علیرضا افتخاری: برای رفتن پیش استاد شجریان وضو می‌گرفتم

افتخاری که حالا 61 ساله است، درست نیم‌قرن است که می‌خواند از همان دوازده سالگی نزد‌ «تاج اصفهانی» به یادگیری ردیف‌های آوازی پرداخت و بعد از آن از حضور‌ «شهناز» و «کسایی» بهره برد.

«علیرضا افتخاری» 25 ساله بود که اولین آلبومش را به توصیه‌ی استاد «فرامرز پایور» با نام «آتش دل» و به یاد استاد فقیدش تاج اصفهانی منتشر کرد و بعد از آن با بزرگانی چون پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده، علی تجویدی، عباس خوشدل، محمدعلی کیانی‌نژاد، محمدجلیل عندلیبی، محمد موسوی، جلال ذوالفنون، هابیل علی‌اف، محمدجواد ضرابیان، فریدون شهبازیان، کامبیز روشن‌روان و... کار کرد که حاصلش آثار ماندگاری چون مقام صبر، راز و نیاز، سرو سیمین، شور عشق، نیلوفرانه، یاد استاد، سرمستان، افسانه، مستانه، امان از جدایی، هنگامه و شب عاشقان شد.

او البته بعدتر کم‌تر آوازخوانی کرد. مسأله‌ای که دلیلش را نظر ناشران و آهنگ‌سازان عنوان کرده است. در همان زمان تصنیف‌هایش بین مردم فراگیر شد. او زمانی که تصمیم به تصنیف‌خوانی گرفت، مورد هجمه‌ و انتقادات‌ بسیار قرار گرفت؛ اما خیلی زودتر از دیگران، حرف‌هایی را بیان کرد که حالا بسیاری از خوانندگان موسیقی سنتی ایران به آن صحه می‌گذارند. اگر آن زمان منتقدان، این ماجرا را یک افول برای او می‌دانستند، حالا خلق فضاهای جدید توسط خوانندگان جوان‌تر را تحسین می‌کنند.

«عباس خوشدل» در گفت‌وگو با «موسیقی ما» گفته بود: «معتقدم علیرضا افتخاری در ترانه‌خوانی درجه‌یک است. همان‌طور که استاد شجریان شماره یک آواز محسوب می‌شود. از نظر من، هیچ‌کس نمی‌تواند در این زمینه‌ها مقابل شجریان و افتخاری قد علم کند. نه این‌که افتخاری آواز بلد نباشد یا این‌که شجریان نتواند ترانه بخواند، اما معتقدم که صدای افتخاری مخصوص خودش است. تا این لحظه که با شما صحبت می‌کنم، دلم نیامده برای خواننده دیگری کار بسازم. صدای افتخاری جذابیت‌های زیادی دارد.»

او هم‌چنین خیلی زودتر از دیگران دست به بازخوانی آثار گذشتگان زد که این کار نیز همان زمان مورد انتقاد قرار گرفت و حالا کاری است که بسیاری انجامش می‌دهند.

با تمام این‌ها افتخاری مسیر خودش را رفت و حالا هم می‌گوید که به انتقادها و گاه کارشکنی‌هایی که سر راه هنرش پیش آمده، هیچ توجهی ندارد و راهی می‌رود که آن را دوست دارد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.