چلسی شانسی برای دفاع از عنوان قهرمانی ندارد

آنتونیو کونته بعد از باخت یک بر صفر چلسی برابر وستهم گفت حضور تیمش در کورس قهرمانی تمام شده و اصلا شروع نشده بوده: «این چهارمین شکست ما بعد از 16 بازی است. وقتی شما چنین آغازی داشته باشید، محال است که در رقابت قهرمانی بمانید. تجربه من می‌گوید اگر بخواهید برای قهرمانی مبارزه کنید در نیمه اول فصل فقط می‌توانید یک یا دو شکست داشته باشید.»
اعتراف قابل درکی است. چلسی قبل از شهرآورد منچستر 11 امتیاز از سیتی صدرنشین عقب افتاده و مهم‌تر اینکه به اندازه کافی خوب بازی نمی‌کند که امیدی برای جبران این فاصله وجود داشته باشد.
البته اصلا نباید فصل چلسی را فاجعه بار دانست. کسب 32 امتیاز از 16 بازی کاملا قابل احترام است؛ معمولا اگر تیمی به طور متوسط از هر بازی دو امتیاز بگیرد می‌تواند در این مقطع از فصل در کورس قهرمانی باشد؛ اما از بخت بد کونته و چلسی، منچسترسیتی از 15 بازی 43 امتیاز گرفته و این رقمی است که اگر به همین منوال ادامه داشته باشد یک رکورد فوق‌العاده بر جای می‌گذارد. رقابت قهرمانی در این فصل لیگ برتر بسیار سخت و فشرده است و چلسی توان لازم برای رقابت را ندارد، اما چرا؟
فصل قبل چلسی با 93 امتیاز قاطعانه قهرمان شد؛ اما مشکل این فصل سه گانه است، یکی فیزیکی و دو تا تاکتیکی.
مساله فیزیکی ساده است: چلسی خسته است. کونته فصل قبل که مربی چلسی شد بازیکنان این تیم را با تمرین‌های فیزیکی پیچیده خود شگفت‌زده کرد: او دوندگی‌های مداوم را در دستور کار قرار داد بدون اینکه توپی در کار باشد. همانطور که جان تری گفته بود برای نخستین بار در یک دهه چلسی اینطور تمرین می‌کرد. بازیکنان چلسی واقعا شاداب بودند و در طول فصل که چلسی فقط یک بازی در هفته داشت، هیچ نشانه‌ای از خستگی دیده نمی‌شد.
این بار اما چلسی با پیچیدگی فوتبال اروپایی مواجه شده و در گروه سختی هم قرار گرفت که علاوه بر اتلتیکومادرید و رم باید با سفر طولانی به آذربایجان برای بازی با قره باغ هم کنار می‌آمد. تاثیر آن واضح بود و تیم کونته انرژی و توانایی لازم را در بازی‌های آخر هفته لیگ نداشت. مربی ایتالیایی مکررا از محدودیت‌های تیمش گله کرده بود و هر بار که مجبور به چرخش بازیکنان می‌شد، تیم ضعیف تری داشت.
بعد از شش بازی مرحله گروهی لیگ قهرمانان، دو برد، دو تساوی و دو شکست داشتند و یکی از بردها برابر واتفورد به دست آمد که بازی خیلی بهتری انجام داد. مصدومیت امثال ویکتور موزس و دنی درینک واتر هم مزید بر علت شد به علاوه اینکه کونته به میشی باتشوایی اعتماد نداشت و ترجیح می‌داد آلوارو موراتای نیمه آماده را به جای او بازی دهد.
دو مشکل تاکتیکی هم پیش آمد. اول، فصل درخشان 2017-2016 مدیون تغییر تاکتیک چلسی به 3-4-3 بود که باعث شد تیم 13 بازی متوالی را ببرد و در پایان سال عملا از دسترس خارج شود. زمان برد تا رقبا روش مناسبی برای بازی مقابل چلسی بیابند؛ اما وقتی راه را پیدا کردند، چلسی دیگر تیم کلین‌شیت نبود و تقریبا هر هفته گل می‌خورد. بعضی از بازی‌های نیمه دوم فصل، بخصوص باخت 2 بر صفر در اولدترافورد و همچنین شکست 2 بر یک مقابل آرسنال در فینال جام حذفی، نشان داد سیستم بازی چلسی دیگر رقبا را غافلگیر نمی‌کند، بیشتر به این دلیل که آنها خودشان هم به 3-4-3 تغییر وضعیت دادند.
بنابراین چلسی برگ برنده خود را از دست داد و کونته برای اینکه رقبا را گیج کند، در بسیاری از بازی‌های این فصل 2-5-3 بازی کرد. شایسته تقدیر است اما همین، مشکل دوم را ایجاد کرد: کونته تعادل لازم در مرکز زمین را از دست داده.
بخشی از تغییر به خاطر از دست دادن نمانیا ماتیچ برای به دست آوردن تیموئه باکایوکو بود که میل هجومی بیشتری داشت؛ اما او ضعیف بود بخصوص در مالکیت توپ و انجام وظایف دفاعی. خط میانی سه نفره حداقل به کونته اجازه داده که از استعداد سسک فابرگاس در این خط استفاده کند؛ اما او هم جایی که باید توپ نمی‌گیرد.
باخت به وستهم نمونه خوبی بود: فابرگاس به‌عنوان یکی از دو هافبک هجومی به کار گرفته شد؛ اما با توجه به بازی دفاعی تیم دیوید مویس، انگولو کانته بیشترین فضا را در میان سه هافبک به دست می‌آورد. گاهی کونته نقش‌های آنها را جابه‌جا می‌کرد تا فابرگاس به توپ برسد؛ اما جای خوبی نداشت. کانته هم وقتی به توپ می‌رسید خوب از آن استفاده نمی‌کرد. مثلث میانی به اندازه کافی در مالکیت موفق نبودند تا نبود پدرو رودریگس که می‌توانست به خوبی دروازه حریف را تهدید کند، جبران شود.
هنوز فصل چلسی تمام نشده و کونته شاید اولویت این فصل خود را روی لیگ قهرمانان قرار داده باشد، تورنمنتی که در سه سال حضورش در یوونتوس موفقیتی در آن نداشت. چلسی در این مسابقات هم عالی نبوده و به جز دو پیروزی مورد انتظار از قره باغ، از چهار بازی با رم و اتلتیکو تنها پنج امتیاز به دست آورد هرچند کونته تاکتیسین ماهری است که به نظر می‌رسد در مراحل حذفی تبحر داشته باشد.
دومی در گروه احتمالا این تیم را با قرعه سختی روبه‌رو می‌کند (از میان بارسلونا، پاری‌سن‌ژرمن و بشیکتاش) و قرعه امروز می‌تواند بقیه فصل این تیم را شکل دهد. نمی‌شود از بحران صحبت کرد، حتی اگر چلسی در رده چهارم لیگ برتر قرار بگیرد، کونته کار بزرگی در دو فصل ابتدایی حضورش در انگلیس انجام داده؛ اما تعداد مربی‌های چلسی که از یک فصل بدون جام جان به در برده اند، زیاد نیست، شاید فصل آخر کونته در لندن باشد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.