفاقات داخل و بیرون زمین باشد.
اصلاً هم مهم نیست چه تیمی ضعیفتر و چه تیمی قویتر است. امیدوارم در هوای سرد این فصل سال، بازی خوب و بدون حواشی را همراه با برد پرسپولیس ببینیم.
قبول دارید این بازی خیلی حساس است؟
هیچ دیداری شبیه دربی نیست. شاید در دنیا هم نظیر دربی تهران را نداشته باشیم. خیلی بازی سخت، حساس و نفسگیری است. یک تیم با اولین اشتباه همه چیز را از دست میدهد. باید حواس بازیکنان به همه حواشی و اتفاقات داخل و بیرون زمین باشد. در واقع بازیکنان حق اشتباه ندارند و نباید ریسکپذیر بازی کنند.
شما در اکثر دربیها و در واقع در تمام سالهای فوتبالتان آماده و کمنوسان بودید. شرایط خوبتان را بخصوص در روز دربی چطور حفظ میکردید؟
در آن سالها من هم بازیکن پرسپولیس بودم هم تیم ملی، به همین دلیل همیشه باید خودمان را آماده نگه میداشتیم. من قبل از بازیهای بزرگ و حساس بیشتر تمرین میکردم تا نتیجه کارمان باعث شرمنده شدنمان مقابل هواداران نشود. ما میدانستیم که برای هواداران دربی یک بازی خاص است و ما هم دنبال این بودیم که اول نبازیم. همه عشقمان هم همین بود چون هیچ پولی نبود. فقط روزشماری میکردیم تا جمعه شود و به استادیوم برویم و چندتا گل بزنیم تا طرفداران به قول علی پروین خوشحال به خانه بروند.
به نبود پول در دهه 60 اشاره کردید و...
واقعاً همینطور بود. چون پولی نبود همه با عشق در تمرینات حاضر میشدیم. تو اردوهایی که داشتیم فقط بگو و بخند بود. آن موقع هر بازیکنی میآمد همه تلاشش را میکرد که چند سال پیراهن باشگاه را از دست ندهد اما الان بازیکن میآید و بهمحض اینکه معروف میشود و در حالی که دینش را به تیم ادا نکرده میرود.
استقلال در بازی فردا دیاباته را ندارد.
من شنیدهام به بازی میرسد البته مطمئن نیستم. این بازیکن گلهای خوبی زده و تأثیرگذار است. قدرت سرزنی خوبی دارد و از فیزیکش در زمین بهخوبی استفاده میکند.
دربی را پیشبینی میکنید؟
خیلی سخت است. شاید تنها مسابقهای باشد که پیشبینیاش بیشتر احساسی باشد. ما پرسپولیسیها طبیعتاً دوست داریم تیممان برنده شود. فکر میکنم 2 بر یک پرسپولیس برنده شود.
شنیدهایم برای ضبط یک برنامه تلویزیونی به استادیوم آزادی رفتید. حتماً خاطرات زیادی برایتان زنده شد.
بله. زمین مخمل آزادی را دیدم حسرت خوردم که چرا زمان ما اینطور نبود. سالهایی که ما بازی میکردیم فقط یکی دو ماه تابستان کیفیت زمین بد نبود در بقیه روزها افتضاح بود، اما الان وسط زمستان مثل مخمل است. باور کنید تو این زمین بازیکنی که نتواند پاس سالم بدهد حتماً پاس دادن را بلد نیست. اگر زمان ما زمین این کیفیت را داشت نشان میدادیم فوتبال زیبا یعنی چه. اگرچه همین الان هم هواداران قدیمی پرسپولیس بازیهای دهه 60 را فراموش نکردهاند.
چه خاطراتی برایتان زنده شد؟
من بیشتر به کنارههای زمین نگاه میکردم چون بیشتر از آن سمت پا به توپ میشدم. یادش بخیر. همه خاطراتم زنده شد؛ روزهایی که استادیوم پر بود از هواداران که به خدا ما به عشق آنها بازی میکردیم.
کی از بازیهای شما که برای هواداران پرسپولیس فراموش نمیشود دربی سال 65 بود که شما دو گل و شاهرخ بیانی یک گل زدید و 3 برصفر بردید.
بله. هنوز هم خیلی از هواداران درباره آن بازی صحبت میکنند. یادم هست روی گل سوم فرار کردم و توپ را به علی پروین دادم. پروین چرخید و بین چند بازیکن استقلال، یک پاس عالی به من داد. تا توپ را گرفتم، دو سه نفر را دریبل زدم و از کنار دست دروازهبان، توپ را به سمت دروازه فرستادم که بهآرامی به گل سوم بدل شد. آن خاطره و پاسی که پروین داد را هرگز فراموش نمیکنم. علی پروین طوری بازی میکرد که میتوانست با پاس گلهایش هر مهاجمی را آقای گل کند. پاسهای علی پروین که من آنها را تبدیل به گل میکردم مانند خطکش بود.
استاد پروین پاسهایی به من میداد که با یک اشاره و حتی برخورد کوچک دروازه حریفان را باز میکرد.
بهترین خاطره من پیروزی 3 بر صفر مقابل استقلال بود. آن سال بازیکنانی داشتیم که از خود گذشتگی داشتند و در شرایطی بیرون از زمین میآمدند که باور کنید برخی از آنها مانند یک جسم بیحرکت بودند.
فیلم بازیهایتان را دارید؟
فیلم همین بازی 3 بر صفر را داشتم اما زمانی که به برنامه نود دعوت شدم فیلم را از من خواستند که پخش کنند اما دیگر ندادند.
بهترین گلی که زدید به چه تیمی بود؟
من گلهای زیادی زدم که همهشان را خیلی دوست دارم اما بازی فینال جام حذفی با شاهین بود که از روی ضربه ایستگاهی تکگل بازی را زدم و قهرمان شدیم. آن گل را هیچوقت فراموش نمیکنم.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر