نیم فصل حقیقی در اسکیلستونا چطور گذشت؟

خدا دوستش دارد. این اعتقاد خودش است و واقعیت هم دارد. بعد از هر موفقیت و پس از هر بردی پروردگارش را شکر می کند. سختی های زیادی را تحمل کرده اما همیشه سکوت را سرلوحه کارش قرار داده و به معجزه زمان باور داشته است. به خاطر همین هم بوده که سر بزنگاه وارد گود می شود و همه را متعجب می کند. صحبت از علیرضا حقیقی است. دروازه بان ۲۹ ساله ای که دوباره این روزها نامش بر سر زبان ها افتاده و از او به عنوان اصلی ترین رقیب علیرضا بیرانوند برای شماره یک تیم ملی در جام جهانی روسیه یاد می کنند.
پایان 9 ماه کابوس وار
بعد از ۹ ماه مصدومیت و دوری از میادین، پس از حاشیه های فراوان در ماریتیمو و فسخ قراردادش با این تیم پرتغالی، بعد از سه عمل سخت روی ران پا و مدتی پس از بدشانسی در انتقال به پورت ویل و استون ویلا در لیگ یک انگلیس به دلیل صادر نشدن ویزای کارش، حالا دوباره به روزهای خوب برگشته است. آنهم در سال جام جهانی. همان رقابتی که سکوی پرتابش شد. وقتی ۱۸ سالش هم بود با پنالتی که از علی دایی گرفت نامش در شهر برای اولین بار پیچید و تکرار شد. حالا بعد از ۱۱ سال علیرضا دوباره با روحیه ای مضاعف و انگیزه ای سرشار در میادین حاضر است و هل من مبارز می طلبد.

اسکیلستونا، جایی برای بازگشت
اوایل می امسال بود که بعد از منتفی شدن حضورش در انگلستان با تیم تازه لیگ برتری شده اسکیلستونا در لیگ برتر سوئد موسوم به آلسونسکان به توافق رسید. هنوز عرقش خشک نشده بود که مصدومیت ران پا باز هم موی دماغش شد و دو ماه از میادین دورش کرد. در مونیخ به او گفتند ۴ ماه استراحت کند اما دو ماهه سر پا شد تا برای تیم جدیدش به میدان برود.
اسکیلستونا، هم یک انتخاب  خوب بود و هم یک انتخاب بد. خوب از این جهت که علیرضا بعد از مدتها دوری از فوتبال دیگر دغدغه چندانی برای حضور فیکس در زمین نداشت و خیلی راحت می توانست گزینه اصلی تیمش باشد. بد هم بود چرا که تیم انتخاب شده کیفیت لازم را نداشت و از همان روز اول مشخص بود ماندنی نیست و آسانسور می شود.

زندگی، با و بدون علیرضا
۱۳ بازی نخست لیگ بدون علیرضا انجام شد. نتیجه کار جالب و فاجعه بار بود.۲۴ گل خورده؛ بدون برد، دو کلین شیت و تنها ۴ امتیاز با میانگین ۳/۰ امتیاز. میانگین 84/1 گل دریافتی درهر مسابقه. حضور علیرضا در ۱۷ بازی بعدی. ثبت ۱۶ امتیاز در ۱۷ بازی و میانگین 94/0 امتیاز در هر بازی. دو کلین شیت و دریافت ۲۷ گل با معدل 58/1 گل.
اینها گوشه ای از تاثیر بسزای حقیقی در تیم جوان اسکیلستونا بود. تیمی که لیگ برتری بسته نشده بود و در همه پست ها مشکل داشت. حقیقی در هر مسابقه مجبور بود سیوهای زیادی داشته باشد و به همین دلیل هم تعداد گل هایی که خورده با عملکرد و آمار و ارقام شخصی اش مطابقت ندارد. میانگین سیو های موفق حقیقی در هر مسابقه حدود ۷۱ درصد  محاسبه شده است.
علیرضا در ۹ بازی از ۱۷ دیداری که به میدان رفت نمره بالای ۷ گرفت و در هفته های ۱۹ و ۲۰ برابر تیمهای آ آی ک و مالمو به عنوان بهترین بازیکن زمین هفته انتخاب شد و در ترکیب منتخب جای گرفت. سه بار به سمت او پنالتی زدند که در بازی هفته پایانی سرانجام یکی از آنها را گرفت تا میانگین ۳۳درصد پنالتی گیری هم برایش به ثبت برسد.
حقیقی در هفته ماقبل پایانی دو افتخار دیگر هم به کارنامه پر و پیمانش در فوتبال سوئد اضافه کرد. او از نگاه سایت هواداران لیگ آلسونسکان پنجمین دروازه بان برتر لیگ شناخته شد و از حیث مهارها هم جایگاه چهارمی را به خود اختصاص داد. علیرضا در بازی برابر مالموی قهرمان موفق شد یک پاس گل هم برای هم تیمی اش صادر کند که درنوع خود عجیب بود.

وصال مجدد با تیم ملی پس از 10 ماه
مزد این درخشش فوق العاده یکی دو ماه قبل داده شد. حقیقی پس از قریب به ده ماه دوباره به اردوهای تیم ملی دعوت شد و کی روش هم حمایت همه جانبه خود را بر روی او انجام داد. حقیقی در دیدار برابر توگو و روسیه به میدان نرفت و این بارهم اصلا برای دیدار با پاناما و ونزوئلا به تیم ملی دعوت نشد اما بارقه های امید را می توان در فعل و انفعالات اخیر به عینه مشاهده کرد.

پایان ماموریت سوئدی؛ آغاز ماموریت روسی
حالا کار علیرضا با اسکیلستونا تمام شده است. خودش هم بیان کرد که دیگر دوست ندارد در سوئد بماند. قرارداد علیرضا تا پایان سال میلادی است. باید دید مقصد بعدی این دروازه بان خوش چهره کجا خواهد بود. همه این سختی هایی که گفته شد گویی مقدمه ای است برای یک اتفاق خوب دیگر. یک اتفاق خوب از جنس سال ۲۰۱۴. همان جنسی که همه را در کوریتیبا میخکوب کرد و شگفت زده. نه رحمان احمدی و نه دنیل داوری. این علیرضا حقیقی جوان بود که مقابل نیجریه درون دروازه ایستاد و با نمایش قابل قبولش اولین کلین شیت تاریخ فوتبال ایران در جام جهانی را به ارمغان آورد.